«Δικά σου είναι τα λεφτά ρε;»
Είναι η πεμπτουσία της αντίληψης που κυριαρχεί στους υπουργούς του Κυριάκου Μητσοτάκη: δεν υπηρετούν, κάνουν χάρη. Δεν διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα, μοιράζουν «δωράκια». Και όποιος τολμήσει να μην υποκλιθεί, αντιμετωπίζεται με ύφος: «μα πώς τολμάς να με αποδοκιμάζεις;».
Είναι η πεμπτουσία της αντίληψης που κυριαρχεί στους υπουργούς του Κυριάκου Μητσοτάκη: δεν υπηρετούν, κάνουν χάρη. Δεν διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα, μοιράζουν «δωράκια». Και όποιος τολμήσει να μην υποκλιθεί, αντιμετωπίζεται με ύφος: «μα πώς τολμάς να με αποδοκιμάζεις;».

Η στιγμή που ξεγυμνώθηκε η αλαζονεία της εξουσίας
Στη Δράμα δεν μίλησε μόνο το κοινό. Μίλησε η κοινωνία ολόκληρη. Με μια φράση που καρφώθηκε σαν βέλος:
«Δικά σου είναι τα λεφτά ρε; Από την τσέπη σου τα έβαλες;»
Ο Ιάσωνας Φωτήλας, υφυπουργός Πολιτισμού, πήγε σε ένα φεστιβάλ που εδώ και δεκαετίες αποτελεί ανάσα δημιουργίας για τον ελληνικό κινηματογράφο και αντί να τιμήσει τους δημιουργούς, απαίτησε χειροκρότημα για τα… 300.000 ευρώ που «δίνει» το κράτος. Σαν να ήταν δικό του πορτοφόλι. Σαν να έκανε προσωπική φιλανθρωπία.
Είναι η πεμπτουσία της αντίληψης που κυριαρχεί στους υπουργούς του Κυριάκου Μητσοτάκη: δεν υπηρετούν, κάνουν χάρη. Δεν διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα, μοιράζουν «δωράκια». Και όποιος τολμήσει να μην υποκλιθεί, αντιμετωπίζεται με ύφος: «μα πώς τολμάς να με αποδοκιμάζεις;».
Η αλαζονεία, γυμνή και απροκάλυπτη, αποδομήθηκε με μια φράση από το ακροατήριο. Γιατί οι πολίτες ξέρουν την αλήθεια: τα λεφτά δεν είναι του Φωτήλα, ούτε του κάθε υπουργού. Είναι του λαού. Είναι οι φόροι μας, ο κόπος μας, το δικαίωμά μας.
Κι αν το ξέσπασμα στη Δράμα έγινε viral, δεν είναι τυχαίο. Είναι γιατί συμπυκνώνει αυτό που αισθάνεται η κοινωνία απέναντι σε μια κυβέρνηση που πορεύεται με ύφος χορηγού αντί για στάση υπηρέτη.
Και εκεί, σε μια αίθουσα γεμάτη δημιουργούς, η τέχνη έβαλε στη θέση της την εξουσία. Με πέντε μόνο λέξεις: «Δικά σου είναι τα λεφτά;».