ΣΗΜΕΙΑ ΑΙΧΜΗΣ

Κανένα από τα τρία κόμματα δεν φαίνεται να καταλαβαίνει ότι δεν έχει ανοσία από το δηλητήριο αυτής της ιστορίας -Του Θύμιου Τζαλα 

Σημαντικός είναι ο αρχηγός που διαβλέπει τον κίνδυνο εκεί που οι άλλοι νομίζουν ότι δεν τον αφορά, όχι εκείνος που νομίζει ότι κινδυνεύουν μόνο οι αντίπαλοι του. Αυτό είναι πολιτική τεμπελιά και επαρχιωτισμός: να νομίζεις πως ό,τι υπάρχει στη βιτρίνα θα σου πάει γιατί είσαι εσύ και βαριέσαι να ψάξεις. Μετά τα φοράς, κυκλοφορείς, και δεν ξέρεις γιατί πέφτει γιούχα

Σημαντικός είναι ο αρχηγός που διαβλέπει τον κίνδυνο εκεί που οι άλλοι νομίζουν ότι δεν τον αφορά, όχι εκείνος που νομίζει ότι κινδυνεύουν μόνο οι αντίπαλοι του. Αυτό είναι πολιτική τεμπελιά και επαρχιωτισμός: να νομίζεις πως ό,τι υπάρχει στη βιτρίνα θα σου πάει γιατί είσαι εσύ και βαριέσαι να ψάξεις. Μετά τα φοράς, κυκλοφορείς, και δεν ξέρεις γιατί πέφτει γιούχα

Ο κόσμος διαβάζει ότι μια σοσιαλίστρια πολιτικός, του ΠΑΣΟΚ, έπαιρνε σε σακούλες χρήματα για να βγάλει λάδι ένα κράτος που καταπατούσε τα δικαιώματα των φτωχών εργατών. Πώς αντιδρά ο Ανδρουλάκης;  
Λέει πράγματα κατανοητά μόνο στο μυημένο κόσμο της πολιτικής πιάτσας. Ότι η Εύα Καϊλή ήταν Δούρειος Ίππος της Νέας Δημοκρατίας η οποία την ετοίμαζε για μεταγραφή αεροδρομίου. Αν δεν ξέρεις τι εννοεί ο ποιητής, σου μένει μόνο η αίσθηση ότι οι σακούλες μπορεί να ήταν και τέχνασμα της Νέας Δημοκρατίας για να βλάψει τον Ανδρουλάκη. Καλή τύχη με αυτό το πολιτικό επιχείρημα στον αρχηγο του ΠΑΣΟΚ. Η ιστορία της Καϊλή δεν γράφει Μητσοτάκης, γράφει ΠΑΣΟΚ με νέον τεράστια γράμματα και το ήλιο ξημέρωμα να αναβοσβήνουν σαν σε 80ς μπουζούκια. Το κόμμα πήγε να πνιγεί από αυτές τις αναθυμιάσεις και στο τσακ υπάρχει ακόμη. Ο Ανδρουλάκης είναι αλλού για αλλού.
 
Εξίσου απίθανα όμως υποστηρίζουν και στη Νέα Δημοκρατία.
 
Τόσο καιρό μας λένε να μην το ψάχνουμε και πολύ με τις υποκλοπές γιατί υπάρχει εθνικός κίνδυνος από τον Ερντογάν, και μη μας πιέζετε, δεν μπορούμε να πούμε περισσότερα, θα καούμε όλοι μαζί. Τώρα ξαφνικά εμφανίζονται δικαιωμένοι γιατί αποδείχθηκε ότι ορθώς παρακολουθούσαν (όχι αυτοί, πάντα κάποιοι άλλοι) το ΠΑΣΟΚ λόγω του Κατάρ. Πάει ο Ερντογάν ξαφνικά από το πλάνο. Τώρα Κατάρ. Μας το πήραν το μουντιάλ μέσα από τα χέρια. Όση σχέση έχει όμως ο Μητσοτάκης με τις σακούλες της Καϊλή, τόση σχέση έχει και ο Χατζηδάκης τον οποίον επίσης παρακολουθούσαν. 
 
Και τα δύο κόμματα είναι φιλοευρωπαϊκά και θα έπρεπε να ανησυχούν ενστικτωδώς για το ότι ο κόσμος διαβάζει ότι οι εισαγγελείς μπαίνουν στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο για να ψάξουν εκτεταμένο χρηματισμό των μελών του. Είναι μία τεράστια απαξίωση της ΕΕ, ενός θεσμού στον οποίο πιστεύουν και επενδύουν πολιτικά η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. 
 
Και για τον ΣΥΡΙΖΑ επίσης είναι πρόβλημα η ιστορία. 

Όχι μόνο γιατί αφορά την κεντροαριστερή οικογένεια στην οποία μας λένε ότι ανήκουν και οι ίδιοι.  Η ζημιά ακουμπά και τις ΜΚΟ τις οποίες λίγοι υποστηρίζουν στην Ελλάδα τόσο αυθεντικά όσο ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι ίδιοι που φέρονται να πλούτιζαν για να κάνουν γάργαρα την καταπάτηση των δικαιωμάτων στο Κατάρ, είχανε και μη κυβερνητική οργάνωση με βαρύγδουπους τίτλους μηδενικής ανοχής απέναντι στην καταπάτηση των δικαιωμάτων. Άντε τώρα να δουλεύεις σε ΜΚΟ, να παλεύεις για παράδειγμα να βοηθήσεις τους πρόσφυγες στην Ελλάδα, και να σου σκάσει αυτή η ιστορία από τις Βρυξέλλες. Άντε να εξηγείς ότι δεν είσαι με τους κακούς.
 
Κανένα από τα τρία κόμματα δεν φαίνεται να καταλαβαίνει ότι δεν έχει ανοσία από το δηλητήριο αυτής της ιστορίας. Αντιθέτως όλοι σκέφτονται ότι το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα έχει μυστηριωδώς επιπτώσεις μόνο στον μισητό αντίπαλο, και μάλιστα με τέλειο timing, αφού κουμπώνει στην εγχώρια συζήτηση για τις υποκλοπές  προς όφελος μας. 
 
Σημαντικός είναι ο αρχηγός που διαβλέπει τον κίνδυνο εκεί που οι άλλοι νομίζουν ότι δεν τον αφορά, όχι εκείνος που νομίζει ότι κινδυνεύουν μόνο οι αντίπαλοι του. Αυτό είναι πολιτική τεμπελιά και επαρχιωτισμός: να νομίζεις πως ό,τι υπάρχει στη βιτρίνα θα σου πάει γιατί είσαι εσύ και βαριέσαι να ψάξεις. Μετά τα φοράς, κυκλοφορείς, και δεν ξέρεις γιατί πέφτει γιούχα.