Η ανοιχτή επιστολή μιας εκπαιδευτικού για την έγκριση ολιγομελούς τμήματος στο ΕΠΑΛ Σιδηροκάστρου

Ακόμα και η αναμονή είναι μια απασχόληση. Αυτό που είναι τρομακτικό είναι να μην έχεις τίποτα να περιμένεις.

Μετά από δύο επιστολές προς το Υπουργείο Παιδείας αρ.πρωτ.416/03-09-2019 και αρ.πρωτ.479/23-09-2019 στις οποίες εξηγούσαμε επακριβώς τους λόγους για τους οποίους επιβάλλεται η έγκριση του ολιγομελούς τμήματος , η αίσθηση που απεκόμισα είναι αδιαφορία και απαξίωση. Ματαίωση!!! 

Αναρωτιέμαι εάν μπήκε κανείς στον κόπο να ασχοληθεί ή έστω να διαβάσει τις επιστολές.

Αναρωτηθήκατε άραγε τι κάνουν αυτοί οι μαθητές;

Παίζετε με το μέλλον τους, τις ζωές τους, που κανένας σας δεν σας έχει δώσει αυτό το δικαίωμα.

Τα παιδιά αυτά θα εγκαταλείψουν το σχολείο για πάντα.

Δεν μπορούν να αποφοιτήσουν λόγω της αναίτιας απόφασής σας.

Οι αποστάσεις και τα εμπόδια που εγείρονται είναι ανυπέρβλητα.

Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια δυστυχώς.

Δυσκολεύομαι επομένως να πιστέψω και να κατανοήσω όλα αυτά τα εύηχα λόγια περί ίσων ευκαιριών και δικαιωμάτων.

Και για να προλάβω τους κακεντρεχείς δεν κόπτομαι για τη θέση μου. Εγώ δεν απολύομαι ούτε διακυβεύεται το μέλλον μου.

Έρχομαι στην θέση των παιδιών και των οικογενειών.

Κάντε το και εσείς. Δεν είναι δύσκολο.

Ίσως έτσι το καταλάβετε.

Ευχαριστώ απλά όσους το διαβάσουν.

Μια εκπαιδευτικός

Κετσετζίδου Δέσποινα