Καθώς ο Ιούλιος οδεύει προς το τέλος του και η θερμοκρασία παραμένει επίμονα σε επίπεδα καύσωνα, οι αγρότες του κάμπου των Σερρών δίνουν έναν σκληρό αγώνα για να περισώσουν τις καλλιέργειές τους. Αντιμέτωποι με υπέρογκο κόστος άρδευσης, ελλείψεις σε υποδομές και έναν ποταμό-ζωή, τον Στρυμόνα, χωρίς καμία στρατηγική διαχείρισης, δηλώνουν ξεκάθαρα: «Αυτή δεν είναι κανονικότητα. Αυτή είναι εγκατάλειψη».

«Πληρώνουμε όσο για γεώτρηση – και δεν ξέρουμε αν θα έχουμε νερό»

Ειδικά στην περίπτωση του ΤΟΕΒ Σιδηροκάστρου, όπου πρόσφατα παρουσιάστηκε εικόνα υποδειγματικής λειτουργίας λόγω έργων εκσυγχρονισμού, η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. «Η χρέωση για το νερό είναι εξωφρενική. Πληρώνουμε όσο θα δίναμε για να βάλουμε δική μας γεώτρηση, και παρ’ όλα αυτά δεν έχουμε εγγύηση ούτε για πίεση ούτε για επάρκεια», σημειώνει χαρακτηριστικά παραγωγός με εκτάσεις στην ευρύτερη περιοχή.

Οι αγρότες επισημαίνουν πως η τιμολόγηση σε πολλές περιπτώσεις είναι απαράδεκτα υψηλή, ενώ οι απώλειες νερού λόγω φθαρμένων δικτύων είναι τεράστιες. Οι υποδομές είναι παλιές και κακοσυντηρημένες, οι βλάβες συχνές, και οι λύσεις –όταν δίνονται– συνήθως είναι πρόχειρες ή καθυστερημένες.

Καμία στρατηγική για τον Στρυμόνα

Την ίδια στιγμή, το σημαντικότερο ζήτημα που αφορά το νερό δεν φαίνεται να απασχολεί κανέναν σοβαρά: η παντελής έλλειψη ολοκληρωμένου σχεδίου διαχείρισης του ποταμού Στρυμόνα. Το βασικό υδατικό απόθεμα του νομού, από το οποίο εξαρτάται μεγάλο μέρος της αγροτικής παραγωγής, παραμένει ανεκμετάλλευτο και ανοργάνωτα διαχειριζόμενο, με αποτέλεσμα κάθε αρδευτική περίοδος να εξελίσσεται σε ρωσική ρουλέτα.

«Αν δεν βρέξει πολύ τον χειμώνα ή αν κρατήσει πολλή ζέστη το καλοκαίρι, είμαστε χαμένοι από χέρι. Δεν υπάρχει κανένα σχέδιο, καμία μέριμνα, καμία συνεργασία ανάμεσα στους ΤΟΕΒ», αναφέρουν χαρακτηριστικά αγρότες, ζητώντας ξεκάθαρα παρέμβαση της Πολιτείας.

Από τα δελτία τύπου, στην αλήθεια του χωραφιού

Κι ενώ οι παραγωγοί παλεύουν με αντίξοες συνθήκες και αβεβαιότητα, η εικόνα που παρουσιάζεται προς τα έξω είναι εντελώς διαφορετική. Δηλώσεις αυτοδιοικητικών, φωτογραφίες σε αντλιοστάσια και «success stories» στα τοπικά μέσα, φιλοτεχνούν ένα τοπίο που απέχει από την πραγματικότητα του κάμπου.

«Ας βγουν από τα γραφεία τους και ας έρθουν να δουν τι γίνεται. Μια βόλτα στον κάμπο θα τους πείσει καλύτερα από τις φωτογραφίες», λένε οι ίδιοι. Και προσθέτουν πως η κατάσταση δεν επιδέχεται άλλης κοροϊδίας. Χρειάζεται διαφάνεια, έλεγχος στα έργα, μείωση του κόστους και κυρίως ένα βιώσιμο σχέδιο για το νερό.

 Η ουσία δεν είναι να εξωραΐζονται καταστάσεις – αλλά να επιλύονται. Γιατί χωρίς νερό, χωρίς σχέδιο και χωρίς ειλικρίνεια, ο Σερραϊκός κάμπος κινδυνεύει να διψάσει. Και μαζί του, να στεγνώσει και το μέλλον της αγροτικής παραγωγής του τόπου.