Τ' ΑΠΑΡΑΤΗΡΗΤΑ
Επί του πιεστηρίου.. "θ ΄ρθει καιρός που το βαθύ κόκκινο θα συναντά το μαύρο"
ΓΡΑΦΕΙ: ΔΙΑΜΑΝΤΩ ΦΡΑΓΓΕΔΑΚΗ Άκουσα χθες στο ραδιόφωνο τυχαία και το όνομα του παλιού φίλου που δε ζει πια, του Νικήτα Λιοναράκη ανάμεσα σε εκείνους που εδιώχθησαν, βασανίστηκαν φρικτά και πολεμήθηκαν από τη χούντα μεταξύ εκεινων που εξεγέρθηκαν στο Πολυτεχνείο. Άνθρωπος φωτισμένος με μεγάλη κατάρτιση και εμπειρία στα θέματα της δημοσιογραφίας αλλά και των κοινωνικών επιστημών, προέβλεπε συχνά αυτά που σήμερα βιώνουμε, όταν άλλοι ούτε καν τους περνούσε από το μυαλό.
ΓΡΑΦΕΙ: ΔΙΑΜΑΝΤΩ ΦΡΑΓΓΕΔΑΚΗ Άκουσα χθες στο ραδιόφωνο τυχαία και το όνομα του παλιού φίλου που δε ζει πια, του Νικήτα Λιοναράκη ανάμεσα σε εκείνους που εδιώχθησαν, βασανίστηκαν φρικτά και πολεμήθηκαν από τη χούντα μεταξύ εκεινων που εξεγέρθηκαν στο Πολυτεχνείο. Άνθρωπος φωτισμένος με μεγάλη κατάρτιση και εμπειρία στα θέματα της δημοσιογραφίας αλλά και των κοινωνικών επιστημών, προέβλεπε συχνά αυτά που σήμερα βιώνουμε, όταν άλλοι ούτε καν τους περνούσε από το μυαλό.
ΓΡΑΦΕΙ:ΔΙΑΜΑΝΤΩ ΦΡΑΓΓΕΔΑΚΗ
Άκουσα χθες στο ραδιόφωνο τυχαία και το όνομα του παλιού φίλου που δε ζει πια, του Νικήτα Λιοναράκη ανάμεσα σε εκείνους που εδιώχθησαν, βασανίστηκαν φρικτά και πολεμήθηκαν από τη χούντα μεταξύ εκεινων που εξεγέρθηκαν στο Πολυτεχνείο.
Άνθρωπος φωτισμένος με μεγάλη κατάρτιση και εμπειρία στα θέματα της δημοσιογραφίας αλλά και των κοινωνικών επιστημών, προέβλεπε συχνά αυτά που σήμερα βιώνουμε, όταν άλλοι ούτε καν τους περνούσε από το μυαλό.
Αν και γιος στρατιωτικού, οποίος μάλιστα υπηρέτησε και στην πόλη των Σερρών, ο ίδιος ταλαιπωρήθηκε βάναυσα από τους ανθρώπους της χούντας. Κράτησε ως ενθύμιο το ρόπαλο ενός εκ των βασανιστών και όταν κάποιος το διέκρινε ανάμεσα στα υπάρχοντά του, έλεγε: "..για να μην ξεχνώ".
Σαν το Νικήτα ήταν ασφαλώς πολλοί εκείνοι που άλλοι έμειναν ανώνυμοι και ίσως και άλλοι να εξαργύρωσαν την αντιδικτατορική τους δράση..
Και αυτό τους "χτυπούν" με λύσσα και μανία, κάποιοι, προσπαθώντας να τους φορτώσουν τα δεινά της σημερινής εποχής.
Κάνω μια μικρή παρένθεση και σκέφτομαι πόσοι άλλοι εξελίχτηκαν κοινωνικά χωρίς να έχουν προσφέρει κανέναν ηρωϊσμό ή τίποτα άλλο ουσιαστικό στο κοινωνικό σύνολο, ώστε -ακόμα και συνεργαζόμενοι με τη χούντα- αρκετοί σήμερα (απότοκα μιας δεξιάς παράταξης και νοοτροπίας) απολαμβάνουν αξιώματα, κοινωνικές θέσεις στη βουλή, σε υπηρεσίες, σε υπουργεία, περιφέροντάς μόνο το τομάρι τους από κανάλι σε κανάλι, ή και ως ιδιοκτήτες αυτών.!
Πως τα θυμήθηκα όλα αυτά σήμερα; Όχι ασφαλώς γιατί κάποιοι αμφισβητούν τις διώξεις στα πέτρινα χρόνια και τους βάρβαρους βασανισμούς, ομοίους ίσως με των τζιχαντιστών σήμερα.
Κρατώ και ενθυμούμαι τα λόγια τα προφητικά του Νικήτα: θάρθει καιρός που το βαθύ κόκκινο θα συναντά το μαύρο. "Όταν λοιπόν η λεγόμενη ακρο-αριστερά συμπορεύεται με το φασισμό -όπως βιώνουμε σήμερα αυτήν την τραγικότητα- το μέλλον για ένα έθνος,το έθνος μας,είναι ζοφερό.
Άκουσα χθες στο ραδιόφωνο τυχαία και το όνομα του παλιού φίλου που δε ζει πια, του Νικήτα Λιοναράκη ανάμεσα σε εκείνους που εδιώχθησαν, βασανίστηκαν φρικτά και πολεμήθηκαν από τη χούντα μεταξύ εκεινων που εξεγέρθηκαν στο Πολυτεχνείο.
Άνθρωπος φωτισμένος με μεγάλη κατάρτιση και εμπειρία στα θέματα της δημοσιογραφίας αλλά και των κοινωνικών επιστημών, προέβλεπε συχνά αυτά που σήμερα βιώνουμε, όταν άλλοι ούτε καν τους περνούσε από το μυαλό.
Αν και γιος στρατιωτικού, οποίος μάλιστα υπηρέτησε και στην πόλη των Σερρών, ο ίδιος ταλαιπωρήθηκε βάναυσα από τους ανθρώπους της χούντας. Κράτησε ως ενθύμιο το ρόπαλο ενός εκ των βασανιστών και όταν κάποιος το διέκρινε ανάμεσα στα υπάρχοντά του, έλεγε: "..για να μην ξεχνώ".
Σαν το Νικήτα ήταν ασφαλώς πολλοί εκείνοι που άλλοι έμειναν ανώνυμοι και ίσως και άλλοι να εξαργύρωσαν την αντιδικτατορική τους δράση..
Και αυτό τους "χτυπούν" με λύσσα και μανία, κάποιοι, προσπαθώντας να τους φορτώσουν τα δεινά της σημερινής εποχής.
Κάνω μια μικρή παρένθεση και σκέφτομαι πόσοι άλλοι εξελίχτηκαν κοινωνικά χωρίς να έχουν προσφέρει κανέναν ηρωϊσμό ή τίποτα άλλο ουσιαστικό στο κοινωνικό σύνολο, ώστε -ακόμα και συνεργαζόμενοι με τη χούντα- αρκετοί σήμερα (απότοκα μιας δεξιάς παράταξης και νοοτροπίας) απολαμβάνουν αξιώματα, κοινωνικές θέσεις στη βουλή, σε υπηρεσίες, σε υπουργεία, περιφέροντάς μόνο το τομάρι τους από κανάλι σε κανάλι, ή και ως ιδιοκτήτες αυτών.!
Πως τα θυμήθηκα όλα αυτά σήμερα; Όχι ασφαλώς γιατί κάποιοι αμφισβητούν τις διώξεις στα πέτρινα χρόνια και τους βάρβαρους βασανισμούς, ομοίους ίσως με των τζιχαντιστών σήμερα.
Κρατώ και ενθυμούμαι τα λόγια τα προφητικά του Νικήτα: θάρθει καιρός που το βαθύ κόκκινο θα συναντά το μαύρο. "Όταν λοιπόν η λεγόμενη ακρο-αριστερά συμπορεύεται με το φασισμό -όπως βιώνουμε σήμερα αυτήν την τραγικότητα- το μέλλον για ένα έθνος,το έθνος μας,είναι ζοφερό.
Όλα αυτά μου ήρθαν αυθόρμητα χθες ράδυ στο μυαλό,λίγο πριν κλείσει το φύλλο της εφημερίδας και αισθανθηκα την ανάγκη να τα καταγραψω με δυο συντομες
κουβέντες,χωρίς περικοκλάδες με μια ακόμη υπενθύμιση για τους συναδέλφους μου,ακόμη και εκείνους που ίσως δεν συμπαθούσαν,δικαίως ή αδίκως τον Νικήτα.
κουβέντες,χωρίς περικοκλάδες με μια ακόμη υπενθύμιση για τους συναδέλφους μου,ακόμη και εκείνους που ίσως δεν συμπαθούσαν,δικαίως ή αδίκως τον Νικήτα.
Λίγο πριν πεθάνει στις 10 Οκτωβρίου του 2007, είχε προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, για το Νόμο περί αστικής ευθύνης των δημοσιογράφων, το οποίο με ομόφωνη απόφαση του αμφισβήτησε το Νόμο αυτό και καταδίκασε την Ελλάδα για την εφαρμογή του.
Ήταν μια μεγάλη ΝΙΚΗ για τη δημοσιογραφία και κυρίως για κάποιους ρομαντικούς εκδότες και δημοσιογράφους της επαρχίας,οι οποίοι με τίμημα επιμένουν να πηγαίνουν κόντρα στο ρεύμα..
#SerresParatiritis
