Τ' ΑΠΑΡΑΤΗΡΗΤΑ

Ρουφηξιά από τις πηγές της φιλίας

Γράφει: ο Γιάννης Αλεξ. Ρωμανίδης Στην αρχαιότητα όταν δύο φίλοι ήθελαν να κληροδοτήσουν τη φιλία στα παιδιά τους, κόβανε στα δύο μία λίσπη =κύβο ή έναν αστράγαλο ή ένα νόμισμα κι ο καθένας κρατούσε το ένα κομμάτι για αναγνώριση.

Γράφει: ο Γιάννης Αλεξ. Ρωμανίδης Στην αρχαιότητα όταν δύο φίλοι ήθελαν να κληροδοτήσουν τη φιλία στα παιδιά τους, κόβανε στα δύο μία λίσπη =κύβο ή έναν αστράγαλο ή ένα νόμισμα κι ο καθένας κρατούσε το ένα κομμάτι για αναγνώριση.

 Γράφει: ο Γιάννης Αλεξ. Ρωμανίδης


Στην αρχαιότητα όταν δύο φίλοι ήθελαν να κληροδοτήσουν τη φιλία στα παιδιά τους, κόβανε στα δύο μία λίσπη =κύβο ή έναν αστράγαλο ή ένα νόμισμα κι ο καθένας κρατούσε το ένα κομμάτι για αναγνώριση.

Στο παλιό αναγνωστικό του Ζούκη διαβάζαμε για την αξία της φιλίας: «Πιστόν φίλον εν κινδύνοις γιγνώσκεις. Ο Φίλος τον φίλον εν κινδύνοις ου λείπει». Συμπαγείς φιλίες της Ιλιάδας είναι εκείνη του Αχιλλέα και του Πάτροκλου. Στο Λ της Ιλιάδας στίχ. 793 διαβάζομε «Γιατί αξίζει η φώτιση σαν έρχεται από φίλο». Ο Σοφοκλής στον Αίαντα χαρακτηρίζει τη φιλία σαν λιμάνι «Λιμήν εταιρείας» την ονομάζει.

Ιδού λοιπόν τι έγραψαν για τη φιλία νεότεροι συγγραφείς.

Αρχίζω πρώτα με την ημέτερη εκλεκτή και δυναμική στη γραφή συναδέλφισα Αντωνία Θεοχαρίδου: «Υπάρχουν φίλοι που δε φαίνονται, Κρύβονται μέσα στη σιωπή. Είναι σβησμένες φωτιές. Μα όταν τους χρειαστείς ανάβουν για σένα! Με αγάπη!».



Η Μαρία Αντουανέτα : « Η φιλία μεταξύ γυναικών δεν είναι και τόσο απλή. Αν δεν ελέγχεις τον εαυτό σου, γίνεσαι έρμαιο των άλλων».



Ίβο Άντριτς ,Γιουγκοσλάβος: « Η πιο άστατη φίλη μας είναι η τύχη»



Ονόρε ντε Μπαλτζάκ: α) Οι μισοί από τους φίλους μας είναι εχθροί»

β) «Αν ο πρώτος φίλος δεν γίνει το πρώτο θύμα μας, δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσομε δεύτερο»

γ) «Η δυστυχία έχει τούτο το καλό: μας φανερώνει ποιοι είναι οι πραγματικοί φίλοι μας».



Γιώργος Σεφέρης « Είναι συνηθισμένη δυστυχία για τους αδέξιους ανθρώπους το να λαθεύονται στο διάλεγμα του επαγγέλματός τους, των φίλων τους, της κατοικίας τους».

Ν. Καζαντζάκης: «Πίστη παλικαριά, καλοσύνη. Να μη καταδέχεσαι και για την αιώνια βασιλεία, να προδώσεις το φίλο, ας είναι και σκύλος».

Μ. Λουντέμης : α) Στην κακή την ώρα είναι το ακόνι που θα τροχίσεις τη φιλία σου»

β) «Οι γέροι λένε: Καλύτερα να κάνεις έναν αληθινό οχτρό, παρά χίλιους ψεύτικους φίλους».

Ο Ζορζέ Αμάντο για την πολιτική και τους πολιτικούς έγραψε «Στο πολιτικό στερέωμα δεν υπάρχουν ανιδιοτελείς φίλοι».