Η ζωή πολλών από αυτούς, που πήραν μέρος στους μετέπειτα αγώνες και πάλεψαν για ιδανικά με μοναδικό κίνητρο την αγάπη τους για την πατρίδα, σημαδεύτηκε για πάντα. Σπάνια ωστόσο αναγνωρίστηκε η προσφορά τους, παρότι αγωνίστηκαν ανυστερόβουλα και χωρίς τις γνωστές προσδοκίες ανταλλαγμάτων… Όμως ο Σταύρος, ο ευαισθητοποιημένος νεολαίος από τις Σέρρες, δεν θα μπορούσε να λείπει. Ήταν από τους πρώτους που συμμετείχαν στους αγώνες για την τήρηση του Συντάγματος (άρθρο 114) και του 15% του κρατικού προϋπολογισμού, που θα έπρεπε να διατεθεί για την Παιδεία.

Η μόνη δικαίωσή του για εκείνους τους αγώνες είναι γιατί κανείς δεν μπορεί να τους αμφισβητήσει σοβαρά, γιατί αποτέλεσαν την μαγιά και συνέβαλαν έστω και πολύ αργότερα, στην κοινή προσπάθεια αποκατάστασης της δημοκρατίας και οργάνωσης της δημόσιας ζωής με κανόνες δικαιοσύνης και ισοπολιτείας. Κι αυτό παρότι παρατηρήθηκαν σοβαρές ελλείψεις ή υποβλήθηκαν και εξακολουθούν να υποβάλλονται ενστάσεις για την σωστή εφαρμογή τους.

H ΠΟΡEIA TOY

Ο Σταύρος διετέλεσε εκείνη την περίοδο πρώτος Πρόεδρος του συλλόγου φοιτητών του Μαθηματικού Τμήματος, Γραμματέας του συλλόγου φοιτητών της Φυσικομαθηματικής Σχολής και υπήρξε μέλος του πρώτου δημοκρατικά εκλεγμένου Προεδρείου της Φοιτητικής Ένωσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου (ΦΕΑΠΘ). Στη συνέχεια υπήρξε μέλος -συχνά πρόεδρος, αντιπρόεδρος και γεν. γραμματέας- κοινωνικών οργανώσεων, όπως της Σερραϊκής Φοιτητικής Ένωσης, του Συλλόγου Φίλων Θεάτρου και Μουσικής Θεσσαλονίκης, του Ομίλου Φίλων Θαλασσίων Αθλημάτων, του Σωματείου Φροντιστών Βορείου Ελλάδος, του Συλλόγου Εκπαιδευτικού Προσωπικού, του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, της Επιτροπής για τον Εκδημοκρατισμό των Ενόπλων Δυνάμεων, της Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη Θεσσαλονίκης, της Επιτροπής για την Αλήθεια του Εμφυλίου Πολέμου. Υπήρξε ακόμη υπεύθυνος της νεολαίας και της διαφώτισης της Σοσιαλιστικής Δημοκρατικής ΄Ένωσης. Συμμετείχε ακόμη στην αντίσταση κατά της δικτατορίας, στην Επιτροπή του αντιμοναρχικού αγώνα το 1974, σε συνέδρια και φόρουμ για τον Αφοπλισμό και την Ειρήνη, διατελώντας και πρόεδρος της επιτροπής Θεσσαλονίκης για την κατάργηση των ξένων βάσεων στη χώρα μας. Οι αναμνήσεις απ’ όλους αυτούς τους αγώνες αποτελούσαν πάντα σχεδόν αντικείμενο συζητήσεων στις συναντήσεις παλαιών συντρόφων, που πραγματοποιούνταν μέχρι πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη ή στη Σιθωνία της Χαλκιδικής. Σ’ αυτά τα ανταμώματα έπαιρναν μέρος αρκετοί απ’ όσους πάλευαν μαζί για τα ίδια ιδανικά, μέσα από τις γραμμές είτε της «Σπουδάζουσας νεολαίας της ΕΔΑ», είτε της κεντρώας «ΕΔΗΝ», …της αποκαλούμενης από κύκλους της συντηρητικής παράταξης …«συνοδοιπόρου» της Αριστεράς!

Αναφέρω μερικούς απ’ όσους συμμετείχαν στις συναντήσεις αυτές, όπως τον Παντελή Μακρή (Λάκη), καθηγητή Αιματολογίας στην Ιατρική σχολή του Α.Π.Θ., που πρόσφατα χάσαμε, τον εμβληματικό Σπύρο Σακέτα, δικηγόρο, τον Σάκη Σαμαρά, καθηγητή Φυσικής, τους νεότερους Χρήστο Σιδηρόπουλο, τοπογράφο και Χρήστο Δημάκη, καθηγητή του Τμήματος Μηχανολογίας στην Πολυτεχνική Σχολή της Θεσσαλονίκης, Νίκο Παρωτίδη, δικηγόρο, Αλέκο Δαμιανίδη, π. υπουργό, Μιχ. Λιάκο, γιατρό, Τάσο Ιντζέ, π. βουλευτή, Νίκο Παπαϊωάννου, καθηγητή, τον υπογράφοντα και πολλούς άλλους.

Ο Σταύρος ήταν η ψυχή αυτών των συναντήσεων, πάντα με τη θερμή συμπαράσταση της συντρόφου του Άννας, ομότιμης καθηγήτριας των ΤΕΙ και της κόρης του Έλενας, συνάδελφου μου αρχιτεκτόνισσας. Στην επαγγελματική και επιστημονική του σταδιοδρομία υπήρξε διευθυντής- συνιδρυτής του φροντιστηρίου «Πυθαγόρας» και ιδιοκτήτης-διευθυντής του αντίστοιχου «Κοραής» της Θεσσαλονίκης.

Από το 1974 έως το 2001 υπήρξε κατά σειρά υπεύθυνος της Ομάδας των Μαθηματικών, προϊστάμενος τμήματος, διευθυντής της Σχολής Τεχνολόγων Μηχανικών και αναπληρωτής γενικός διευθυντής του ΤΕΙ Κοζάνης. Έγραψε φροντιστηριακά βιβλία για τις εισαγωγικές εξετάσεις στα ΑΕΙ, καθώς και βιβλία Μαθηματικών, Στατιστικής και Παραστατικής Γεωμετρίας για τους φοιτητές των ΤΕΙ.

Σταύρο θα σε θυμόμαστε πάντα ως ένα δικό μας άνθρωπο,

θα παραμένεις στην καρδιά μας ένας πιστός φίλος, έντιμος και άξιος πολίτης.

Καλό σου ταξίδι!