Στην δυσώδη υπόθεση των υποκλοπών χαφιεδιζόταν το μισό υπουργικό συμβούλιο, ο αρχηγός του στρατού, πολιτικοί και δημοσιογράφοι. Το σύμπαν γέμισε κοριούς από μια «καλή υπηρεσία» που λειτουργεί υπό την εποπτεία του πρωθυπουργού. Η ψείρα ανέβηκε τόσο ψηλά στο γιακά, που έφτασε στην παραίτηση το δεξί χέρι του. Όμως ο πρωθυπουργός δεν ήξερε τίποτα. Στο τέλος, όλα βαφτίστηκαν «νόμιμες επισυνδέσεις» και το φινάλε  με την ευλογία του Αρείου Πάγου  ήταν ότι «δεν τρέχει τίποτα».

Στο έγκλημα των Τεμπών, εκεί που δύο τρένα συγκρούστηκαν πάνω στις ράγες ενός διαλυμένου, λεηλατημένου και ιδιωτικοποιημένου για τα συμφέροντα της ολιγαρχίας σιδηρόδρομου, 57 ψυχές χάθηκαν. Ο τόπος του εγκλήματος μπαζώθηκε εσπευσμένα, οι ευθύνες κουκουλώθηκαν, οι μαρτυρίες θάφτηκαν. Ο πρωθυπουργός, ξανά, δεν ήξερε τίποτα. Όλα βαίνουν καλώς, και «η αλήθεια θα λάμψει».

Στον χυλό της πηχτής λαμογιάς που ονομάζεται ΟΠΕΚΕΠΕ, όπου οι επιδοτήσεις πολλαπλασιάζονταν στα χαρτιά όπως τα γίδια των «Φραπέδων» και των «Χασάπηδων», με κομματικούς Γκρούεζες να γλεντούν δημόσιο χρήμα επί πέντε υπουργών και έξι διοικήσεων, ο πρωθυπουργός φωτογραφιζόμενος μάλιστα δίπλα τους δεν ήξερε τίποτα. Σήμερα όλα βαφτίζονται «κάθαρση».

Και στη σιχασιά της «μαφίας της Κρήτης», όπου εμπλέκονται επιχειρηματίες, αστυνομικοί, στρατιωτικοί, δικαστικοί, πολιτικοί, ακόμα και εκκλησιαστικοί παράγοντες, ο πρωθυπουργός δεν ξέρει τίποτα. Αντίθετα, ασπάζεται τον «παράφορα αδικούμενο» αρχιμανδρίτη, ενώ οι Αμερικανοί της Σούδας φέρονται να νοιάζονται για την εκλογή του.

Αν δεν είχε βιαστεί το επικοινωνιακό επιτελείο να τον βαφτίσει από την πρώτη στιγμή «Μωυσή», θα μπορούσαν σήμερα να πουν ότι έχουμε μπροστά μας τη μετενσάρκωση του Σωκράτη: εκείνου που δήθεν είπε «εν οίδα ότι ουδέν οίδα». Μόνο που ούτε ο Σωκράτης το είπε ποτέ αυτό. Όπως και η σοφία της άγνοιας, έτσι κι η άγνοια του πρωθυπουργού είναι απλώς ένα πολιτικό ψέμα.