ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Κική Δημουλά: Όχι δεν είμαι λυπημένη
Όχι τυχαία η ίδια η Δημουλά είχε χριστεί εκπρόσωπος όλων των γυναικών που δεν κατάφεραν να διεκδικήσουν από νωρίς τη δική τους φωνή
Όχι τυχαία η ίδια η Δημουλά είχε χριστεί εκπρόσωπος όλων των γυναικών που δεν κατάφεραν να διεκδικήσουν από νωρίς τη δική τους φωνή
Αυτή η παράδοξη ασυμμετρία του υπόγειου μανιφέστου και του έντονα λυρικού λόγου εκφραζόταν με τον ιδανικότερο και τον πιο μεταφορικό τρόπο στην προσωπική της εικόνα: φορώντας εσκεμμένα ρούχα που ήταν συνώνυμα με την μικροαστική της θέση και κατάσταση, διεκδικώντας δηλαδή με τρόπο ανίερο το προσωπείο μιας καθημερινής γυναίκας από την Κυψέλη, την ίδια στιγμή απέδιδε απόλυτη τιμή στο δικαίωμα της αποχής από το πρακτικό πεδίο.
Με ένα τσιγάρο στο χέρι και με ένα ειρωνικό, βαθυστόχαστο βλέμμα συνώνυμο της ποίησης της θύμιζε διαρκώς πως τα φαινόμενα απατούν.
Ήταν ο μόνιμος ρόλος με τον οποίο ήταν πάντα άμεσα και απόλυτα εξοικειωμένη: “Χαμογελώ. Η καμπύλη του χαμόγελου. Το κοίλο αυτής της διαθέσεως/μοιάζει με τόξο καλά τεντωμένο/έτοιμο, Φαίνετ'από τη ζωή μου/πέρασε στόχος κάποτε/Και προδιάθεση νίκης”.
Σε κάθε σημείο του βίου της και στα εμποτισμένα από προσωπικά βιώματα ποιήματα της η Κική Δημουλά επέλεγε την λανθάνουσα επιθυμία απέναντι στη ζωή, την επιβεβλημένη λέξη ενάντια στον αρρωστημένο συμβιβασμό, την παραζάλη που μας κάνει όλους να συνεχίζουμε να υπάρχουμε. “Όχι δεν είμαι λυπημένη” ομολογεί στο άκρως ειρωνικό πλην όμως άκρως βιογραφικό στίχο από το “Λίγο του Κόσμου”: “Υπήρξα περίεργη και μελετηρή. Ξέρω απ όλα. Λίγο απ όλα. Τα ονόματα των λουλουδιών όταν μαραίνονται, πότε πρασινίζουν οι λέξεις και πότε κρυώνουμε. Πόσο εύκολα γυρίζει η κλειδαριά των αισθημάτων μ ένα οποιοδήποτε κλειδί της λησμονιάς/Όχι δεν είμαι λυπημένη”.
Η φωτογραφία
Όσο κι αν αγαπάς αυτόν με τον οποίο θα ενωθείς στη φωτογραφία, μην κολλάς επάνω του σαν να είστε ένα και το αυτό. Άνοιξε έναν σοφό διάδρομο ανάμεσά σας, ώστε όταν ένας από τους δυο σας θελήσει να φύγει ας πάει στο καλό, χωρίς να γκρεμίσει ολόκληρη την κεντρική πτέρυγα τού χτες.
*Απόσπασμα από το κείμενο της Κικής Δημουλά «Προνοητικοί κανόνες για χρήσιμες και ήμερες φωτογραφίες»
Έφυγε 22του Φεβρουαρίου το 2020
#SerresParatiritis
