Η κ. Γιώτα και ο κ. Νίκος. Οι άνθρωποι που ζουν από έναν μισθό, που δεν έχουν ιδιωτική ασφάλιση, που μετρούν και το τελευταίο ευρώ στο τέλος του μήνα. Είναι η Ελλάδα της εργασίας, της αγωνίας, της αξιοπρέπειας.
Κι όμως: όταν χρειαστούν τακτικό χειρουργείο, βρίσκονται μπροστά σε μια πραγματικότητα που μόνο ως κοινωνικός εκβιασμός μπορεί να περιγραφεί.

Ή θα πληρώσουν απογευματινό χειρουργείο, δίνοντας χρήματα που δεν υπάρχουν,
ή θα περιμένουν…
σε λίστες που διαρκώς φουσκώνουν,
σε ένα σύστημα που εξαντλείται πριν εξυπηρετήσει.

Αυτή η εικόνα δεν είναι ατυχής. Είναι η νέα αρχιτεκτονική του ΕΣΥ που σχεδίασε η κυβέρνηση.

Η θεσμοθέτηση της ανισότητας , δια γυμνού οφθαλμού

Για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, η πολιτεία αποδέχεται — και νομοθετεί — ότι η υγεία δεν είναι πια καθολικό δικαίωμα, αλλά προνόμιο όσων έχουν να πληρώσουν.

Η διάκριση είναι πλέον επίσημη και κυνική:

• Η πρώτη ταχύτητα: όσοι διαθέτουν χρήματα.

• Η δεύτερη ταχύτητα: όσοι θα περιμένουν το έλεος του συστήματος.

Κανένα πρόσχημα δεν μπορεί να κρύψει την αλήθεια:
αντί να ενισχυθούν τα νοσοκομεία με γιατρούς και νοσηλευτές,
αντί να δοθούν αυξήσεις ώστε να μη φεύγει το επιστημονικό δυναμικό στο εξωτερικό,
η κυβέρνηση επιλέγει την πιο ταξική, την πιο σκληρή, την πιο μικρόψυχη λύση:
να πληρώσει ο ασθενής το κενό που η ίδια δημιούργησε.

 Η φυγή των γιατρών, η διάλυση των δομών, η «λύση» των πληρωμένων χειρουργείων

Οι μισθοί των νέων γιατρών είναι τρεις-τέσσερις φορές χαμηλότεροι από εκείνους της Ευρώπης.
Το αποτέλεσμα; Μαζική έξοδος στο εξωτερικό, αποδεκατισμένα νοσοκομεία, άδειες κλινικές.
Και όταν δεν υπάρχουν άνθρωποι, δεν υπάρχουν χειρουργεία.
Και όταν δεν υπάρχουν χειρουργεία, εμφανίζεται… η «σωτήρια» επιλογή του απογευματινού χειρουργείου επί πληρωμή.

Ένα σύστημα που παράγει την κρίση για να πουλήσει την «λύση».

Το ουσιαστικό διακύβευμα

Όταν η υγεία παύει να είναι ισότιμη,
όταν η σειρά σου για να χειρουργηθείς εξαρτάται από το αν μπορείς να πληρώσεις,
όταν το δημόσιο νοσοκομείο λειτουργεί σαν παράρτημα ιδιωτικής κλινικής,
τότε το ΕΣΥ δεν υπηρετεί την κοινωνία.

Υπηρετεί την αγορά.

Και αυτό είναι το πιο επικίνδυνο θεσμικό βήμα αυτής της κυβέρνησης:
η κανονικοποίηση της ανισότητας μέσα στην ίδια την περίθαλψη.

Πασχάλης Θ. Τόσιος
Καθημερινός Παρατηρητής – Serresparatiritis.gr