ΤΟΠΙΚΑ
Αγγελοχώρι: Το «χωριό-φάντασμα» των Σερρών που χάθηκε στα νερά της Κερκίνης
Μια κινηματογραφική κατασκευή στις όχθες της λίμνης, που έγινε το μεγαλύτερο ντεκόρ στην ιστορία του ελληνικού σινεμά
Μια κινηματογραφική κατασκευή στις όχθες της λίμνης, που έγινε το μεγαλύτερο ντεκόρ στην ιστορία του ελληνικού σινεμά
Στο ανατολικό ανάχωμα της λίμνης Κερκίνης, ανάμεσα στα χωριά Μεγαλοχώρι και Λιμνοχώρι του νομού Σερρών, υπήρξε κάποτε
ένας ιδιόμορφος οικισμός που οι ντόπιοι ονόμασαν «Αγγελοχώρι». Δεν επρόκειτο για παραδοσιακό χωριό, αλλά για ένα
εντυπωσιακό κινηματογραφικό σκηνικό, το οποίο δημιουργήθηκε το 2001 με σκοπό να φιλοξενήσει τα γυρίσματα της ταινίας
«Το Λιβάδι που Δακρύζει», μια από τις πιο φιλόδοξες παραγωγές του ελληνικού σινεμά.
Το σκηνικό κατασκευάστηκε με απόλυτο σεβασμό στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική. Χτίστηκε εξ ολοκλήρου με αυθεντικά υλικά
όπως πλίνθοι, ξύλα, κεραμίδια και πέτρες, τα οποία συλλέχθηκαν από εγκαταλελειμμένα και ημιερειπωμένα σπίτια των Σερρών
και της ευρύτερης περιοχής. Το αποτέλεσμα ήταν ένα ολοκληρωμένο, ρεαλιστικό χωριό, ένα «μουσείο» παράδοσης σε πλήρη
κλίμακα, που ξεπερνούσε κάθε προηγούμενη κινηματογραφική προσπάθεια στην Ελλάδα.
Ωστόσο, το Αγγελοχώρι δεν έμελλε να μείνει για πάντα. Η εγκατάλειψη μετά το πέρας των γυρισμάτων, η φυσική φθορά και
κυρίως η σταδιακή άνοδος της στάθμης της λίμνης Κερκίνης είχαν ως αποτέλεσμα το σκηνικό να βυθιστεί εν μέρει στα νερά ή
να διαλυθεί από τα καιρικά φαινόμενα και την έλλειψη συντήρησης. Το τοπίο το κατάπιε σιωπηλά, όπως συμβαίνει με πολλά
σημεία πολιτιστικού ενδιαφέροντος που δεν βρήκαν μεταγενέστερη χρήση.
Σήμερα, λίγοι γνωρίζουν την ύπαρξή του και ακόμη λιγότεροι μπορούν να εντοπίσουν τα απομεινάρια του. Σε μια περιοχή
πλούσια σε φυσική ομορφιά και πολιτισμό, το Αγγελοχώρι παραμένει ένας «χαμένος κρίκος» ανάμεσα στην καλλιτεχνική
δημιουργία και την τοπική ιστορία των Σερρών.
Επίλογος
Το Αγγελοχώρι δεν ήταν απλώς ένα ντεκόρ· ήταν μια πολιτιστική πράξη που συνέδεσε τον κινηματογράφο με τον τόπο. Αν και
σήμερα έχει σχεδόν εξαφανιστεί, η ιστορία του ζει μέσα από τις μνήμες των κατοίκων, τις εικόνες της ταινίας και τις σιωπηλές
όχθες της λίμνης Κερκίνης. Ίσως, κάποτε, μια ανάλογη πρωτοβουλία αναδείξει ξανά την πολιτιστική σημασία που φέρει αυτός
ο ξεχασμένος «οικισμός» των Σερρών.
Αρχείο Φωτογραφιών: Χριστίνα Παπαφράγκου
Ιδέα έμπνευσης: Παναγιώτης Σαββίδης
Α.Σπ.
ένας ιδιόμορφος οικισμός που οι ντόπιοι ονόμασαν «Αγγελοχώρι». Δεν επρόκειτο για παραδοσιακό χωριό, αλλά για ένα
εντυπωσιακό κινηματογραφικό σκηνικό, το οποίο δημιουργήθηκε το 2001 με σκοπό να φιλοξενήσει τα γυρίσματα της ταινίας
«Το Λιβάδι που Δακρύζει», μια από τις πιο φιλόδοξες παραγωγές του ελληνικού σινεμά.
Το σκηνικό κατασκευάστηκε με απόλυτο σεβασμό στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική. Χτίστηκε εξ ολοκλήρου με αυθεντικά υλικά
όπως πλίνθοι, ξύλα, κεραμίδια και πέτρες, τα οποία συλλέχθηκαν από εγκαταλελειμμένα και ημιερειπωμένα σπίτια των Σερρών
και της ευρύτερης περιοχής. Το αποτέλεσμα ήταν ένα ολοκληρωμένο, ρεαλιστικό χωριό, ένα «μουσείο» παράδοσης σε πλήρη
κλίμακα, που ξεπερνούσε κάθε προηγούμενη κινηματογραφική προσπάθεια στην Ελλάδα.
Ωστόσο, το Αγγελοχώρι δεν έμελλε να μείνει για πάντα. Η εγκατάλειψη μετά το πέρας των γυρισμάτων, η φυσική φθορά και
κυρίως η σταδιακή άνοδος της στάθμης της λίμνης Κερκίνης είχαν ως αποτέλεσμα το σκηνικό να βυθιστεί εν μέρει στα νερά ή
να διαλυθεί από τα καιρικά φαινόμενα και την έλλειψη συντήρησης. Το τοπίο το κατάπιε σιωπηλά, όπως συμβαίνει με πολλά
σημεία πολιτιστικού ενδιαφέροντος που δεν βρήκαν μεταγενέστερη χρήση.
Σήμερα, λίγοι γνωρίζουν την ύπαρξή του και ακόμη λιγότεροι μπορούν να εντοπίσουν τα απομεινάρια του. Σε μια περιοχή
πλούσια σε φυσική ομορφιά και πολιτισμό, το Αγγελοχώρι παραμένει ένας «χαμένος κρίκος» ανάμεσα στην καλλιτεχνική
δημιουργία και την τοπική ιστορία των Σερρών.
Επίλογος
Το Αγγελοχώρι δεν ήταν απλώς ένα ντεκόρ· ήταν μια πολιτιστική πράξη που συνέδεσε τον κινηματογράφο με τον τόπο. Αν και
σήμερα έχει σχεδόν εξαφανιστεί, η ιστορία του ζει μέσα από τις μνήμες των κατοίκων, τις εικόνες της ταινίας και τις σιωπηλές
όχθες της λίμνης Κερκίνης. Ίσως, κάποτε, μια ανάλογη πρωτοβουλία αναδείξει ξανά την πολιτιστική σημασία που φέρει αυτός
ο ξεχασμένος «οικισμός» των Σερρών.
Αρχείο Φωτογραφιών: Χριστίνα Παπαφράγκου
Ιδέα έμπνευσης: Παναγιώτης Σαββίδης
Α.Σπ.
#SerresParatiritis
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
