Ο μύθος λέει ότι το σκάνδαλο των υποκλοπών δεν απασχολεί την κοινή γνώμη, το μόνο που την απασχολεί είναι τα οικονομικά προβλήματα. Αν και φαίνεται ότι αυτό αλλάζει (αν τουλάχιστον πιστέψουμε τις τελευταίες δημοσκοπήσεις), πάντως δεν είναι αλήθεια ότι η διαχείριση του σκανδάλου των υποκλοπών δεν έχει επιπτώσεις στην οικονομία και στο βιοτικό επίπεδο του ελληνικού λαού.

Η εικόνα μιας χώρας με θεσμούς-κλωτσοσκούφι επηρεάζει ανάπτυξη και βιοτικό επίπεδο.

Το έγκλημα διαρκείας είναι ότι η διαχείριση της υπόθεσης των υποκλοπών επιδεινώνει την εικόνα της Ελλάδας, ως χώρας με αδύναμους θεσμούς. Και κάθε επιδείνωση τείνει (α) να απωθεί τους σοβαρούς, μακροπρόθεσμους επενδυτές και να προσελκύει όσους επενδύουν με βασικό κίνητρο τη φτηνή ειδικευμένη εργασία. Και (β) να επιβαρύνει το κόστος δανεισμού μιας ήδη υπερχρεωμένης χώρας. Κι όταν ανακτήσουμε επενδυτική βαθμίδα, η Ελλάδα θα είναι ουραγός στην κατάταξη των αξιόχρεων χωρών, η πιο ευάλωτη, η λιγότερο ασφαλής. Αν εκπέμπουμε την εικόνα μιας χώρας με θεσμούς-κλωτσοσκούφι, θα το πληρώνουμε ακριβά.

Αλλά οι οικονομικές συνέπειες θα είναι και σχετικά άμεσες.

Η προσπάθεια συγκάλυψης του σκανδάλου, αλλαγής ατζέντας, αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης, έχει κόστος. Κάποιοι το πληρώνουν – κι είναι γνωστό ποιοι. 

Για να επιτευχθεί ο κυβερνητικός εκλογικός στόχος, γίνεται μια εκτεταμένη και πολυδάπανη επιχείρηση αντιστάθμισης των εντυπώσεων με προεκλογικές παροχές. 

Σπαταλώνται δισεκατομμύρια των φορολογουμένων σε πελατειακές ρυθμίσεις, ψηφοθηρίας της τελευταίας ώρας. Κι αύριο, μετά τις εκλογές, όποια κυβέρνηση και αν σχηματιστεί, τα συνήθη υποζύγια του κρατικού προϋπολογισμού θα κληθούν να πληρώσουν το κόστος αυτής της ψηφοθηρίας. Σε μια χρονιά, το 2023, που ούτως ή άλλως προεξοφλείται ως σκληρή.