Η μαρτυρία των Αγίων, η μαρτυρία των ερειπίων και η πρόκληση της εποχής μας
Ιδιαίτερη χαρά προξενεί η ανάρτηση του αγαπητού και σεβαστού Πρωτοπρ. π. Γεωργίου Κελεμπέκη, Αρχιερατικού Επιτρόπου Νιγρίτας, ο οποίος συνδέει την Αγιολογία της Τοπικής Εκκλησίας με τη Γεωθερμία της περιοχής Θερμών Νιγρίτας.
Ιδιαίτερη χαρά προξενεί η ανάρτηση του αγαπητού και σεβαστού Πρωτοπρ. π. Γεωργίου Κελεμπέκη, Αρχιερατικού Επιτρόπου Νιγρίτας, ο οποίος συνδέει την Αγιολογία της Τοπικής Εκκλησίας με τη Γεωθερμία της περιοχής Θερμών Νιγρίτας.
Την 29η Νοεμβρίου, η Εκκλησία τιμά τον Άγιο μάρτυρα Παράμονο τον Βισάλτη και τους 370 συμμαρτυρήσαντες επί Δεκίου, ένα ιστορικό γεγονός που –σύμφωνα με χειρόγραφες πηγές και την παράδοση διαδραματίστηκε στην περιοχή της Βισαλτίας, κοντά στα θερμά λουτρά της αρχαιότητας.
Η σχετική ανάρτηση του π. Γεωργίου Κελεμπέκη και το άρθρο της ιστοσελίδας του Ι. Ναού Αγίου Γεωργίου Νιγρίτας αναδεικνύουν ένα συγκλονιστικό ιστορικό επεισόδιο:
370 χριστιανοί μεταφέρθηκαν στη Βισαλτία, όπου φυλακίστηκαν στον ναό της Ίσιδας και εκτελέστηκαν ομαδικά, επειδή αρνήθηκαν να θυσιάσουν στα είδωλα.
Ανάμεσα στους παρευρισκόμενους, ο εντόπιος χριστιανός Παράμονος, βλέποντας την «εκατόμβη», αντέδρασε με παρρησία και δίκαιη οργή. Η διαμαρτυρία του έγινε η αιτία του δικού του μαρτυρίου, με φρικτά βασανιστήρια και αποκεφαλισμό κατ’ εντολή του Ακυλίνου.
Οι περιγραφές του μαρτυρίου δεν φωτίζουν μόνο το παρελθόν. Ο π. Γεώργιος προχωρά ένα βήμα παραπέρα: συνδέει το μαρτύριο των Αγίων με τη “μαρτυρία” των ερειπίων, των εγκαταλελειμμένων Λουτρών Θερμών Νιγρίτας, που στέκουν βουβοί μάρτυρες της διαχρονικής αξίας των θερμών νερών και ταυτόχρονα της αδράνειας δεκαετιών.
Η γεωθερμική αλήθεια της Βισαλτίας – μια κληρονομιά που φωνάζει
Τα ερείπια ρωμαϊκής και βυζαντινής περιόδου στα Θερμά Νιγρίτας αποδεικνύουν πως ο γεωθερμικός πόρος ανανεώνεται φυσικά εδώ και χιλιετίες.
Τα θερμά νερά που αναβλύζουν στην περιοχή αποτελούν επιφανειακή εκδήλωση ενός τεκμηριωμένου γεωθερμικού πεδίου, το οποίο το Ι.Γ.Μ.Ε. έχει μελετήσει και οριοθετήσει.
Από αυτά τα στοιχεία προκύπτουν αδιαμφισβήτητα συμπεράσματα:
Η γεωθερμία της Νιγρίτας είναι ζωντανή, διαρκής, ανανεώσιμη.
Τα θερμά νερά δεν “τελειώνουν” ,είναι φυσική κυκλοφορία μέσα από τα μεγάλα ρήγματα της περιοχής.
Η αξιοποίηση των Θερμών για ιαματική χρήση, ευεξία και αναψυχή είναι αυτονόητη υποχρέωση.
Τα λουτρά πρέπει να λειτουργήσουν ξανά και να αποτελέσουν οργανωμένο προορισμό.
Η σύνδεση ιαματικού και ιστορικού τουρισμού είναι μονόδρομος.
Τα αρχαιολογικά ευρήματα πρέπει να αναδειχθούν και να γίνουν μέρος μιας ενιαίας τουριστικής αφήγησης.
Τα γεωθερμικά ρευστά μπορούν να αξιοποιηθούν ενεργειακά, δημιουργώντας θέσεις εργασίας, ανάπτυξη και οικονομικό όφελος για την τοπική κοινωνία.
Το γεωθερμικό δυναμικό το επιτρέπει. Το μόνο που δεν επιτρέπει πλέον είναι… η απραξία.
Η σημερινή εικόνα των Θερμών είναι ντροπή για τη Βισαλτία και ταυτόχρονα προειδοποίηση.
Τα ερείπια δεν μιλούν απλώς για το παρελθόν ,κατηγορούν το παρόν.
Η ανάγκη μιας κοινής, ανυποχώρητης προσπάθειας
Ο γεωθερμικός πλούτος της Νιγρίτας δεν μπορεί να συνεχίσει να υποτιμάται.
Η περιοχή χρειάζεται:
-
συλλογικό σχεδιασμό,
-
σταθερότητα στις αποφάσεις,
-
επιστημονικά τεκμηριωμένη αξιοποίηση,
-
συνεργασία τοπικών φορέων,
-
αλλαγή νοοτροπίας.
Απαιτείται επίμονη, διαρκής και επίπονη προσπάθεια για να φτάσει η Βισαλτία εκεί που της αξίζει.
Και σε αυτήν την προσπάθεια, ο π. Γεώργιος Κελεμπέκης έχει αποδείξει ότι αποτελεί θερμό συμπαραστάτη, αρωγό και συνοδοιπόρο.
Οι μέχρι τώρα συζητήσεις, το ενδιαφέρον του, η αγάπη του για τον τόπο και η πρόσφατη ανάρτησή του αποτελούν εγγύηση συνέπειας και αληθινής πρόθεσης για το καλό της Βισαλτίας.
Επίλογος
Η ιστορία του Αγίου Παραμόνου δεν είναι μόνο ένα μαρτύριο πίστης.
Είναι και μια ισχυρή υπενθύμιση ευθύνης.
Σ’ έναν τόπο όπου οι Άγιοι μαρτύρησαν και όπου τα ίδια τα ερείπια “μαρτυρούν” τη διαχρονική αξία των θερμών νερών, η εγκατάλειψη δεν μπορεί να είναι επιλογή.
Η Βισαλτία δικαιούται ανάπτυξη, ανάδειξη και αξιοποίηση του γεωθερμικού της πλούτου.
Και σήμερα, περισσότερο από ποτέ, η φωνή της ιστορίας μάς καλεί:
Όχι άλλος εφησυχασμός. Όχι άλλη αδράνεια.
Ώρα για έργα.