Χανιώτισσα στην καταγωγή, δεν μπορεί να απαγκιστρωθεί  από εκείνο το ιδιόρρυθμο πλέγμα που ορίζει τους ανθρώπους σε έναν εξαρχής, χαμένο αγώνα πάλης ανάμεσα στο φιλότιμο και το καθήκον, απέναντι στον ρεαλισμό.

Την γνώρισα ως έφηβη. Μετά από είκοσι τουλάχιστον χρόνια  ξαναπιάνω τα βιβλία της με την ίδια θέρμη και περιέργεια.

Η Μάρω Βαμβουνάκη όσο μεγαλώνει γίνεται όλο και πιο νέα με γραφή ακόμη πιο φρέσκια. Στο νέο της έργο «Ένας αφηρημένος άντρας » ξαναβρίσκει τα ίδια ερωτηματικά της προσωπικής της αγωνίας για την ύπαρξη, τα όρια ανάμεσα στην ζωή και τον θάνατο, τον έρωτα , τον Άλλον , τον Ξένο , την ετερότητα, την κοινωνία και τις ανθρωπινές σχέσεις.

Τώρα πια το γράψιμο της  γίνεται πιο ανάλαφρο, αν και διατυπώνει ακόμα πιο βαθυστόχαστες σκέψεις της, βιώματα και εμπειρίες που την οδήγησαν πλέον σε λυτρωτικές καταφάσεις για τα βασανιστικά, υπαρξιακά διλλήματα της.

Υπάρχει πάντα όμως η εναγώνια αναζήτηση καταφυγης και προσωπικής λύτρωσης. Κυνηγημένη πάντα αναζητά την ψυχική ειρήνη με τον εαυτό της και τους γύρω. Όμοια, εκφρασμένη όπως την γνωρίσαμε στον «Αντίπαλο εραστή» , στην «Ντούλια», στον «Παλιάτσο και την Άνιμα» και βέβαια στο κλασσικό πια έργο της «Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο» .

Χανιώτισσα στην καταγωγή. Δεν μπορεί να απαγκιστρωθεί  από εκείνο το ιδιόρρυθμο πλέγμα που ορίζει τους ανθρώπους σε έναν εξαρχής χαμένο αγώνα πάλης ανάμεσα στο φιλότιμο και το καθήκον απέναντι στον ρεαλισμό.

Η ιστορία:

Ένα κορίτσι εξαφανίζεται και δε θα την βρει ποτέ ξανά κανείς, κι ας μένει κοντά στο σπίτι από όπου δραπέτευσε. Δραπέτευσε από τους παρανοϊκούς γονείς της, ερωτεύτηκε παράφορα έναν αφηρημένο άντρα, βρήκε τη φιλία που σώζει.

Η συγγραφέας:

Η ίδια γράφει για το τελευταίο της έργο:

Χρεώνεται αμαρτίες ο μεγάλος έρωτας, ή είναι αθώος σαν ανεύθυνος; Κι εγώ πια είμαι ανεύθυνη, ακαταλόγιστη, ανίδεη κι αναγκεμένη όσο ένα μωρό την πρώτη ώρα του τοκετού.

Όχι, δε με ενδιαφέρει απόψε η αμαρτία!

Ούτε υποψιάζομαι πως υπάρχει τέτοια κατάσταση. Άραγε, το να αμαρτάνεις προϋποθέτει συνείδηση; Ή και ασυνείδητα τη φορτώνεσαι και την πληρώνεις μετά; Μεγάλο θέμα αλλά απόψε μάταιο… 

Μια ιστορία ζωής, θανάτου, και πάλι ζωής.

της Διαμάντως Φραγγεδάκη