Η τοπική αυτοδιοίκηση είναι ο κατεξοχήν χώρος όπου η πολιτική αντιπαράθεση πρέπει να διεξάγεται με επιχειρήματα, έργα και διαφάνεια. Όμως στον Δήμο Σερρών, το τελευταίο διάστημα, βλέπουμε μια εικόνα που μόνο προς αυτή την κατεύθυνση δεν οδηγεί.

Ο δημοτικός σύμβουλος Αθανάσιος Γάτσιος, πρώην μέλος της παράταξης Εντός, έχει επιλέξει επανειλημμένα την τακτική της σκληρής κριτικής. Ωστόσο, στην προσπάθειά του να αντιπαρατεθεί, υπερέβη τα όρια. Οι καταγγελίες του δεν συνοδεύτηκαν από αποδείξεις. Η κριτική μετατράπηκε σε προσωπική στοχοποίηση, με υπονοούμενα και αιχμές που δεν στέκονται σε στοιχεία. Αυτό δεν είναι πολιτικός λόγος. Είναι σπίλωση. Και η σπίλωση, πέρα από τα πρόσωπα που θίγονται, δηλητηριάζει το δημόσιο κλίμα και ευτελίζει τον θεσμό του δημοτικού συμβουλίου.

Η απάντηση ήρθε με τον πιο αμφιλεγόμενο τρόπο: ο Άρης Αναστασιάδης, γενικός γραμματέας του Δήμου, και η σύζυγός του Δέσποινα Χατζηγαβριήλ, δημοτική σύμβουλος και αντιπρόεδρος της ΔΕΥΑΣ, κατέθεσαν από κοινού αγωγή εναντίον του Γάτσιου, διεκδικώντας το ποσό των 350.000 ευρώ για «ηθική ικανοποίηση».

Κανείς δεν μπορεί να στερήσει σε έναν άνθρωπο το δικαίωμα να προστατεύσει την τιμή και την υπόληψή του. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση, μιλάμε για μια οικογένεια αξιοπρεπή, γνωστή στην πόλη, με διαδρομή  προσφοράς. Μιλάμε για ανθρώπους που έχουν παιδιά και γονείς, οι οποίοι καθημερινά αναγκάζονται να ακούν βαριές κατηγορίες, χυδαία υπονοούμενα και δηλητηριώδεις χαρακτηρισμούς. Η στοχοποίηση αυτή δεν είναι μόνο πολιτική· είναι και ανθρώπινη. Και σε αυτό το πεδίο, οι πληγές είναι ακόμη βαθύτερες.

Από την άλλη πλευρά, το ύψος της αγωγής προκαλεί εύλογα ερωτήματα. Το ποσό των 350.000 ευρώ φαντάζει υπερβολικό, δυσανάλογο με την πραγματικότητα. Η ηθική δεν μπορεί να μετριέται σε μετρητά. Και σε μια κοινωνία που παλεύει με την ακρίβεια, η εικόνα μιας τέτοιας οικονομικής απαίτησης ξενίζει και δίνει λάθος μήνυμα.

Στη μέση όλων αυτών βρίσκεται η Δήμαρχος Βαρβάρα Μητλιάγκα. Δεν έχει την απόλυτη ευθύνη για την αντιπαράθεση, ούτε ήταν εκείνη που άνοιξε τον κύκλο των προσωπικών επιθέσεων. Αντίθετα, έχει και η ίδια δεχθεί κατά καιρούς παρόμοια τοξική και ατεκμηρίωτη στοχοποίηση από τον κ. Γάτσιο. Παρ’ όλα αυτά, επειδή η υπόθεση αφορά στενούς συνεργάτες της, αναγκαστικά την αγγίζει πολιτικά. Η στάση της είναι δύσκολη, όμως δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι σε αυτή τη συγκυρία βρίσκεται και η ίδια αδίκως μπλεγμένη σε μια αντιπαράθεση που υπονομεύει συνολικά την εικόνα του Δήμου.

Η εικόνα που προκύπτει είναι θλιβερή για τον Δήμο Σερρών. Από τη μια, ένας δημοτικός σύμβουλος που αντί για πολιτικό λόγο επέλεξε τον δρόμο της προσωπικής σπίλωσης. Από την άλλη, μια αγωγή-μαμούθ που, αντί να στείλει μήνυμα θεσμικής σοβαρότητας, ενισχύει την αίσθηση ότι η πολιτική ζωή μετριέται σε αποζημιώσεις.

Οι δημότες δεν έχουν ανάγκη ούτε από χυδαία υπονοούμενα ούτε από εξοντωτικές αγωγές. Έχουν ανάγκη από καθαρές κουβέντες, έργα και διαφάνεια. Αν κάτι πρέπει να κρατήσουμε από αυτή την υπόθεση, είναι ότι η πολιτική αντιπαράθεση δεν μπορεί να διολισθαίνει ούτε σε λασπομαχίες ούτε σε δικαστικού τύπου υπερβολές.

Το ζητούμενο δεν είναι ποιος θα «εξοντώσει» ποιον. Το ζητούμενο είναι να βρεθεί ξανά η ισορροπία και ο σεβασμός στον δημόσιο λόγο. Και αυτό είναι ευθύνη όλων και όσων ασκούν κριτική, και όσων διοικούν, και όσων επιλέγουν να υπερασπίζονται το όνομά τους.

Γράφει ο Πασχάλης Θ. Τόσιος