Με κεντρικό ήρωα ένα πραγματικό πρόσωπο, τον δικηγόρο και μετέπειτα πολιτικό Δημήτρη Μούτσιο από την Πρώτη Σερρών και εργαλείο του τις προφορικές αφηγήσεις του ίδιου αλλά και διαφόρων προσώπων που κινούνται γύρω του, ο Τσιαμπούσης σκιαγραφεί την ιστορία της Ανατολικής Μακεδονίας και ιδίως των Σερρών και της Δράμας, από την ενσωμάτωσή τους στο ελληνικό κράτος έως τις μέρες μας.

Η περιγραφή της βουλγαρικής κατοχής, του κατοχικού εμφυλίου (που είχε ως αποτέλεσμα τη διαίρεση της Πρώτης και την εκτέλεση του πατέρα του Μούτσιου), η απελευθέρωση και ο νέος Εμφύλιος, τα μετεμφυλιακά χρόνια (με κεντρικό τον ρόλο της οικογένειας Καραμανλή με καταγωγή από το ίδιο χωριό), η μεταπήδηση του Μούτσιου από τη δικηγορία στην πολιτική και, τέλος, ο πολιτικός παροπλισμός του, μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ το 1981, συνθέτουν μια αφαιρετική αλλά πλούσια τοιχογραφία μιας ολόκληρης εποχής, δοσμένης με φαινομενικά απλό τρόπο αλλά γεμάτης με ανθρωπιά και ιστορική ουσία.

Eπιλεκτική καταγραφή

Η ντοκουμεντοποίηση της ιστορίας είναι τέχνασμα αληθοφάνειας και διαφάνειας. Στο πρώτο ο συγγραφέας επενδύει στην αξία των πηγών ως αυθεντικών φορέων της αλήθειας, ενώ στο δεύτερο στοχεύει στην αξία των ντοκουμέντων ως αδιαμεσολάβητων (άρα και γνήσιων) χορηγών ιστορικής γνώσης. Ένα έγγραφο της εποχής, μια αληθινή επιστολή, μια απομαγνητοφωνημένη συζήτηση πείθουν μέσα στο μυθιστόρημα για την αυτόπτη και αυτήκοη παρουσία των συντακτών-τους, για τη μάθηση της αλήθειας από πρώτο χέρι, κι έτσι όλοι μπορούμε να ελέγξουμε την αξιοπιστία-τους χωρίς να μεσολαβήσει ούτε ο συγγραφέας ούτε ο ιστορικός. Ο πλαστός βέβαια χαρακτήρας-τους και η επιλεκτική-τους καταγραφή είναι εξ αρχής το ιδεολογικό-αισθητικό όργανο, για να πετύχει ο συγγραφέας τη χειραγώγηση του αναγνώστη, παρά την αντίθετη εντύπωση που αφήνει.