Το Μεσοπρόθεσμο Δημοσιονομικό Πλαίσιο 2026–2029 αποκαλύπτει μια πραγματικότητα που δύσκολα αμφισβητείται. Οι δαπάνες του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης οδηγούνται σε σωρευτική μείωση που αγγίζει τα 400 εκατ. ευρώ μέχρι το τέλος της περιόδου. Πρόκειται για πραγματική, όχι λογιστική, συρρίκνωση της κρατικής στήριξης σε έναν τομέα που ήδη πιέζεται ασφυκτικά από το κόστος παραγωγής, την ενεργειακή ακρίβεια και τις αδυναμίες του συστήματος ενισχύσεων.

Την ίδια στιγμή, στο ευρωπαϊκό πεδίο, η κυβέρνηση επιλέγει τον δρόμο της σιωπηρής αποδοχής. Η προοπτική της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής μετά το 2027 προδιαγράφει βαθιά μείωση των διαθέσιμων πόρων, που σε πραγματικούς όρους προσεγγίζει το 25%. Μια εξέλιξη που μεταφράζεται σε χαμηλότερες άμεσες ενισχύσεις, περιορισμό των αγροπεριβαλλοντικών μέτρων και αυστηρότερους όρους επιβίωσης για τις μικρομεσαίες εκμεταλλεύσεις.

Δύο επίπεδα, μία πολιτική γραμμή

Η εικόνα είναι πλέον καθαρή:
από τη μία πλευρά εθνικές περικοπές, από την άλλη ευρωπαϊκή συρρίκνωση. Και ανάμεσά τους, ο αγρότης καλείται να «προσαρμοστεί» χωρίς ουσιαστικό δίχτυ προστασίας.

Δεν πρόκειται για αναπόφευκτη τεχνοκρατική εξέλιξη. Πρόκειται για πολιτική επιλογή. Η κυβέρνηση δεν συγκρούστηκε, δεν διεκδίκησε ειδικές ρήτρες για τη χώρα, δεν έθεσε κόκκινες γραμμές για το αγροτικό εισόδημα. Αντίθετα, επέλεξε τη χαμηλή ένταση στις Βρυξέλλες και τη λογιστική πειθαρχία στο εσωτερικό.

Το αποτέλεσμα είναι ένα άτυπο, αλλά απολύτως υπαρκτό, αγροτικό μνημόνιο: λιγότεροι πόροι, περισσότερες υποχρεώσεις, μεγαλύτερη ανασφάλεια.

Η επόμενη μέρα της υπαίθρου

Για τους αγρότες των Σερρών, της Κεντρικής Μακεδονίας και ολόκληρης της χώρας, η «επόμενη μέρα» δεν είναι αφηρημένο σενάριο. Είναι ο φόβος ότι:

• το εισόδημα δεν θα επαρκεί ούτε για τα βασικά,

• η καλλιέργεια δεν θα αντέξει άλλη μία χρονιά,

• Η περιφέρεια  θα αδειάσει ακόμη περισσότερο.

Αυτό που παρουσιάζεται ως «επανεκκίνηση» θυμίζει περισσότερο ξαφνικό θάνατο σε αργή κίνηση. Με αποφάσεις που δεν ανακοινώνονται θορυβωδώς, αλλά παράγουν βαθιές και μη αναστρέψιμες συνέπειες.

Όσο η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιλέγει να καλύπτει τις περικοπές με γενικόλογες αναφορές σε «ευρωπαϊκούς κανόνες» και «δημοσιονομικούς περιορισμούς», τόσο θα βαθαίνει το ρήγμα με έναν κόσμο που νιώθει και είναι  εγκαταλελειμμένος.

Η αγροτική αγωνία δεν είναι επικοινωνιακό πρόβλημα.
Είναι πολιτική προειδοποίηση.

Πασχάλης Τόσιος
SerresParatiritis.gr