Η οροφή, στολισμένη με ζωγραφικές παραστάσεις και ξυλόγλυπτα μοτίβα, αφηγείται ιστορίες άλλων εποχών. Χρώματα ξεθωριασμένα, αλλά ακόμη ζωντανά, σχέδια συμμετρικά, με επιρροές νεοκλασικές και λαϊκής τέχνης, δημιουργούν ένα ανεπανάληπτο σύνολο. Παρά τη φθορά του χρόνου, οι λεπτομέρειες παραμένουν ευδιάκριτες: άνθη, γεωμετρικά σχέδια, ίσως ακόμα και εμβλήματα οικογένειας που άλλοτε ζούσε εκεί.

Το αρχοντικό έχει εγκαταλειφθεί — τα παράθυρα σπασμένα, οι τοίχοι ραγισμένοι, η στέγη έτοιμη να υποχωρήσει. Κι όμως, η οροφή αυτή αντιστέκεται ηρωικά, σαν να αρνείται να σβήσει από τη μνήμη του τόπου. Πρόκειται για μοναδικό δείγμα τοπικής αρχιτεκτονικής και λαϊκής καλλιτεχνικής έκφρασης, που θα μπορούσε να αποτελέσει πολιτιστικό αξιοθέατο ή ακόμη και χώρο πολιτιστικών δράσεων, αν υπήρχε η μέριμνα για διάσωσή του.