ΤΟΠΙΚΑ
Η ιστορία του ακανέ: Από πού προήλθε το όνομα του και πως καθιερώθηκε ως παραδοσιακό γλυκό των Σερρών
Ο ακανές και οι Σέρρες πάνε μαζί. Ακούς Σέρρες; σκέφτεσαι τον ακανέ. Ακούς ακανέ; σκέφτεσαι τις Σέρρες
Ο ακανές και οι Σέρρες πάνε μαζί. Ακούς Σέρρες; σκέφτεσαι τον ακανέ. Ακούς ακανέ; σκέφτεσαι τις Σέρρες
Της Ειρήνης Καρατζά
Και κάπως έτσι συνδυάζεται η γλύκα με τις Σέρρες. Το γλυκό, σήμα κατατεθέν της πόλης και περιζήτητη λιχουδιά.
Σήμερα, στην πόλη των Σερρών υπάρχουν τρεις τέσσερεις επιχειρήσεις που παρασκευάζουν τον παραδοσιακό ακανέ.
Είναι: ο ακανές Ρούμπου, ο ακανές Βασάκη, και ο ακανές Νικολαίδη.
Ο ακανές είναι το κατ’ εξοχήν παραδοσιακό γλυκό των Σερρών. Δεν θα το βρείτε σε καμιά άλλη περιοχή, τόσο της χώρας όσο και της υφηλίου. Οπτικά μοιάζει με ένα μικρό λουκούμι. Γευστικά όμως είναι η διαφορά. Αυτό που καταλαβαίνεις από την πρώτη στιγμή είναι η γεύση του φρέσκου βουτύρου και το καλοψημένο αμύγδαλο. Ο ακανές Σερρών είναι το γλυκό που σίγουρα θα πάρετε μαζί σας πριν φύγετε από την πόλη.
Από που προήλθε το όνομα ακανές
Σήμερα κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά από που προήλθε η ονομασία ακανές. Η ιστορία του χάνεται στην εποχή της Τουρκοκρατίας και ίσως μαζί της χάθηκε και η ιστορία προέλευσης του ονόματός του. Βάσιμη ετυμολογία της λέξης δεν υπάρχει. Παρόλα αυτά όμως υπάρχει μία εκδοχή που ίσως να πλησιάζει περισσότερο την πραγματικότητα. Η λέξη «ακανές» προήλθε, όπως λένε, από την λέξη «ανακατεύω», γιατί το μίγμα χρειάζεται πολύωρο ανακάτεμα και από το κατάφαση «ναι», που έλεγαν πάντα οι δούλοι, οι οποίοι ήταν αυτοί που ανακάτευαν το μίγμα.
Η Ιστορία για τον ακανέ
Η ιστορία του ακανέ στις Σέρρες ξεκινά επί Τουρκοκρατίας, όταν οι Μπέηδες έκαναν τις καλοκαιρινές διακοπές τους στο Λαϊλιά Σερρών. Η παρασκευή του γινόταν με τις τεχνικές της εποχής: μέσα σε μεγάλα καζάνια έβραζαν ρετσέλια και πετιμέζια με νερό από την πηγή του Λαϊλιά. , καθότι ήταν δροσερό και ελαφρύτερο, ήταν το βασικότερο συστατικό και αυτό που έδινε όλη τη νοστιμιά στον ακανέ. Τα πετιμέζια και τα ρετσέλια αντικαταστάθηκαν με χυμό ζαχαροκάλαμου και νισεστέ. Σήμερα, αντί ζαχαροκάλαμου χρησιμοποιείται η ζάχαρη. Το παραπάνω μίγμα, αφού γινόταν πηχτό, πρόσθεταν φρέσκο βούτυρο και στο τέλος ξηρούς καρπούς. Κατά τη διαδικασία παρασκευής, επειδή χρειαζόταν πολύωρο ανακάτεμα, βρισκόταν πάντα εκεί ένας δούλος και ανακάτευε το μίγμα με μία ξύλινη κουτάλα. Όταν κρύωνε, το πηχτό αυτό μίγμα το έκοβαν σε μικρά κομμάτια και το σέρβιραν για γλυκό.
Ακόμη και σήμερα ο ακανές συνεχίζει να παρασκευάζεται αποκλειστικά στην περιοχή των Σερρών και η κάθε γενιά μεταβιβάζει τα μυστικά της συνταγής της στην επόμενη. Μπορεί τα πετιμέζια και τα ρετσέλια να έχουν αντικατασταθεί από ζάχαρη και νισεστέ και κάποιες από τις τεχνικές να έχουν εκσυγχρονιστεί, όμως η διαδικασία παραμένει η ίδια. Και φυσικά, ο ακανές δε σηκώνει καμία έκπτωση στα υλικά. Ποιότητα στο βούτυρο και μπόλικο αμύγδαλο.
Και κάπως έτσι συνδυάζεται η γλύκα με τις Σέρρες. Το γλυκό, σήμα κατατεθέν της πόλης και περιζήτητη λιχουδιά.
Σήμερα, στην πόλη των Σερρών υπάρχουν τρεις τέσσερεις επιχειρήσεις που παρασκευάζουν τον παραδοσιακό ακανέ.
Είναι: ο ακανές Ρούμπου, ο ακανές Βασάκη, και ο ακανές Νικολαίδη.
Ο ακανές είναι το κατ’ εξοχήν παραδοσιακό γλυκό των Σερρών. Δεν θα το βρείτε σε καμιά άλλη περιοχή, τόσο της χώρας όσο και της υφηλίου. Οπτικά μοιάζει με ένα μικρό λουκούμι. Γευστικά όμως είναι η διαφορά. Αυτό που καταλαβαίνεις από την πρώτη στιγμή είναι η γεύση του φρέσκου βουτύρου και το καλοψημένο αμύγδαλο. Ο ακανές Σερρών είναι το γλυκό που σίγουρα θα πάρετε μαζί σας πριν φύγετε από την πόλη.
Από που προήλθε το όνομα ακανές
Σήμερα κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά από που προήλθε η ονομασία ακανές. Η ιστορία του χάνεται στην εποχή της Τουρκοκρατίας και ίσως μαζί της χάθηκε και η ιστορία προέλευσης του ονόματός του. Βάσιμη ετυμολογία της λέξης δεν υπάρχει. Παρόλα αυτά όμως υπάρχει μία εκδοχή που ίσως να πλησιάζει περισσότερο την πραγματικότητα. Η λέξη «ακανές» προήλθε, όπως λένε, από την λέξη «ανακατεύω», γιατί το μίγμα χρειάζεται πολύωρο ανακάτεμα και από το κατάφαση «ναι», που έλεγαν πάντα οι δούλοι, οι οποίοι ήταν αυτοί που ανακάτευαν το μίγμα.
Η Ιστορία για τον ακανέ
Η ιστορία του ακανέ στις Σέρρες ξεκινά επί Τουρκοκρατίας, όταν οι Μπέηδες έκαναν τις καλοκαιρινές διακοπές τους στο Λαϊλιά Σερρών. Η παρασκευή του γινόταν με τις τεχνικές της εποχής: μέσα σε μεγάλα καζάνια έβραζαν ρετσέλια και πετιμέζια με νερό από την πηγή του Λαϊλιά. , καθότι ήταν δροσερό και ελαφρύτερο, ήταν το βασικότερο συστατικό και αυτό που έδινε όλη τη νοστιμιά στον ακανέ. Τα πετιμέζια και τα ρετσέλια αντικαταστάθηκαν με χυμό ζαχαροκάλαμου και νισεστέ. Σήμερα, αντί ζαχαροκάλαμου χρησιμοποιείται η ζάχαρη. Το παραπάνω μίγμα, αφού γινόταν πηχτό, πρόσθεταν φρέσκο βούτυρο και στο τέλος ξηρούς καρπούς. Κατά τη διαδικασία παρασκευής, επειδή χρειαζόταν πολύωρο ανακάτεμα, βρισκόταν πάντα εκεί ένας δούλος και ανακάτευε το μίγμα με μία ξύλινη κουτάλα. Όταν κρύωνε, το πηχτό αυτό μίγμα το έκοβαν σε μικρά κομμάτια και το σέρβιραν για γλυκό.
Ακόμη και σήμερα ο ακανές συνεχίζει να παρασκευάζεται αποκλειστικά στην περιοχή των Σερρών και η κάθε γενιά μεταβιβάζει τα μυστικά της συνταγής της στην επόμενη. Μπορεί τα πετιμέζια και τα ρετσέλια να έχουν αντικατασταθεί από ζάχαρη και νισεστέ και κάποιες από τις τεχνικές να έχουν εκσυγχρονιστεί, όμως η διαδικασία παραμένει η ίδια. Και φυσικά, ο ακανές δε σηκώνει καμία έκπτωση στα υλικά. Ποιότητα στο βούτυρο και μπόλικο αμύγδαλο.
#SerresParatiritis
