ΠΟΛΙΤΙΚΗ
10 χρόνια σπαταλήθηκαν με 5 εθνικές εκλογές για να κερδίσουμε λιγότερα από ό,τι ήταν εφικτό να πετύχουμε με τη θητεία της τελευταίας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ
Το Κίνημα Αλλαγής, αν και με αξιοσημείωτη προγραμματική επάρκεια, δεν επανακατακτά ανάλογο ποσοστό προτίμησης. Αφ΄ενός αδυνατεί να πείσει ότι είναι κόμμα εξουσίας-και οι πολίτες σε μεγάλο ποσοστό προσδοκούν πρόσβαση στην εξουσία- αφ΄ ετέρου υποψιάζει για σύμπραξη με τον ιστορικό πολιτικό αντίπαλο, στοιχείο που απωθεί το μεγαλύτερο τμήμα της άλλοτε εκλογικής βάσης του ΠΑΣΟΚ.
Το Κίνημα Αλλαγής, αν και με αξιοσημείωτη προγραμματική επάρκεια, δεν επανακατακτά ανάλογο ποσοστό προτίμησης. Αφ΄ενός αδυνατεί να πείσει ότι είναι κόμμα εξουσίας-και οι πολίτες σε μεγάλο ποσοστό προσδοκούν πρόσβαση στην εξουσία- αφ΄ ετέρου υποψιάζει για σύμπραξη με τον ιστορικό πολιτικό αντίπαλο, στοιχείο που απωθεί το μεγαλύτερο τμήμα της άλλοτε εκλογικής βάσης του ΠΑΣΟΚ.
Το Κίνημα Αλλαγής, αν και με αξιοσημείωτη προγραμματική επάρκεια, δεν επανακατακτά ανάλογο ποσοστό προτίμησης. Αφ΄ενός αδυνατεί να πείσει ότι είναι κόμμα εξουσίας-και οι πολίτες σε μεγάλο ποσοστό προσδοκούν πρόσβαση στην εξουσία- αφ΄ ετέρου υποψιάζει για σύμπραξη με τον ιστορικό πολιτικό αντίπαλο, στοιχείο που απωθεί το μεγαλύτερο τμήμα της άλλοτε εκλογικής βάσης του ΠΑΣΟΚ.
Οι περίοδοι κρίσεων αποτελούν ιδεώδες υπόστρωμα πολιτικών ανακατατάξεων. Η υγειονομική κρίση προκαλεί οικονομικές συνέπειες που στην περίπτωση της Ελλάδας βαρύνουν περισσότερο καθώς οξύνουν ήδη υφιστάμενες δομικές ανεπάρκειες.
Η προσδοκώμενη ανάπτυξη, με την εξαιρετικά περιορισμένη διάχυση των αποτελεσμάτων της, δεν αρκεί για να αντισταθμίσει το καίριο πλήγμα στον οικονομικό και κοινωνικό κορμό της χώρας.
Ενώ λοιπόν προέχει η αποκατάσταση μιας προωθητικής κανονικότητας και όχι οι εκλογές, το δεύτερο, ευθύς μετά την κήρυξη του τέλους της πανδημίας, μπορεί να είναι η τελική επιλογή του πρωθυπουργού.
Ζητούμενο η διεκδίκηση, «καίγοντας» την απλή αναλογική, μιας νέας τετραετίας αντί να σύρεται στη φθοροποιό διαχείριση των προβλημάτων που συγκαλύπτει ο μανδύας της πανδημίας. Το ότι δεν αποτελούν κεντρικό θέμα στα ΜΜΕ ώστε να συλλογικοποιούνται και να συνολικοποιούνται οι αντιδράσεις, δεν σημαίνει πως δεν τα βιώνουν οι πολίτες.
Η αντιπολίτευση άραγε πόσο έτοιμη είναι να θέσει φιλόδοξους στόχους μπροστά σε αυτό το ενδεχόμενο;
ΓΙΑ ΣΥΡΙΖΑ:
Δεν κατανοεί πως είναι άλλο
η πολυσυλλεκτικότητα και άλλο η βαβυλωνία
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα διανύσει μεγάλη περίοδο εσωστρέφειας όσο δεν κατανοεί πως είναι άλλο η πολυσυλλεκτικότητα και άλλο η βαβυλωνία. Κι αυτό είναι απότοκο της ενστικτώδους συμφωνίας μεν για την επικαιροποίηση της ταυτότητάς του, της ταυτόχρονης ποιοτικής διαφωνίας δε για τα στοιχεία της νέας ταυτότητας.
Το Κίνημα Αλλαγής, αν και με αξιοσημείωτη προγραμματική επάρκεια, δεν επανακατακτά ανάλογο ποσοστό προτίμησης. Αφ΄ενός αδυνατεί να πείσει ότι είναι κόμμα εξουσίας-και οι πολίτες σε μεγάλο ποσοστό προσδοκούν πρόσβαση στην εξουσία- αφ΄ ετέρου υποψιάζει για σύμπραξη με τον ιστορικό πολιτικό αντίπαλο, στοιχείο που απωθεί το μεγαλύτερο τμήμα της άλλοτε εκλογικής βάσης του ΠΑΣΟΚ.
Αυτό το διπλής όψης κριτήριο τροφοδοτεί εν πολλοίς την εκλογική δεξαμενή του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να παραβλέπεται το υψηλό ποσοστό απεχόντων. Επιπροσθέτως, δέσμιο των συμμαχιών του, παραιτήθηκε από την υπεράσπιση του έργου του με συνέπεια στις γενιές χωρίς βιωματική μνήμη να προωθείται η φαιδροποιητική αποδόμηση του ΠΑΣΟΚ. Επιχειρείται η αντιστροφή του ειδώλου της Μεταπολίτευσης. Η παράταξη που κέρδισε με το έργο της τις μάχες στο πεδίο κινδυνεύει να «χάσει στα χαρτιά» κατασυκοφαντούμενη από το σύστημα που οικοδομεί την ιδεολογική ηγεμονία της συντηρητικής παράταξης. Στο βάθος επιδιώκεται να σκιασθεί η αναγκαιότητα μιας προοδευτικής διακυβέρνησης.
Σε αυτήν την ιδιόμορφη περίοδο η κυβέρνηση μοιάζει να μην αφουγκράζεται τη βοή των επερχόμενων καιρών. Χωρίς να παραγνωρίζουμε επιμέρους θετικές πτυχές, η πολιτική της αναδεικνύει όλο και περισσότερο τη συντηρητική φυσιογνωμία της ΝΔ.
Αδιαφάνεια, άρνηση διαλόγου, πελατοκρατία, σκανδαλώδεις εύνοιες και αντίληψη μονιμότητας χαρακτηρίζουν τα πεπραγμένα της. Η πρόταξη, όμως, του μικροκομματικού συμφέροντος είναι συνταγή αποτυχίας της χώρας.
Ας είναι διδακτικό το πρόσφατο παρελθόν. Ο καταδημαγωγούμενος ελληνικός λαός «αγανάκτησε» με το μνημόνιο σωτηρίας της χώρας αλλά, εμμέσως, ψήφισε άλλα δύο μνημόνια σωτηρίας μόνο της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ.
Δέκα χρόνια σπαταλήθηκαν διενεργώντας πέντε εθνικές εκλογές για να κερδίσουμε λιγότερα από ό,τι ήταν εφικτό να πετύχουμε με την ολοκλήρωση της θητείας της τελευταίας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
Πρέπει να πιάσουμε το νήμα εκεί που κόπηκε. Στο πολιτικό σημείο όπου προτάσσεται το μείζον, το εθνικό συμφέρον, έναντι του δέους για το κομματικό κόστος. Με θεσμούς και κανόνες, με δημοκρατικές ρήξεις και δημιουργικές αλλαγές για μια ανοικτή συμμετοχική διακυβέρνηση.
Η ευστάθεια της χώρας απαιτεί δύο ισχυρούς πόλους. Ο συντηρητικός έχει σαφή προσανατολισμό, ο προοδευτικός βρίσκεται σε αναζητήσεις. Το Κίνημά μας οφείλει να εκπέμψει το σήμα για την ήττα της κυβέρνησης. ΄Ετσι, εκτός της αλλαγής κατεύθυνσης της χώρας, που είναι το κύριο, μπορεί να περιφρουρήσει την ιστορία του και να αναζωογονήσει την προοπτική του.
#SerresParatiritis
