Σέρρες 2025. Ο φτωχότερος νομός της χώρας πνίγεται στη φτώχεια, στην ανεργία και στην ερήμωση. Οι επιχειρήσεις στενάζουν, οι νέοι φεύγουν, η αγορά συρρικνώνεται. Και το Επιμελητήριο Σερρών; Αντί για εργαλείο ανάπτυξης, αντί για θεσμό που να σχεδιάζει και να διεκδικεί, περιορίζεται σε ρόλο κομπάρσου μέσα σε ένα σκηνικό θεαμάτων.

Η παραμονή του Αθανασίου Μαλλιαρά στην προεδρία δεν ήταν προϊόν εμπιστοσύνης. Ήταν αποτέλεσμα αδυναμίας συγκρότησης εναλλακτικού συνδυασμού και απογοήτευσης της επιχειρηματικής κοινότητας. Η αποχή μίλησε πιο καθαρά από οποιοδήποτε εκλογικό αποτέλεσμα. Κι αυτό δεν είναι νομιμοποίηση, είναι σφραγίδα αδιεξόδου.

Ο κ. Μαλλιαράς υπήρξε και παραμένει γνήσιο τέκνο της κομματοκρατίας. Όχι ηγέτης της επιχειρηματικής κοινότητας, αλλά διαχειριστής συσχετισμών στα βουλευτικά γραφεία της Νέας Δημοκρατίας. Και έτσι το Επιμελητήριο χάνει τον ρόλο του, μετατρεπόμενο σε θεσμό χωρίς φωνή, χωρίς δύναμη, χωρίς κατεύθυνση.

Η μόνη «δράση» που προβάλλεται συστηματικά είναι η SEREXPO. Μια διοργάνωση που θα έπρεπε να είναι η βιτρίνα της τοπικής παραγωγής και της εξωστρέφειας, αλλά κατέληξε πανηγύρι συναυλιών. Ο κόσμος συρρέει για τις δωρεάν εκδηλώσεις, όχι για τα σερραϊκά προϊόντα. Και πίσω από τα φώτα, σκιές αδιαφάνειας και απουσία στρατηγικής βαραίνουν την εικόνα.

Η συνταγή είναι γνωστή: θεάματα αντί για άρτο. Απόσπαση προσοχής, αποχαύνωση, χειραγώγηση. Όμως, όσο κι αν παίζει η μουσική, τα προβλήματα της αγοράς δεν κρύβονται: ακρίβεια, υπερφορολόγηση, παραεμπόριο, καμία σοβαρή πρόταση για το μέλλον.

Αυτός είναι ο απολογισμός Μαλλιαρά: ένα Επιμελητήριο χωρίς σχέδιο, χωρίς όραμα, χωρίς κύρος. Ένας θεσμός που αντί να στηρίζει, απλώς κομπάζει.

Σέρρες 2025: Θεάματα έχουμε. Άρτο δεν έχουμε. Και αυτή είναι η σκληρή αλήθεια.