Τέλειωσε το πρώτο Γυμνάσιο Σερρών και  αμέσως μετά άρχισε τη συστηματική της εκπαίδευση στο σχέδιο, αρχικά στη Θεσσαλονίκη,στο Καλλιτεχνικό Εργαστήρι

« Πράξις»   με δάσκαλο τον Κώστα Ξανθόπουλο και κατόπιν στο Μιλάνο  με μαθήματα Γυμνού στην Ακαδημία Καλών Τεχνών (BRERA). 

Φοίτησε στη BRERA επιλέγοντας το τμήμα ζωγραφικής από το1998 έως το 2003

Μετά την αποφοίτησή της εργάστηκε  σε εκπαιδευτικά προγράμματα και εργαστήρια τέχνης(Ζωγραφική σε παιδιά « Καθ’ οδόν  τεχνάομαι»,  εκπαίδευση σε τμήματα Εικαστικών  του ΙΔΕΚΕ – ΚΕΕ  ΣΕΡΡΩΝ  ( Ομάδα Ενηλίκων, Ομάδα ασθενών της Ψυχιατρικής Κλινικής του Γεν.Νοσοκομείου Σερρών, Ομάδα ατόμων με προβλήματα Ψυχικής Υγείας – ΣΟΦΨΥ )

      Επίσης ως επιμορφώτρια   στα παιδικά τμήματα ζωγραφικής του ΑΡΤΙΟ, στα   τμήματα ζωγραφικής ενηλίκων της Ν.Ε.Λ.Ε  Σερρών και ως αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Ε.Ε.Ε.Ε.Κ. Ι.Ν.ΑΑ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ.

Το 2008 διοριστηκε στη δευτεροβάθμια εκπαιδευση .

Από το 2004 ως σήμερα πήρε μέρος σε ομαδικές εκθέσεις στο Μιλάνο,στη Θεσσαλονίκη και στις Σέρρες.

ΔΗΜ. Τα κύρια χαρακτηριστικά της δουλειάς σου στη ζωγραφική θα έλεγα ότι είναι η ελευθερία και η προτίμησή σου  σε μια θεματική ενότητα που αφορά το γυναικείο σώμα.

Τι καθορίζει αυτό το πεδίο έκφρασης;

Α.Β.  Αρχικά θα έλεγα η κεκτημένη ταχύτητα από τις πολύχρονες σπουδές στο σχέδιο που καθόρισαν αυτό που λέμε 'γραφή'.

Κατέκτησα ένα προσωπικό τρόπο να 'γράφω' στη ζωγραφική επιφάνεια και αυτός είναι ταυτόχρονα ελεύθερος ,αφαιρετικός, δυναμικός.

Στο σχέδιο με το κάρβουνο, που διατηρώ στα έργα μου, αλλά και στο χρώμα   αποτυπώνεται η ένταση κάθε στιγμής, η ίδια η χειρονομία μου.

Όταν δουλεύω  έχω την αίσθηση της περιπέτειας, είναι σα μια άσκηση ταυτόχρονα ελευθερίας και πειθαρχίας τα όρια των οποίων είναι δυσδιάκριτα. Η παραβίαση του κανόνα καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τα χαρακτηριστικά ελευθερίας και εκφραστικότητας του έργου, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι καταλήγουμε σε ευκολίες εντυπωσιασμού   αγνοώντας τις ανάγκες ισορροπίας της σύνθεσης.

Το γυμνό ή μάλλον το γυναικείο σώμα γυμνό, υπήρξε για μένα εξαρχής πεδίο εικαστικής λειτουργίας. Χρησιμοποίησα το ίδιο ως ζωγραφική  επιφάνεια(body art), ως γλυπτό για φωτογράφηση και παρατήρηση, ως κυρίαρχο στοιχείο της πιο πρόσφατης δουλειάς μου που διαπραγματεύεται το γυναικείο σώμα με τρόπο που αντιβαίνει τον κανόνα της σεξιστικής και εμπορευματικής του χρήσης.

ΔΗΜ. Εργάζεσαι στην εκπαίδευση, στο ειδικό σχολείο, αλλά και στο εικαστικό εργαστήρι 'Άρτιο' του Δήμου Σερρών.

Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος των καλλιτεχνικών μαθημάτων στα παιδιά και στις ειδικές κοινωνικές ομάδες;

Α.Β.  Η πτυχιακή μου εργασία αφορούσε το τρίπτυχο Πρωτόγονη – Παθολογική – Παιδική Τέχνη.

Εργάστηκα για αρκετά χρόνια με ψυχικά ασθενείς και πολύ περισσότερο με μικρά παιδιά και  άτομα με ειδικές ανάγκες ή ειδικές ικανότητες.

Η τέχνη ως εκφραστική ανάγκη, μπορεί παράλληλα να λειτουργεί και ως θεραπευτική μέθοδος.

Υπάρχει ήδη μεγάλη διεθνής αλλά και Ελληνική εμπειρία που πιστοποιεί αυτή τη δυνατότητα και είναι εξαιρετικά θετικό το γεγονός ότι έχουμε στις Σέρρες εκπαιδευτικές μονάδες όπως το Ειδικό Σχολείο, το Μουσικό Σχολείο, το Άρτιο αλλά και πολλές ιδιωτικές κυρίως σχολές χορού και μουσικής.

Είτε σε παιδαγωγικό και γνωστικό επίπεδο είτε σε παράλληλο θεραπευτικό, η τέχνη είναι γεγονός ότι αποτελεί πλέον αναγκαίο στοιχείο της τυπικής, άτυπης ή δια βίου μάθησης και εκπαίδευσης.

Ελπίζω ότι οι μονάδες αυτές θα μπορέσουν να συνεχίσουν το σημαντικό έργο τους παρά τις δύσκολες οικονομικές συγκυρίες που περνά ο τόπος και οι πολίτες.

Αυτό που τελικά αξίζει περισσότερο στη μέχρι τώρα εμπειρία μου είναι ότι έμαθα να ζω την τέχνη ως άσκηση ζωής, να βιώνω την επίδρασή και ενέργειά της  στα παιδιά, να διδάσκομαι από την ειλικρίνειά τους, από την φαντασία και την αθώα ματιά τους.