Και όχι απλώς αρετές. Τον ανακήρυξε «από τους πιο εργατικούς υπουργούς» και μάλιστα «στα μέτρα των δυνατοτήτων έκανε τα μέγιστα». Λες και δεν ζούμε στην ίδια χώρα. Λες και δεν γνωρίζουμε ποιος είχε την πολιτική ευθύνη για την θεσμοθέτηση των απογευματινών χειρουργείων-ταμείου, για τους ασθενείς δύο ταχυτήτων, για τη διαρκή απαξίωση του ΕΣΥ, για τη φυγή γιατρών στο εξωτερικό.

Ο Άδωνις, φυσικά, έσπευσε να ευχαριστήσει. Όταν η αντιπολίτευση προσφέρει πολιτικό άλλοθι, ποιος υπουργός δεν θα συγκινηθεί;

Το πολιτικό συμπέρασμα όμως είναι πιο σοβαρό: σε μια περίοδο που η κοινωνία απαιτεί καθαρή, σταθερή και θαρραλέα στάση απέναντι στην κυβερνητική πολιτική στην Υγεία, το ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται να χαρίζει εύσημα στον άνθρωπο που ταυτίστηκε όσο λίγοι με την εμπορευματοποίηση του ΕΣΥ.

Και κάπου εδώ προκύπτει το εύλογο ερώτημα:
Πού ακριβώς θέλει να πάει ο Νίκος Ανδρουλάκης το ΠΑΣΟΚ;
Διότι όταν βουλευτές του κόμματος αναγορεύουν σε «εργατικό» και «αποτελεσματικό» έναν υπουργό που έχει αφήσει πίσω του δημόσια νοσοκομεία σε κατάσταση συναγερμού, τότε η πολιτική πυξίδα δείχνει επικίνδυνα προς… κυβερνητικά νερά.

Αν αυτή είναι η «μεταγραφή» της νέας εποχής, τότε πράγματι:
Τι άλλο θα δούμε;