Η κατάρρευση μιας σκευωρίας που στιγμάτισε δύο νέους και αποκάλυψε τη γύμνια του κρατικού μηχανισμού

Δύο νέοι, 21 και 25 ετών, που βρέθηκαν από εθελοντές πυρόσβεσης να κατηγορούνται για εμπρησμό στο Γηροκομείο της Πάτρας, αποφυλακίζονται μετά από σχεδόν έξι εβδομάδες προφυλάκισης. Η διάταξη του ανακριτή, σε συνδυασμό με την εισήγηση της εισαγγελέως, βάζει τέλος σε μια υπόθεση που έδειχνε εξαρχής να είναι προϊόν βεβιασμένων συμπερασμάτων και πολιτικής πίεσης.

Από την πρώτη στιγμή, οι ίδιοι δήλωναν την αθωότητά τους. Δεκάδες μαρτυρίες κατέθεταν πως οι δύο νέοι συμμετείχαν στην κατάσβεση της φωτιάς και όχι στην πρόκλησή της. Το πόρισμα της Διεύθυνσης Αντιμετώπισης Εγκλημάτων Εμπρησμού (ΔΑΕΕ) ήταν ξεκάθαρο: η φωτιά προήλθε από κηλίδωση, αποκλείοντας την πιθανότητα εμπρησμού. Μάλιστα, η ανακρίτρια Πατρών ζήτησε και δεύτερη, συμπληρωματική αυτοψία, που κατέληξε στο ίδιο ακριβώς συμπέρασμα.

Κι όμως, το σύστημα επέλεξε να κλείσει τα μάτια. Οι δύο νέοι προφυλακίστηκαν, οι οικογένειές τους στιγματίστηκαν, ενώ πολιτικά στελέχη και υπουργοί έσπευσαν να τους διασύρουν δημόσια, μιλώντας για «παραδειγματικές τιμωρίες». Ο δημόσιος διασυρμός τους και ο μήνας στη φυλακή δεν σβήνονται με μια απλή αποφυλάκιση.

Η υπόθεση αυτή δεν είναι απλώς μια δικαστική παρεξήγηση. Είναι το ζωντανό παράδειγμα ενός κράτους που, μπροστά στην ανικανότητά του να προστατεύσει πολίτες και υποδομές, αναζητά εξιλαστήρια θύματα. Και τα βρίσκει, ακόμα και ανάμεσα σε εκείνους που προσφέρουν εθελοντικά.

Η ευθύνη πλέον βαραίνει όσους χειρίστηκαν την υπόθεση με τέτοια προχειρότητα. Δεν αρκεί η αποφυλάκιση. Χρειάζεται πλήρης διερεύνηση για το πώς οδηγήθηκαν δύο αθώοι στη φυλακή παρά τα αντίθετα πορίσματα, και νομική αποκατάσταση για τους ίδιους και τις οικογένειές τους.

Γιατί εδώ δεν έχουμε «τέλος καλό, όλα καλά». Έχουμε μια κραυγή: να μην ξαναστηθεί ποτέ τέτοια σκευωρία εις βάρος πολιτών για να καλυφθεί η ανικανότητα των ισχυρών.