Όλοι παραδέχονται ότι η οικονομική κατάσταση των ΗΠΑ κατά την διάρκεια της προεδρίας τού Clinton ήταν η καλύτερη των τελευταίων δεκαετιών. Η ανάπτυξη της μεγάλης δημοκρατικής χώρας παρουσίαζε θετικούς ρυθμούς, η ανεργία ήταν ασήμαντη, η εφαρμογή των διαστημικών προγραμμάτων συνεχιζόταν και εξελισσόταν, το χρήμα κυκλοφορούσε και οι Αμερικανοί ήσαν στην πλειονότητά τους ευχαριστημένοι και περήφανοι για τον πρόεδρό τους. Γι’ αυτό τον Clinton τον τίμησαν σε δύο αλλεπάλληλες προεδρικές εκλογές, παρά το σεξουαλικό σκάνδαλο, που έλαβε χώρα στο οβάλ γραφείο κατά την πρώτη του θητεία.

Εντούτοις αυτόν τον πρόεδρο, που ο κόσμος τον λάτρευε – απόδειξη ότι τον επανεξέλεξε – οι αρχιδικαστές (οι αρεοπαγίτες των ΗΠΑ) τον κάλεσαν, για να τον ανακρίνουν, όχι επειδή έβλαψε το κράτος, όχι επειδή καταχράσθηκε δημόσιο χρήμα, αλλά επειδή έκανε μια «ανάρμοστη πράξη», όπως την χαρακτήρισε ο ίδιος. Και τον ανέκριναν σκληρά και επίμονα μέχρι δακρύων!
Τι έκανε ο άνθρωπος; Σκανδαλίσθηκε από την παρουσία ενός γλυκού θηλυκού διαβόλου. Ο πειρασμός κυκλοφορούσε μέσα στον Λευκό Οίκο και επιδείκνυε τα κάλλη του. Η ηθική αντίσταση του Bill κάμφθηκε. Δεν άντεξε, παραδόθηκε στους μελωμένους χειρισμούς τής πονηρής γυναίκας, η οποία δεν έπλυνε το φουστάνι της, για να διατηρήσει τις κηλίδες σπέρματος του προέδρου και να τον έχει στο χέρι. Καθαρός εκβιασμός!

Αυτή η πράξη δεν είχε καμμιά σχέση με τα συμφέροντα του κράτους και του αμερικανικού λαού. Και όμως οι ανακριτές βασάνιζαν επί ώρες τον πρόεδρο ρωτώντας τον πώς, γιατί, πότε, πού κλπ, λες και οι λεπτομέρειες του γεγονότος είχαν κάποια σημασία. Και όλη η ανάκριση έγινε μπροστά στα μάτια τού λαού!

Ο Clinton σεβόμενος τους νόμους και την Δικαιοσύνη τής χώρας του κάθισε ενώπιον των δικαστών και ανακρίθηκε εξαντλητικά. Ο λαός τα άκουσε όλα από το στόμα του, αλλά δεν του κράτησε κακία. Ίσως αισθάνθηκε οργή για τον βασανισμό, ίσως και συμπάθεια για τον πρόεδρο και αηδία για τους ανακριτές του. Και όταν ξαναέγιναν εκλογές τον ξαναψήφισε και τον ανέδειξε πανηγυρικά πρόεδρο των ΗΑ για δεύτερη θητεία.

Εδώ οι δικοί μας πρωθυπουργοί, ενώ ολόκληρη η Ελλάδα βοά για τα σκάνδαλα και την διαφθορά (πάμπερς, βαλίτσες, Κοσκωτάδες, Χρηματιστήριο, Siemens, μάρκα, οπλικά συστήματα, Χριστοφοράκοι…), αυτοί παριστάνουν τους κουφούς και τους άλαλους. Δεν καταδέχονται όχι μόνο να παρουσιαστούν σε εξεταστική επιτροπή, αλλά ούτε και να μιλήσουν αυτοβούλως για τα τρομερά, παράνομα και ανήθικα, που συνέβησαν επί πρωθυπουργίας τους.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν παρουσιάστηκε στο δικαστήριο, ο Κώστας Σημίτης δεν απολογήθηκε για το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, ο Κώστας Καραμανλής δεν έχει ανοίξει το στόμα του για την υπερχρέωση της χώρας μας (επανίδρυση του κράτους!), για την φοροδιαφυγή, την διαπλοκή και την διαφθορά. Και ο Παπανδρέου ο Μικρός (ο ΓΑΠ) μας είπε «λεφτά υπάρχουν» και μας οδήγησε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και στην υποδούλωση της Ελλάδας στους Τροϊκανούς.

Όλοι αυτοί οφείλουν να δώσουν εξηγήσεις και όσοι ευθύνονται να πάνε στην φυλακή. Τους τίμησε ο ελληνικός λαός με την ψήφο του, αλλά αυτοί δεν τον τίμησαν με την χωλή, πονηρή και εγκληματική διακυβέρνησή τους. Οφείλουν να μιλήσουν. Πρέπει να γνωρίζουν όλοι οι
πολιτικοί ότι δεν τους θεωρούμε ιερά πρόσωπα. Αν δεν καταλαβαίνουν το χρέος τους, κακό τού κεφαλιού τους. Κατέστρεψαν την οικονομία, την υγεία, την παιδεία, την γλώσσα μας, την ΗΘΙΚΗ. Η Ιστορία όμως, που είναι σκληρή και αδέκαστη, θα τους θάψει. Αυτή δεν παραγράφει τα εγκλήματα, όπως κάνουν οι πολιτικοί στην Βουλή τους.

Ευάγγελος Χ. Μαρινόπουλος