Όχι απλώς την ξεχάσαμε την MARFIN, αλλά χειρότερα, την εργαλειοποιούμε.
Οι δολοφονίες των εργαζομένων της MARFIN ήταν προδιαγεγραμμένες. ´Όχι σχεδιασμένες, όχι προγραμματισμένες, αλλά με σίγουρη την επερχόμενη τραγικότητα .
Οι δολοφονίες των εργαζομένων της MARFIN ήταν προδιαγεγραμμένες. ´Όχι σχεδιασμένες, όχι προγραμματισμένες, αλλά με σίγουρη την επερχόμενη τραγικότητα .
πρ. ΥΠΟΥΡΓΟΥ
Αυτούς που «δεν συναινούσαν στο λάθος» και έσυραν πρώτοι τον χορό του «αντιμνημονίου», αυτούς που αρνούνταν να καταδικάσουν έστω και φραστικά τη βία και θεωρούσαν «τα μνημόνια ως την υπέρτατη βία», αυτούς που επιβράβευσαν όλους αυτούς , ταυτίστηκαν, συγκυβέρνησαν περιχαρείς, απέβαλαν από το πολιτικό σύστημα εμάς τους «ενοχλητικούς» που διαχειρίστηκαν μόνοι τους σε πρωτοφανείς συνθήκες την κατάρρευση της χώρας.
Η επένδυση στο μίσος απέδωσε. Τα εύκολα «δεν ξεχνώ» είναι απλώς λέξεις σε χαρτί και οθόνη και βγάζουν από τον κόπο της σκέψης .
Όλοι μας. Και δεν υπάρχει τρόπος δικαίωσής τους, αφού δολοφονήθηκαν ως «παράπλευρη απώλεια». Ούτε ήρωες ήθελαν να γίνουν, ούτε είχαν ανάγκη από ημέρες μνήμης τους. Πήγαν απλώς στη δουλειά τους για να ζήσουν. Αυτή την αυτονόητη δικαίωση, τη ζωή , δεν μπορούμε πλέον να τους την προσφέρουμε, αφού τους τη στέρησαν οι επαναστάτες της φακής .
Μόνον δικαίωση μιάς αντίληψης αντίθετης με αυτήν του μίσους, της εμπάθειας, της εργαλειοποίησης των προβλημάτων της κοινωνίας, όλων αυτών που επέτρεψαν δηλαδή τις δολοφονίες τους , μόνον αυτή η δικαίωση μπορεί να υπάρξει. Και αυτήν την δικαίωση την έχει ανάγκη η χώρα, έστω και τώρα . Με πραγματική σκέψη και δράση, χωρίς εύκολο άσπρο - μαύρο,χωρίς να βάζουμε την εξυπηρέτηση συμφερόντων πάνω απόλα , χωρίς ανέξοδες υπερβολές .