ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Αλέξης Τσίπρας: Υπάρχει επιστροφή μετά το πολιτικό πέρασμα; Γράφει ο Πασχάλης Θ. Τόσιος

"????Η πολιτική δεν συγχωρεί εύκολα. Οι κοινωνίες μπορεί να ξεχνούν, αλλά δεν αγνοούν. Και το ερώτημα που τίθεται σήμερα είναι αν ένας πολιτικός ηγέτης που συνδέθηκε με τη μεγαλύτερη πολιτική ματαίωση της Μεταπολίτευσης έχει τη δυνατότητα να επιστρέψει με όρους ανατροπής και προοπτικής ή αν η εποχή του έχει παρέλθει οριστικά"

"????Η πολιτική δεν συγχωρεί εύκολα. Οι κοινωνίες μπορεί να ξεχνούν, αλλά δεν αγνοούν. Και το ερώτημα που τίθεται σήμερα είναι αν ένας πολιτικός ηγέτης που συνδέθηκε με τη μεγαλύτερη πολιτική ματαίωση της Μεταπολίτευσης έχει τη δυνατότητα να επιστρέψει με όρους ανατροπής και προοπτικής ή αν η εποχή του έχει παρέλθει οριστικά"

Η πολιτική, όπως και η Ιστορία, έχει τη δική της σκληρή λογική. Οι ηγέτες που επιστρέφουν σπανίζουν και όσοι το επιχειρούν συχνά ανακαλύπτουν πως το έδαφος που άφησαν πίσω έχει αλλάξει ανεπιστρεπτί. Ο Αλέξης Τσίπρας υπήρξε μια από τις πιο καθοριστικές πολιτικές προσωπικότητες της μεταπολιτευτικής περιόδου. Όμως το ερώτημα σήμερα δεν είναι ποιος ήταν, αλλά αν υπάρχει πραγματικά χώρος για την επιστροφή του.

????Η κυβερνητική του θητεία (2015-2019) σφραγίστηκε από μια διαρκή διαπραγμάτευση με τις συνθήκες και τις δυνάμεις που άλλοτε υποσχέθηκε να ανατρέψει. Από τη ρήξη στο δημοψήφισμα του 2015 μέχρι το τρίτο μνημόνιο και την εφαρμογή του, η πορεία του Τσίπρα σημάδεψε μια γενιά που είδε τις ελπίδες της να διαψεύδονται και τις προσδοκίες της να αδειάζουν. Το πολιτικό του πέρασμα, όσο και αν σήμερα επιχειρείται να αναθεωρηθεί, άφησε βαθιά αποτυπώματα απογοήτευσης, κυνισμού και πολιτικής κόπωσης στον κόσμο της προοδευτικής παράταξης.

????Η πολιτική δεν συγχωρεί εύκολα. Οι κοινωνίες μπορεί να ξεχνούν, αλλά δεν αγνοούν. Και το ερώτημα που τίθεται σήμερα είναι αν ένας πολιτικός ηγέτης που συνδέθηκε με τη μεγαλύτερη πολιτική ματαίωση της Μεταπολίτευσης έχει τη δυνατότητα να επιστρέψει με όρους ανατροπής και προοπτικής ή αν η εποχή του έχει παρέλθει οριστικά.


????Ο ίδιος ο Τσίπρας μοιάζει να κινείται ανάμεσα στη νοσταλγία ενός πολιτικού κύκλου που έχει κλείσει και στην αδυναμία των σημερινών πολιτικών σχηματισμών να γεννήσουν πειστικές ηγεσίες. Όμως η απουσία εναλλακτικής δεν αποτελεί λόγο επιστροφής, ούτε συνθήκη επιτυχίας. Το πολιτικό του κεφάλαιο έχει φθαρεί, όχι μόνο λόγω των επιλογών του στην εξουσία, αλλά κυρίως γιατί οι κοινωνίες που βίωσαν την ματαίωση σπάνια δίνουν δεύτερη ευκαιρία στους ηγέτες που τις πρόδωσαν — έστω κι αν η προδοσία ήταν αποτέλεσμα συμβιβασμού και όχι επιλογής.

????Η «Μεγάλη Επιστροφή» που κυοφορείται στο παρασκήνιο περισσότερο εκφράζει την αμηχανία ενός πολιτικού συστήματος που αδυνατεί να παράγει νέο ηγετικό δυναμικό παρά μια πραγματική κοινωνική ανάγκη. Και αυτό, περισσότερο από όλα, φανερώνει το αδιέξοδο ενός χώρου που παραμένει εγκλωβισμένος στις σκιές του παρελθόντος του.

????Ίσως, τελικά, στην πολιτική να ισχύει ό,τι και στη ζωή: οι επιστροφές είναι δύσκολες όταν όλα γύρω έχουν αλλάξει — κι όταν οι άνθρωποι έχουν αποφασίσει να μην θυμούνται.