Τ' ΑΠΑΡΑΤΗΡΗΤΑ
Αγάπη χωρίς γνώση, γνώση χωρίς αγάπη: Η παγίδα της τοπικής εξουσίας
Γράφει ο Πασχάλης Θ. Τόσιος
Γράφει ο Πασχάλης Θ. Τόσιος
Στην τοπική πολιτική σκηνή, από τους μικρούς δήμους μέχρι τις μεγαλύτερες περιφέρειες, παίζεται καθημερινά ένα δράμα
που οι πολίτες νιώθουν στο πετσί τους: καλή πρόθεση χωρίς ικανότητα ή το χειρότερο, ικανότητα χωρίς καρδιά.
Το διάσημο απόφθεγμα του φιλοσόφου Ράσελ :«Αγάπη χωρίς γνώση είναι αντιπαραγωγική & γνώση χωρίς αγάπη είναι καταστροφική».
Αν το δούμε στο μικροσκόπιο του τόπου μας, τα νοήματα αποκτούν σάρκα και οστά.
Πόσες φορές δεν βλέπουμε τοπικούς άρχοντες που δηλώνουν «παιδιά του τόπου», που αγαπούν το χωριό ή την πόλη τους, που
δηλώνουν παθιασμένοι με την παράδοση, την ιστορία, τους ανθρώπους του τόπου; Κι όμως, όταν καλούνται να διοικήσουν,
αποδεικνύονται ανέτοιμοι, χωρίς σχέδιο, χωρίς γνώση θεσμών, προγραμμάτων, χρηματοδοτήσεων. Καταλήγουν σε φιέστες, πανηγύρια
και έργα βιτρίνας, αφήνοντας στην άκρη τα πραγματικά προβλήματα: υποδομές, ύδρευση, σχολεία, καθαριότητα, κοινωνικές
υπηρεσίες. Αυτή είναι η αντιπαραγωγική αγάπη χωρίς γνώση.
Στον αντίποδα, έχουμε τους τεχνοκράτες της τοπικής εξουσίας. Αυτούς που ξέρουν από ευρωπαϊκά προγράμματα, ΕΣΠΑ, αναπλάσεις,
διαγωνισμούς, αλλά δεν έχουν καμία συναισθηματική σύνδεση με τον τόπο. Που βλέπουν την διοικηση ως σκαλοπάτι για πολιτική
ανέλιξη, για δημόσιες σχέσεις, για συμφέροντα. Αυτοί οι άνθρωποι κάνουν έργα που μοιάζουν θεαματικά αλλά αδιαφορούν για το
αν ο τόπος τους υποφέρει από φτώχεια, ερήμωση, ανισότητες. Αυτή είναι η καταστροφική γνώση χωρίς αγάπη.
Η τοπική αυτοδιοίκηση έχει ανάγκη από το αυτονόητο:
-ανθρώπους που αγαπούν αληθινά,
-και ξέρουν πώς να υπηρετήσουν.
Αγάπη χωρίς σχέδιο είναι αναπαραγωγική . Σχέδιο χωρίς αγάπη είναι απειλή.
Στην τοπική κοινωνία, η ισορροπία αυτών των δύο είναι που μπορεί να φέρει πραγματική αλλαγή, προκοπή, ανάπτυξη με δικαιοσύνη.
Η ώρα της τοπικής εξουσίας δεν είναι ώρα για χειροκροτήματα ούτε για εντυπώσεις. Είναι ώρα για δουλειά, γνώση και καρδιά.
που οι πολίτες νιώθουν στο πετσί τους: καλή πρόθεση χωρίς ικανότητα ή το χειρότερο, ικανότητα χωρίς καρδιά.
Το διάσημο απόφθεγμα του φιλοσόφου Ράσελ :«Αγάπη χωρίς γνώση είναι αντιπαραγωγική & γνώση χωρίς αγάπη είναι καταστροφική».
Αν το δούμε στο μικροσκόπιο του τόπου μας, τα νοήματα αποκτούν σάρκα και οστά.
Πόσες φορές δεν βλέπουμε τοπικούς άρχοντες που δηλώνουν «παιδιά του τόπου», που αγαπούν το χωριό ή την πόλη τους, που
δηλώνουν παθιασμένοι με την παράδοση, την ιστορία, τους ανθρώπους του τόπου; Κι όμως, όταν καλούνται να διοικήσουν,
αποδεικνύονται ανέτοιμοι, χωρίς σχέδιο, χωρίς γνώση θεσμών, προγραμμάτων, χρηματοδοτήσεων. Καταλήγουν σε φιέστες, πανηγύρια
και έργα βιτρίνας, αφήνοντας στην άκρη τα πραγματικά προβλήματα: υποδομές, ύδρευση, σχολεία, καθαριότητα, κοινωνικές
υπηρεσίες. Αυτή είναι η αντιπαραγωγική αγάπη χωρίς γνώση.
Στον αντίποδα, έχουμε τους τεχνοκράτες της τοπικής εξουσίας. Αυτούς που ξέρουν από ευρωπαϊκά προγράμματα, ΕΣΠΑ, αναπλάσεις,
διαγωνισμούς, αλλά δεν έχουν καμία συναισθηματική σύνδεση με τον τόπο. Που βλέπουν την διοικηση ως σκαλοπάτι για πολιτική
ανέλιξη, για δημόσιες σχέσεις, για συμφέροντα. Αυτοί οι άνθρωποι κάνουν έργα που μοιάζουν θεαματικά αλλά αδιαφορούν για το
αν ο τόπος τους υποφέρει από φτώχεια, ερήμωση, ανισότητες. Αυτή είναι η καταστροφική γνώση χωρίς αγάπη.
Η τοπική αυτοδιοίκηση έχει ανάγκη από το αυτονόητο:
-ανθρώπους που αγαπούν αληθινά,
-και ξέρουν πώς να υπηρετήσουν.
Αγάπη χωρίς σχέδιο είναι αναπαραγωγική . Σχέδιο χωρίς αγάπη είναι απειλή.
Στην τοπική κοινωνία, η ισορροπία αυτών των δύο είναι που μπορεί να φέρει πραγματική αλλαγή, προκοπή, ανάπτυξη με δικαιοσύνη.
Η ώρα της τοπικής εξουσίας δεν είναι ώρα για χειροκροτήματα ούτε για εντυπώσεις. Είναι ώρα για δουλειά, γνώση και καρδιά.
#SerresParatiritis
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
