ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Αστυνομοκρατία η «απάντηση» Μητσοτάκη στον δίκαιο αγώνα των αγροτών -Γράφει ο Πασχάλης Θ. Τόσιος
Όταν μια κυβέρνηση εξαντλεί τα επιχειρήματά της, προσφεύγει στη δύναμη. Και όταν εξαντλεί τη δύναμή της, προσφεύγει στον φόβο. Αυτό ακριβώς βλέπουμε τις τελευταίες ημέρες στις Σέρρες και σε όλη τη χώρα: μια κυβέρνηση που αντί να συνομιλήσει, επιχειρεί να εκφοβίσει.
Όταν μια κυβέρνηση εξαντλεί τα επιχειρήματά της, προσφεύγει στη δύναμη. Και όταν εξαντλεί τη δύναμή της, προσφεύγει στον φόβο. Αυτό ακριβώς βλέπουμε τις τελευταίες ημέρες στις Σέρρες και σε όλη τη χώρα: μια κυβέρνηση που αντί να συνομιλήσει, επιχειρεί να εκφοβίσει.
Οι αγρότες που πολεμούν για την επιβίωσή τους βρέθηκαν αντιμέτωποι με ένα σκηνικό αυστηρής αστυνομοκρατίας. Κλούβες παρατεταγμένες κάθετα στον δρόμο, εντολές αποκλεισμού, μια Αστυνομία στραμμένη όχι απέναντι στο έγκλημα, αλλά απέναντι στους ανθρώπους της παραγωγής. Η επιλογή δεν ήταν τυχαία· ήταν ξεκάθαρη: να μην περάσει κανείς προς τον Προμαχώνα.
Κι όμως, πέρασαν.
Με τρόπο που μόνο άνθρωποι απελπισμένοι αλλά αποφασισμένοι μπορούν να σκεφτούν:
πήραν τα χωράφια, έσπασαν τον κλοιό του Λευκώνα και ξαναβγήκαν στον δρόμο, αποδεικνύοντας ότι το δίκαιο δεν περιορίζεται με κλούβες ούτε κλείνεται με εντολές.
Η στιγμή που τα τρακτέρ βγήκαν στην άσφαλτο και οι ίδιοι οι αγρότες έστησαν μπλόκο στις αστυνομικές δυνάμεις, αντιστρέφοντας τους ρόλους, ήταν μια ηχηρή πολιτική εικόνα: εκεί όπου η κυβέρνηση προσπάθησε να επιβάλει δύναμη, ο κόσμος της υπαίθρου επέβαλε την αξιοπρέπειά του.
Η ουσία δεν κρύβεται
Ο Μητσοτάκης αντιμετωπίζει τον αγροτικό ξεσηκωμό όχι ως κοινωνικό αίτημα, αλλά ως πρόβλημα τάξης και ασφάλειας. Αντί να σκύψει πάνω από την πραγματικότητα της παραγωγής, επιλέγει τη γλώσσα της αυταρχικής διαχείρισης:
Χημικά αντί για διάλογο.
Κλούβες αντί για προτάσεις.
Ενισχύσεις ΜΑΤ αντί για ενισχύσεις στο εισόδημα.
Είναι μια πολιτική επιλογή που αποκαλύπτει αδυναμία. Όταν μια κυβέρνηση δεν μπορεί να απαντήσει στο γιατί ο παραγωγός πουλά σε εξευτελιστικές τιμές, στο γιατί τα κόστη έχουν εκτιναχθεί, στο γιατί η ύπαιθρος αδειάζει, τότε επιλέγει τον δρόμο της επιβολής.
Το ερώτημα που τίθεται σήμερα είναι αμείλικτο
Πρόκειται για προστασία της δημόσιας τάξης ή για μια απροκάλυπτη προσπάθεια φίμωσης ενός δίκαιου αγώνα;
Η εικόνα στις Σέρρες δίνει την απάντηση πριν από κάθε ανάλυση:
Οι αγρότες υπερασπίζονται το μέλλον τους·
η κυβέρνηση υπερασπίζεται την πολιτική της αμηχανία.
Και κάτι ακόμη, εξίσου σημαντικό: όσο η κυβέρνηση σκληραίνει τη στάση της, τόσο ο αγώνας των αγροτών αποκτά χαρακτήρα όχι μόνο οικονομικό, αλλά και βαθιά πολιτικό. Δεν παλεύουν πλέον μόνο για τις τιμές, για τα χρέη και για τις εκκρεμότητες του ΟΠΕΚΕΠΕ· παλεύουν για την αξιοπρέπειά τους απέναντι σε μια εξουσία που τους αντιμετωπίζει σαν εμπόδιο.
Συμπέρασμα
Ο αγώνας των αγροτών είναι δίκαιος.
Η απάντηση της κυβέρνησης είναι άδικη.
Και στις Σέρρες, σήμερα, γράφτηκε μια αλήθεια που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση:εκεί που σηκώνεται τείχος αστυνομοκρατίας, η κοινωνία βρίσκει τον δρόμο της αντίστασης.
#SerresParatiritis
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
