ΑΘΛΗΤΙΚΑ

Έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 60 ετών, ο Diego Maradona - Τον πρόδωσε η καρδιά του

Σοκ στον ποδοσφαιρικό πλανήτη από τον θάνατο του ποδοσφαιρικού θρύλου Diego Μaradona

Σοκ στον ποδοσφαιρικό πλανήτη από τον θάνατο του ποδοσφαιρικού θρύλου Diego Μaradona

Σοκ έχει προκληθεί στον πλανήτη του ποδοσφαίρου από τον θάνατο του Ντιέγκο Μαραντόνα.
Ο Αργεντινός πρώην άσος άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 60 ετών έπειτα από καρδιακή ανακοπή.
Την τρομακτική είδηση αυτή μετέδωσαν οι αργεντίνικες εφημερίδες Clarin και Οle, τονίζοντας πως ο επονομαζόμενος και «Θεός της μπάλας» υπέστη ανακοπή καρδιάς στο σπίτι του στο Τίγκρε, εκεί όπου βρισκόταν για την ανάρρωση έπειτα από τη σοβαρή επέμβαση που είχε υποβληθεί πριν λίγες ημέρες.
Οι γιατροί που έφτασαν στο σπίτι του, δυστυχώς, δεν μπόρεσαν να τον επαναφέρουν στη ζωή.
Ο Diego μας άφησε, και μαζί του πήρε το ποδόσφαιρο.
Tίποτα δεν θα είναι το ίδιο.
Ποτέ πια.
Και το χτύπημα ακούγεται σε όλα τα γεωγραφικά πλάτη και μήκη.

O βίος και η πολιτεία του «Θεού της μπάλας»

Στις 30 Οκτωβρίου 1960 γεννήθηκε στο Νοσοκομείο «Evita» στη Λάνους της επαρχίας του Μπουένος Άιρες, αλλά μεγάλωσε στη Villa Fiorito, ένα παλιό λιμάνι στα νότια προάστια της πρωτεύουσας.
Ο κορυφαίος, για πολλούς, παίκτης όλων των εποχών, ο οποίος έκανε την... επανάσταση οδηγώντας την Νάπολι σε δύο πρωταθλήματα και την Αργεντινή στην κορυφή του κόσμου.
Ένας μοναδικός ηγέτης κάθε ομάδας που φόρεσε τη φανέλα της.
Η καριέρα του, άρχισε στην Αργεντίνος Τζούνιορς σε ηλικία μόλις 10 ετών, το 1970, αλλά το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα πραγματοποιήθηκε το 1976.
Πέντε χρόνια εκεί με 166 εμφανίσεις και 116 γκολ, πριν περάσει στη Μπόκα Τζούνιορς για μία μόνο σεζόν, 1981/82 με 28 γκολ σε 40 παιχνίδια.
Μετά την άφιξή του στην Ευρώπη και στην Μπαρτσελόνα, μια ομάδα στην οποία ο «Pibe de Oro» («χρυσό παιδί») παρέμεινε για δύο σεζόν, σημειώνοντας 38 γκολ σε 58 αγώνες.
Η περιπέτεια του στην Ισπανία χαρακτηρίστηκε από πολλούς τραυματισμούς, ο σοβαρότερος από τον οποίο, λόγω ενός φάουλ του παίκτη της Αθλέτικ Μπιλμπάο, Antony Goicoechea, είχε ως συνέπεια να χάσει το 30% της κινητικότητας του αριστερού αστραγάλου.
Παρά όλα αυτά, κατέκτησε ένα ισπανικό Κύπελλο, ένα League Cup Ισπανίας και ένα ισπανικό Super Cup με τους Καταλανούς.
Στην συνέχεια, ακολούθησε η Νάπολι, στην οποία εντάχθηκε έναντι 13,5 δισεκατομμυρίων λιρετών (σ.σ. περίπου οκτώ εκατομμύρια ευρώ).
Με τη μπλε φανέλα έπαιξε συνολικά 259 παιχνίδια, σημειώνοντας 116 γκολ, αλλά πρωτίστως κέρδισε δύο πρωταθλήματα, ένα ιταλικό Κύπελλο, ένα ιταλικό Super Cup και ένα Κύπελλο UEFA, πριν πάει στην Σεβίλλη και επιστρέψει στην Αργεντινή όπου τελείωσε την καριέρα του, σε ηλικία 37 ετών, με τη φανέλα της αγαπημένης του Μπόκα Τζούνιορς, στις 25 Οκτωβρίου 1997, στη νίκη με σκορ 2-1 επί της Ρίβερ Πλέιτ στο Monumental στο Μπουένος Άιρες.
Έλαβε μέρος σε τέσσερα Παγκόσμια Κύπελλα, συμπεριλαμβανομένου του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986 στο Μεξικό, όπου έλαμψε η χαρισματική προσωπικότητά του και οδήγησε την ομάδα του στην κατάκτηση του τροπαίου με νίκη επί της Δυτικής Γερμανίας στον τελικό.
Επίσης κέρδισε τη Χρυσή μπάλα ως ο καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης.
Στον προ-ημιτελικό απέναντι στην Αγγλία, πέτυχε δύο γκολ, στη νίκη της ομάδας του με 2-1 που γράφτηκε στην ιστορία για δύο διαφορετικούς λόγους. Το πρώτο γκολ επιτεύχθηκε με χέρι γνωστό ως «Χέρι του Θεού», ενώ το δεύτερο προϊόν εξαιρετικών ικανοτήτων με εκπληκτική ατομική προσπάθεια.
Αυτό το γκολ, καταγράφηκε ως το «Γκολ του αιώνα» από τους ψηφοφόρους της ΦΙΦΑ το 2002.
Ο Μaradona έγινε προπονητής της Αργεντινής τον Νοέμβριο του 2008 έχοντας την ευθύνη της ομάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2010.
Γεννημένος για να ζήσει μια αντισυμβατική ζωή, ο Μαραντόνα απέφευγε ακολούθησε την πεπατημένη. Πήγαινε συχνά κόντρα σε όλους και σε όλα.
Τα «πιστεύω» του πολλές φορές προκάλεσαν, αλλά ο ίδιος ήταν πάντα αποφασισμένος να τα υπερασπιστεί μέχρι τέλους.
Δεν του ταιριάζει η μετριότητα και η σιωπή.
Πολλά από τα λεγόμενά του κρίθηκαν υπερβολικά με τον ίδιο να διευκρινίζει ότι «εάν κατά καιρούς θυμώνω ή παραπονιέμαι, είναι επειδή δεν ξέρω πώς να συγκρατήσω τα συναισθήματά μου.
Και δεν θέλω να μάθω».
Η επιδεξιότητά του ήταν τέτοια που πρόσφερε στιγμές που πιθανά κανείς δεν θα καταφέρει ποτέ να μιμηθεί.
Κατάφερνε πάντως να συγχωρεί τα σφάλματά του ο κόσμος και να του δείχνει αγάπη και εκτίμηση.
Με αυτόν τον τρόπο, η συμβολή του στην ιστορία του ποδοσφαίρου και του πολιτισμού είναι απαράμιλλη.
Εκτός από τις λαμπρές ικανότητές του, ο Μaradona έχει προκαλέσει παγκόσμιες διαμάχες εκτεταμένου μεγέθους.
Η προσωπική του ζωή είναι γεμάτη σκοτεινές ιστορίες, καταχρήσεις και παρεκτροπές και η υπέρμετρη αναίδεια έναντι των πανίσχυρων αξιωματούχων της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου και άλλων ισχυρών παραγόντων του χώρου ήταν μέσα στο μεγαλύτερο μέρος του ποδοσφαιρικού του βίου.