Η ιστορία της Εθνικής Τράπεζας είναι μεγάλη. Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια λειτουργίας στην πόλη των Σερρών.
Έχοντας ως πηγή το εντυπο πρακτικών από το «Β’ Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο: Οι Σέρρες και η περιοχή τους. Από την Oθωμανική Κατάκτηση μέχρι τη Σύγχρονη Εποχή» που είχε πραγματοποιήθει το 2006, μέσα από τα  κείμενα της  συγγραφέως Λίλας Θεοδωρίδου διαπιστώνεται, πως ένα από τα κτίρια τα οποία είχαν μεγάλη σημασία,από τις αρχές του προηγούμενου αιωνα, για την πόλη είναι αυτό της Εθνικής Τράπεζας.

Τα πρώτα χρόνια

Στις 20 Σεπτεμβρίου 1918 εισέρχεται στις Σέρρες ξανά απελευθερωτής ο ελληνικός

στρατός. Μαζί σχεδόν με το στράτευμα έρχεται και η Εθνική Τράπεζα. Τον Μάιο του 1919 ήταν αναγκαία η μετεγκατάσταση στο μικρό διώροφο οίκημα των κληρονόμων Χατζή Αβδούλ επί της οδού Διοικητηρίου. Στο κτίριο κληρονόμων Χατζή Αβδούλ θα παραμείνει η Εθνική για οκτώ χρόνια, μέχρι δηλαδή την τελική εγκατάστασή της στο νεόδμητο κτίριο της πλατείας Ελευθερίας.

Το νέο κτίριο. Η προετοιμασία της ανέγερσης

Στις 13 Αυγούστου 1924 κατατίθεται αίτηση προς το Γραφείο Σχεδίου Πόλεως Σερρών να κατεδαφιστούν τα υπάρχοντα παραπήγματα καθώς και προσχέδιο χάραξης θεμελίων για να βγει η οικοδομική άδεια. Στις 18 Αυγούστου 1924 ο διευθυντής του υποκαταστήματος ενημερώνει τα κεντρικά ότι το Γραφείο Σχεδίου Σερρών αρνήθηκε να δώσει την «αιτηθείσα» άδεια, γιατί αφενός δεν υπεβλήθησαν όλα τα διαγράμματα και αφετέρου γιατί η ορθογώνια χάραξη του κτιρίου δε συμφωνούσε με το πολυγωνικό σχήμα του οικοπέδου.

Αρχιτεκτονικό έργο

Ο Νικόλαος Ζουμπουλίδης (1888-1969) ήταν Έλληνας αρχιτέκτονας και αυτός ο οποίος ήταν Επικεφαλής πολυμελούς ομάδας αρχιτεκτόνων. Επίσης ήταν υπεύθυνος και για την μελέτη υποκαταστημάτων της ΕΤΕ σε όλη την Ελλάδα αλλά και της Εθνικής Τράπεζας των Σερρών. Το γενικότερο αρχιτεκτονικό ύφος, αλλά και το συνεχές ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο έργο του Νικολάου Ζουμπουλίδη, δεν αφήνουν αμφιβολίες για την πατρότητα.

Την άνοιξη του 1925 η επίβλεψη ενός τόσο φιλόδοξου έργου δεν μπορούσε να περιορισθεί στην επικουρική συνδρομή του νομομηχανικού Γιαννόπουλου. Η Τράπεζα αντιλαμβάνεται, ότι για να εκτελεσθεί σωστά το απαιτητικό αυτό έργο, θα έπρεπε να ορισθεί επί τόπου

αρχιτέκτονας. Έτσι δίνεται εντολή στον νεοπροσληφθέντα Ξενοφάνη Αιγίδη να μεταβεί

στις Σέρρες και να διευθύνει επιτόπου τις εργασίες. Σημαντικά συνέβαλε και ο πολιτικός μηχανικός Ιωάννης Ισηγόνης. Η συγγραφέας Λίλα Θεοδωρίδου σχολιάζει το αρχιτεκτονικό έργο του Ζουμπουλίδη ως παράγωγο της εποχής του, πολλαπλά συνδεδεμένο με την επαγγελματική καριέρα και ιδιοσυγκρασία του δημιουργού του, αλλά και ως άμεσα συνδεόμενο με τις αναζητήσεις της γενιάς του. Εμπλουτίζει τη σχετική βιβλιογραφία με νέα στοιχεία και συμβάλλει στην ενίσχυση της άποψης για την πολυφωνία στην αρχιτεκτονική σκηνή του μεσοπολέμου. Η ένταξη του Ζουμπουλίδη στο ισχυρότερο οικονομικό ίδρυμα της χώρας και οι συναναστροφές του με την οικονομική ελίτ της εποχής του, του έδωσαν την δυνατότητα να εκτελέσει έργα με προφανείς στόχους την επιβολή και το κύρος και ταυτόχρονα άλλα μικρά και ευαίσθητα. Πήρε μέρος στην προσπάθεια αναβίωσης της μικρασιατικής κεραμικής παράδοσης μέσω της φαληρικής κεραμουργίας «Κιουτάχεια», τα πλακίδια της οποίας κόσμησαν, με την προσωπική συμβολή του Ζουμπουλίδη, τις επιφάνειες πολλών κτιρίων της Τράπεζας. Στα Γιάννενα, την Πρέβεζα, την Κοζάνη, την Φλώρινα μπορούμε μέχρι και σήμερα να θαυμάσουμε τις κεραμικές ταινίες με τους «ανατολίτικους» ελισσόμενους βλαστούς, που αναζωογονούν, τα κατά τα άλλα, αυστηρά τραπεζικά κελύφη

Ιούνιος 1927 τα εγκαίνια

Τα χαρακτηριστικά που δόθηκαν στα εγκαίνια ήταν η ευμάρεια και η μεγαλοπρέπεια του νέου τραπεζικού υποκαταστήματος.

Ο σημαντικός ρόλος

Η οικοδομική έκρηξη που παρατηρήθηκε τα επόμενα χρόνια στην πόλη οφείλονταν κατά ένα μέρος και σε αυτές τις οικονομικές τραπεζικές διευκολύνσεις που παρείχε η Εθνική Τράπεζα. Επομένως είναι γεγονός πως βοήθησε στην οικονομική ανάπτυξη της πόλης.

Eπιμέλεια : Μουταφίδου Δήμητρα