Συγκεντρώθηκε στη συνέχεια και αναφέρθηκε ιδιαίτερα και μετ επιτάσεως στο ρόλο της Διαμαντοπούλου:  «Η Άννα θα ανταγωνιζόταν τη ΝΔ γιατί έχει πρωθυπουργήσιμα χαρακτηριστικά».στο ρόλο της..!

Aντιλαμβάνεται κανείς ασφαλώς το πολιτικό κριτήριο για το οποίο  κομπάζει ο κ. Γεωργιάδης.   Την εκλογή Διαμαντοπούλου που «θα ανταγωνιζόταν τη ΝΔ» θα τη θεωρούσα όχι πρόβλημα, αλλά ευεργέτημα για την κυβέρνηση, όπως και για τον ίδιο τον πρωθυπουργό.  Ήταν σίγουρα ο κρυφός σύμμαχος του. 

Το αντιλήφθηκε και πιο αδαής πολιτικά, καθώς το σύστημα προεκλογικά έδωσε γερή αβάντα στην υποψηφιότητα Διαμαντοπούλου, φτάνοντας ακόμη να λεει πως επρόκειτο να βγει δεύτερη ή ακόμη και πρώτη,Μ΄αυτή την προοπτική εξάλλου εξασφάλισε και αυτό τον ικανοποιητικό αριθμό ψήφων, ενώ η ίδια σκοπίμως απουσίαζε πάνω από μία δεκαετία από την παράταξη της, ελπίζοντας σε officia από την πλευρά Μητσοτάκη. 

Με την καθοδο της συνέβαλε στον περιορισμό της εκλογικής δύναμης του Παύλου Γερουλάνου, από τον οποίο εντέχνως το media-Κο σύστημα απέκρυπτε τη διαφαινόμενη προοπτική νίκης.Μόνο στο τέλος και για να μην χαθεί πλήρως η αξιοπιστία των δημοσκόπων , τις τελευταίες δύο μέρες και ενώ είχε διαμορφωθεί το πολιτικό κλίμα, άρχισαν να λένε τα πράγματα ε το όνομα τους, ψελίζοντας μάλιστα ότι "στο δεύτερο γύρο ο Παύλος Γερουλάνος τους νικά Όλους"!

Είναι προφανές επομένως ποιος ήταν επικίνδυνος για την κυβέρνηση Μητσοτάκη και πως συστηματικά και έντεχνα αντιμετωπίστηκε η "απειλή Γερουλάνου".

Όταν Απουσιάζει

 ο… Εχθρός

Στις παρούσες συνθήκες ευδοκιμούν κυβερνητικά στελέχη που βυθίζονται στη ραστώνη, βέβαιοι ότι το γκουβέρνο (και η θέση τους) δεν κινδυνεύει.  Ποιος είναι ο χειρότερος εχθρός της κυβέρνησης; Η απουσία εχθρού. Είναι μια ιδιότυπη μοναξιά, που στην πραγματικότητα δεν είναι μοναξιά. Διότι του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν του λείπει η αντιπολίτευση. Την έβρισκε μέχρι τωρα, αλλά σε πιο θολά και ακάθαρτα νερά:

α.  Μέσα στο κόμμα του.

β. Στα κόμματα της ακροδεξιάς, που το ποσοστό τους συνεχώς ανεβαίνει.

Η  μεν εσωκομματική του αντιπολίτευση   έχει το ονοματεπώνυμο  του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά.

Η δε άνοδος της ακροδεξιάς δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Είναι πανευρωπαϊκό και οφείλεται κυρίως στην ακρίβεια. Και είμαστε η 4η πιο ακριβή χώρα της ΕΕ. Διευκολύνεται όμως η άνοδος της ακροδεξιάς από την ανυπαρξία μεχρι προτινος κεντροαριστερής αντιπολίτευσης που να δίνει διέξοδο στη δυσαρέσκεια των πολιτών.