Τ' ΑΠΑΡΑΤΗΡΗΤΑ

Όχι άλλο κάρβουνο… Δεν θα έχουμε να πληρώσουμε ούτε τους υπαλλήλους…

Πάει και έρχεται αλαφιασμένη, μονολογώντας στους διαδρόμους του Λουλουδοδημαρχείου. Δεν έχει σε ποιον να πει τον πόνο της. Που είναι οι μέρες εκείνες, να πεταχτεί μέχρι την διευθύντρια οικονομικού να ανταλλάξει δύο σοβαρές υπηρεσιακές κουβέντες . Να βρουν λύση. Πάει, την έφαγε το μαύρο σκοτάδι…της μετακίνησης. Η τύχη της αγνοείται.

Πάει και έρχεται αλαφιασμένη, μονολογώντας στους διαδρόμους του Λουλουδοδημαρχείου. Δεν έχει σε ποιον να πει τον πόνο της. Που είναι οι μέρες εκείνες, να πεταχτεί μέχρι την διευθύντρια οικονομικού να ανταλλάξει δύο σοβαρές υπηρεσιακές κουβέντες . Να βρουν λύση. Πάει, την έφαγε το μαύρο σκοτάδι…της μετακίνησης. Η τύχη της αγνοείται.

Πουθενά δεν θα δείτε απελπισία τόσο ανάγλυφα ζωγραφισμένη όσο το πρόσωπο της Ταμία της Λουλουδούπολης μόλις πληροφορήθηκε ότι έσκασε διαταγή πληρωμής για την καταβολή στην επιχείρηση ύδρευσης ποσού 2.536.395,98€.
Πάει και έρχεται αλαφιασμένη, μονολογώντας στους διαδρόμους του Λουλουδοδημαρχείου. Δεν έχει σε ποιον να πει τον πόνο της. Που είναι οι μέρες εκείνες, να πεταχτεί μέχρι την διευθύντρια οικονομικού να ανταλλάξει δύο σοβαρές υπηρεσιακές κουβέντες . Να βρουν λύση. Πάει, την έφαγε το μαύρο σκοτάδι…της μετακίνησης. Η τύχη της αγνοείται.
Να πεταχτεί μέχρι τον Προϊστάμενο Λογιστηρίου , να δει τι θα κάνουν. Δεν έχει νόημα. Αύριο, θα τον μετακινήσουν και αυτόν. Όλους τους μετακινούν. Στη Λουλοδούπολη δεν λένε πλέον της πουτ@νας το κάγκελο γίνεται, αλλά της μετακίνησης το κάγκελο.
Είναι βέβαιη. Δεν υπάρχει. Μερικές φορές το σύμπαν τους στέλνει τέτοια λουλουδοαρχή για να σπάσει πλάκα μαζί τους.
Καθώς προχωρά. Είναι ανοιχτή η πόρτα του Ιζνογκούντ. Τους ακούει.
-Τι υπέροχη μέρα. Τι όμορφα που είναι όλα γύρω μας. Όλα θα κυλήσουν υπέροχα σήμερα.
Και σκέφτεται τι να του βάλανε οι αλήτες πρωί πρωί μέσα στον καφέ.
-Καλημέρα Ιζνογκούντ. Την είδες την διαταγή πληρωμής. Πρέπει να πληρώσουμε λίγο πάνω από 2,5 εκατομμύρια ευρώ;
-Το ξέρω. Πως κάνεις έτσι; Μόνο τα μισά θα δώσουμε τώρα. Τα άλλα έχει ο Παντοδύναμος.
-Πας καλά. Έχω χρήματα να πληρώσω μέχρι το τέλος του μήνα. Του προηγούμενου.
Πως τα καταφέρατε πάλι έτσι.
-Σε παρακαλώ είμαι ο μόνος στη Λουλουδοαρχή που μαθαίνω από τα λάθη των άλλων. Κι αυτό γιατί δεν προλαβαίνω να τα κάνω όλα μόνος μου.
-Σε παρακαλώ, Ιζνογκούντ, σοβαρέψου.
-Είναι πρωί. Κάθισε να παραγγείλω καφέ. Χωρίς καφέ δεν δουλεύει το μυαλό.
Ειπώθηκε ένα: "πόσα χρόνια έχεις να πιεις", μέσα από τα δόντια της, αλλά ευτυχώς δεν ακούστηκε.
-Θέλω να ξέρεις ότι δεν μου αρέσει "η ντροπή" που έχουν πάρει τα πράγματα. Δεν θα έχουμε να πληρώσουμε ούτε τους υπαλλήλους μας.
-Άκουσε με σε παρακαλώ. Χωρίς να θέλω να απολογηθώ. Μισή ντροπή δική του, μισή ντροπή δική μου. Θα κάνουμε μια μερική αναμόρφωση για να εξασφαλίσουμε το ποσό. Θα πάρουμε από μερικούς κωδικούς, κάτι συντηρήσεις, κάτι ασφαλτοστρώσεις, κάτι μικροεπισκευές, κάτι αποκαταστάσεις, κάτι συντηρήσεις σχολείων, κάτι μελέτες ανάπλασης, αποκατάστασης, από κάτι συμβούλους τεχνικής υποστήριξης, κάτι αποζημιώσεις σε δικαιούχους γενικά θα πάρουμε από παντού.
-Καλά τα λες, μισή ντροπή δική του, μισή δική σου, αλλά προκοπή δεν γίνεται. Κάποιος πρέπει να έχει το 51%.
-Άκουσε με σε παρακαλώ.
Η επιχείρηση ύδρευσης δεν έχει να πληρώσει ούτε το ρεύμα. Από τη μια το ενεργειακό κόστος που ξέφυγε με τις ρήτρες αναπροσαρμογής, από την άλλη η Κυβέρνηση που δεν λέει να δώσει κανένα φράγκο, από την άλλη κάτι (ψιλορουσφετακια δεν τα λες), που κάναμε, να εξασφαλίσουμε κανένα μεροκάματο και τα ένσημα σε κανέναν δικό μας, να πληρώσουμε και τα λιβανιστήρια μας, κάτι αυλοκόλακες, βάλε και τις δυσκολίες που έχει ο κόσμος, βάλε ότι κάποιοι δεν πληρώνουν και κάνουν την πάπια. Εσύ να ήσουν στη θέση μας τι θα έκανες; Δεν πιστεύω να θέλεις να προχωρήσουμε σε αυξήσεις στο νερό. Ούτε την ψήφο μας θα βρούμε στις εκλογές. Σκεφτήκαμε. Κόψε από δω, κάνε τα στραβά μάτια πάλι από εδώ, να στηρίξουμε την επιχείρηση ύδρευσης με κονδύλια από το Δήμο, που μπορεί και να τα χρωστάμε, λέμε τώρα.
-Πάτε καλά. Απλά δεν θα ήμουν στη θέση σας. Να κόψουν το κεφάλι τους όπως τα έκαναν. Ο ψεύτης, ο κλέφτης και το αρνάκι τον πρώτο χρόνο χαίρονται. Δηλαδή αν πάρετε λεφτά από το ταμείο του Δήμου, αυτά είναι ξένα λεφτά. Δεν είναι και λεφτά του λουλουδοδημοτών . Ωραία τα σκέφτεστε. Ωραία τα λέτε. Σκ@τά τα κάνετε.
- Ο Λουλοδοδήμαρχος δεσμεύτηκε ότι θα κάνουμε τα αδύνατα δυνατά να παραμείνει όρθια η επιχείρηση ύδρευσης. Θα εξαντλήσουμε όλες τις δυνατότητες που μας δίνει ο νόμος.
-Καλά αυτός είπε και ότι θα το ξεκαθαρίσει το ζήτημα τον Φεβρουάριο και τώρα τρέχουμε με τη διαταγή πληρωμής. Και να μην πω τίποτα βαρύ για τη Μεταμόρφωση που τσαμπουνάτε…
Στο λέω και να το θυμάσαι. Λεφτά που θέλετε δεν υπάρχουν. Μπερδεύεστε με τα ταμειακά διαθέσιμα και ξεχνάτε να δείτε πόσα από αυτά είναι δεσμευμένα. Πάρτε το χαμπάρι. Εγώ πρέπει να εξασφαλίσω δύο μισθούς των υπαλλήλων και εσείς καίγεστε για το αν θα φυτέψετε ξανά λουλούδια. Να δείτε ότι κάποιους θα σας χώσουν στη στενή.
-Εγώ πάντως αν ποτέ μπω φυλακή και έχω δικαίωμα για ένα τηλέφωνο, θα παραγγείλω φαΐ.
-Σοβαρέψου. Να δεις που οι υπάλληλοι θα σας στείλουν όλους στο δι@ολο.
-Κλείσε γρήγορα την πόρτα.
-Καλά τα κανονίσατε. Τώρα μένει να βρείτε και λεφτά. Εγώ σηκώνω τα χέρια ψηλά. Σου το ξαναλέω. Δεν έχουμε λεφτά να πάρουμε ούτε την κάτω βόλτα.
Τα είπε και ησύχασε. Φεύγει.
Ανοίγει η πόρτα. Πετάγεται η ασκούσα χρέη ευθύνης των οικονομικών υπηρεσιών.
-Γιατί είσαι αναψοκοκκινισμένη; Έχεις κάτι;
Τι να σου πω. Τους έχουμε παρεξηγήσει. Τελικά είναι περισσότεροι μπούφοι από ότι νομίζαμε.
Τα εξήγησα όλα και ξέρεις τι μου είπε. Καλά με περνάς για σαψ@λη και εγώ του απάντησα με άριστα.
Τρία λεπτά με κοιτούσε σαν χάνος…
Μετά οργισμένος μου λέει. Είναι απλό. Είσαι μαζί μας, προχωράμε μαζί. Δεν είσαι. Μετακινείσαι.
Δεν κρατήθηκα του απάντησα. Αν το απαίσιο γύρω σου δε σου προκαλεί απέχθεια, τότε έχεις κι εσύ γίνεις μέρος του απαίσιου…
 
 
ΥΓ: Το παρόν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.