Ακρίβεια στο Κρέας: Ένας Καθρέφτης της Κοινωνικής Ανισότητας και της Κυβερνητικής Απραξίας
Αδυναμία ή απροθυμία να χτυπήσει τα καρτέλ που διαμορφώνουν τις τιμές χονδρικής και λιανικής. Οι ενδιάμεσοι, και όχι οι παραγωγοί ή οι καταναλωτές, είναι αυτοί που ευνοούνται.
Αδυναμία ή απροθυμία να χτυπήσει τα καρτέλ που διαμορφώνουν τις τιμές χονδρικής και λιανικής. Οι ενδιάμεσοι, και όχι οι παραγωγοί ή οι καταναλωτές, είναι αυτοί που ευνοούνται.

Η τιμή του κρέατος στην Ελλάδα έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Το μοσχαρίσιο κοστίζει πλέον 15 έως 16 ευρώ το κιλό, ενώ το φιλέτο έχει φτάσει τα 35 ευρώ – από 27 που ήταν λίγους μήνες πριν. Το χοιρινό «αγγίζει» τα 9,40 ευρώ το κιλό και το κοτόπουλο ξεκινά από τα 4 ευρώ, φτάνοντας τα 10 σε μορφή ελευθέρας βοσκής. Όλα αυτά συνθέτουν ένα σκηνικό ασφυξίας για τα ελληνικά νοικοκυριά.
Οι αιτίες: ποιοι παράγοντες φταίνε
Η άνοδος των τιμών του κρέατος δεν είναι αποτέλεσμα κάποιου φυσικού φαινομένου. Είναι το αποτέλεσμα μιας αλυσίδας προβλημάτων:
-
Η αύξηση στο κόστος των ζωοτροφών λόγω διεθνών αναταράξεων, πληθωρισμού και διαταραχών στις εισαγωγές.
-
Η ενεργειακή κρίση, που επιβαρύνει όλη την παραγωγική διαδικασία – από τα σφαγεία μέχρι τα ψυγεία των καταστημάτων.
-
Οι φυσικές καταστροφές (πλημμύρες, ξηρασίες) που έχουν μειώσει την εγχώρια παραγωγή.
-
Οι εισαγωγές χαμηλής ποιότητας κρέατος, που πλήττουν τον Έλληνα παραγωγό, μειώνουν την εγχώρια αυτάρκεια και ενισχύουν την εξάρτηση από ασταθείς αγορές του εξωτερικού.
Αυτοί οι παράγοντες θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν με πολιτική βούληση και σχέδιο. Όμως αυτό δεν συνέβη.
Η πολιτεία... παρατηρεί
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη φέρει ξεκάθαρες ευθύνες για την ανεξέλεγκτη κατάσταση:
-
Καμία ουσιαστική παρέμβαση στην παραγωγική αλυσίδα. Οι Έλληνες κτηνοτρόφοι έχουν εγκαταλειφθεί, χωρίς επιδοτήσεις ουσίας ή στοχευμένες ενισχύσεις για την ενέργεια και τις ζωοτροφές.
-
Ελλιπής έλεγχος στην αγορά. Τα μέτρα τύπου «καλάθι του νοικοκυριού» είναι επικοινωνιακά, δίχως δυνατότητα να συγκρατήσουν τις αυξήσεις ή να εξασφαλίσουν ποιότητα και επάρκεια.
-
Αδυναμία ή απροθυμία να χτυπήσει τα καρτέλ που διαμορφώνουν τις τιμές χονδρικής και λιανικής. Οι ενδιάμεσοι, και όχι οι παραγωγοί ή οι καταναλωτές, είναι αυτοί που ευνοούνται.
-
Απουσία στρατηγικής αυτάρκειας. Η Ελλάδα, με την πλούσια κτηνοτροφική της ιστορία, αντί να επενδύσει στην παραγωγή, επέλεξε τον δρόμο των εισαγωγών – πληρώνοντας τώρα το τίμημα.
Η ακρίβεια ως πολιτική επιλογή
Η ακρίβεια δεν είναι ούτε «μοιραία» ούτε «παγκόσμιο φαινόμενο» – όπως συνηθίζει να λέει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Είναι αποτέλεσμα πολιτικών αποφάσεων: να ενισχυθούν λίγοι εις βάρος των πολλών, να παραμείνουν αλώβητα τα κέρδη των μεσαζόντων και των εισαγωγικών ομίλων, να θυσιαστεί η διατροφική ασφάλεια στο βωμό της «αγοράς».
Όταν το φιλέτο κοστίζει 35 ευρώ και η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων παραμένει στάσιμη, δεν μιλάμε για ελεύθερη αγορά – μιλάμε για καθεστώς κοινωνικής βαρβαρότητας.
Η ακρίβεια στο κρέας δεν αντιμετωπίζεται με ευχολόγια. Απαιτείται:
-
Ενίσχυση των Ελλήνων παραγωγών με ουσιαστικές επιδοτήσεις και ενέργεια με μειωμένο κόστος.
-
Επανεκκίνηση του ελεγκτικού μηχανισμού για τις τιμές, με αυστηρά πρόστιμα και διαφάνεια.
-
Σχέδιο αυτάρκειας και στήριξη της μικρής και μεσαίας κτηνοτροφικής μονάδας.
-
Πολιτική βούληση να συγκρουστεί με τα συμφέροντα που θησαυρίζουν εις βάρος του λαού.
Η πρόσβαση σε ποιοτικό, ελληνικό κρέας δεν είναι προνόμιο των λίγων – είναι βασικό κοινωνικό δικαίωμα. Και η διασφάλισή του είναι ζήτημα πολιτικής ευθύνης.
✍️ Για τον Καθημερινό Παρατηρητή
Πασχάλης Θ. Τόσιος

