ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Η Πρόκληση των Λαμπιονιών: Η Επικοινωνιακή Αυταπάτη Μπροστά στην Κοινωνική Πραγματικότητα
Ο εορταστικός στολισμός των δημόσιων κτηρίων , η Περιφέρεια, το Επιμελητήριο,εκπέμπει φέτος ένα ενοχλητικό και εκκωφαντικό μήνυμα. Με την εικόνα να θυμίζει χολιγουντιανή υπερπαραγωγή, τα κέντρα λήψης αποφάσεων φωτίζονται εκθαμβωτικά, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα φαντασμαγορικής ευμάρειας. Ωστόσο, αυτή η λαμπρή βιτρίνα δεν λειτουργεί ως πηγή αισιοδοξίας, αλλά ως καθρέφτης μιας οδυνηρής αντίφασης ανάμεσα στην επίσημη «εικόνα» και τη σκληρή κοινωνική και οικονομική «πραγματικότητα».
Ο εορταστικός στολισμός των δημόσιων κτηρίων , η Περιφέρεια, το Επιμελητήριο,εκπέμπει φέτος ένα ενοχλητικό και εκκωφαντικό μήνυμα. Με την εικόνα να θυμίζει χολιγουντιανή υπερπαραγωγή, τα κέντρα λήψης αποφάσεων φωτίζονται εκθαμβωτικά, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα φαντασμαγορικής ευμάρειας. Ωστόσο, αυτή η λαμπρή βιτρίνα δεν λειτουργεί ως πηγή αισιοδοξίας, αλλά ως καθρέφτης μιας οδυνηρής αντίφασης ανάμεσα στην επίσημη «εικόνα» και τη σκληρή κοινωνική και οικονομική «πραγματικότητα».
Η Υποκατάσταση του εργου με την εικόνα: Το μείζον ζήτημα που αναδεικνύεται δεν είναι η αισθητική του στολισμού, αλλά η πολιτική του λειτουργία. Όταν οι διοικούντες αποτυγχάνουν να επιδείξουν πραγματικό, μετρήσιμο και διαρκές έργο σε κρίσιμους τομείς, όπως: Η Παραγωγική Ανασυγκρότηση: Η ουσιαστική στήριξη του αγροτικού τομέα και των τοπικών επιχειρήσεων. Η Δημιουργία Θέσεων Εργασίας: Η προσέλκυση επενδύσεων που δημιουργούν θέσεις υψηλής ποιότητας. Η Ποιοτική Αναβάθμιση της Ζωής: Η βελτίωση των υποδομών, της υγείας και της παιδείας. ...τότε, καταφεύγουν στη στρατηγική της επικοινωνιακής υποκατάστασης. Ο εντυπωσιακός χριστουγεννιάτικος διάκοσμος μετατρέπεται στο εύκολο επίτευγμα, μια «πράξη» που επισκιάζει την απουσία ουσίας και την αδυναμία επίλυσης των δομικών προβλημάτων.
Αυτό είναι το περιβάλλον: Μια «προκλητική ψευδαίσθηση» που προσπαθούν να μας επιβάλουν όσοι έχουν αποτύχει στα σημαντικά, δίνοντας προτεραιότητα στο φαίνεσθαι έναντι του είναι.
Η Φτώχεια και η Φυγή: Ο «Δράκος» του Παραμυθιού ,η αντίθεση αυτή γίνεται οξεία πρόκληση όταν κανείς στρέφει το βλέμμα του πέρα από τα φώτα των κεντρικών αρτηριών: στους δρόμους της αγοράς: Η βουβή φτώχεια απλώνεται, οι μικρές επιχειρήσεις αγωνιούν για την επιβίωσή τους και η αγοραστική δύναμη συρρικνώνεται. Στις γειτονιές και τα χωριά: Οι αγρότες δίνουν τη μάχη της επιβίωσης εν μέσω υψηλού κόστους παραγωγής και έλλειψης αποτελεσματικών πολιτικών στήριξης, αισθανόμενοι ολέθρια εγκατάλειψη.
Η Έξοδος των Νέων: Το πιο δραματικό σύμπτωμα της αποτυχίας είναι η μαζική φυγή των νέων (brain drain), οι οποίοι αναζητούν αλλού την ανάπτυξη και την ποιότητα ζωής που ο τόπος τους αδυνατεί να προσφέρει. Πώς είναι δυνατόν, σε ένα τέτοιο κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον, η Περιφέρεια να στέλνει μήνυμα υπέρμετρης ευφορίας μέσω ακριβών στολισμών; Η εικόνα μοιάζει με παραμύθι χωρίς happy end, όπου ο «δράκος» της ύφεσης, της ανεργίας και της ανυπαρξίας προοπτικής παραμένει αόρατος πίσω από τα λαμπιόνια.
Απόδοση Ευθυνών και Αλλαγή Προτεραιοτήτων :Οι ευθύνες βαραίνουν αποκλειστικά τους διοικούντες. Η επιλογή να δαπανώνται σημαντικά ποσά για την πρόσκαιρη εντυπωσιοθηρία αντί για τη διαρκή κοινωνική και οικονομική ενίσχυση ,είναι πολιτική.
Είναι μια επιλογή που δείχνει: Επικοινωνιακή προτεραιότητα: Η ανάγκη για άμεσο θετικό αντίκτυπο στην κοινή γνώμη, έστω και πλασματικό. Αδυναμία Οράματος: Η έλλειψη ενός μακροπρόθεσμου, ρεαλιστικού σχεδίου ανάπτυξης που θα φέρει δομικές αλλαγές. Ο πολίτης δεν ζητάει άρνηση της γιορτής, αλλά αναλογικότητα και σεβασμό στην δυσχερή του οικονομική κατάσταση. Ζητάει η λάμψη να προέρχεται από την αλήθεια του έργου και όχι από την ψευδαίσθηση του στολισμού. Είναι καιρός οι διοικούντες να αντιληφθούν ότι ο μόνος στολισμός που έχει πραγματική αξία είναι η βελτίωση της καθημερινότητας και η επαναφορά της ελπίδας,στόχοι που επιτυγχάνονται με ουσία και έργο, όχι με φώτα και πανηγυρική εικόνα.
Πασχάλης θ. Τόσιος
Αυτό είναι το περιβάλλον: Μια «προκλητική ψευδαίσθηση» που προσπαθούν να μας επιβάλουν όσοι έχουν αποτύχει στα σημαντικά, δίνοντας προτεραιότητα στο φαίνεσθαι έναντι του είναι.
Η Φτώχεια και η Φυγή: Ο «Δράκος» του Παραμυθιού ,η αντίθεση αυτή γίνεται οξεία πρόκληση όταν κανείς στρέφει το βλέμμα του πέρα από τα φώτα των κεντρικών αρτηριών: στους δρόμους της αγοράς: Η βουβή φτώχεια απλώνεται, οι μικρές επιχειρήσεις αγωνιούν για την επιβίωσή τους και η αγοραστική δύναμη συρρικνώνεται. Στις γειτονιές και τα χωριά: Οι αγρότες δίνουν τη μάχη της επιβίωσης εν μέσω υψηλού κόστους παραγωγής και έλλειψης αποτελεσματικών πολιτικών στήριξης, αισθανόμενοι ολέθρια εγκατάλειψη.
Η Έξοδος των Νέων: Το πιο δραματικό σύμπτωμα της αποτυχίας είναι η μαζική φυγή των νέων (brain drain), οι οποίοι αναζητούν αλλού την ανάπτυξη και την ποιότητα ζωής που ο τόπος τους αδυνατεί να προσφέρει. Πώς είναι δυνατόν, σε ένα τέτοιο κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον, η Περιφέρεια να στέλνει μήνυμα υπέρμετρης ευφορίας μέσω ακριβών στολισμών; Η εικόνα μοιάζει με παραμύθι χωρίς happy end, όπου ο «δράκος» της ύφεσης, της ανεργίας και της ανυπαρξίας προοπτικής παραμένει αόρατος πίσω από τα λαμπιόνια.
Απόδοση Ευθυνών και Αλλαγή Προτεραιοτήτων :Οι ευθύνες βαραίνουν αποκλειστικά τους διοικούντες. Η επιλογή να δαπανώνται σημαντικά ποσά για την πρόσκαιρη εντυπωσιοθηρία αντί για τη διαρκή κοινωνική και οικονομική ενίσχυση ,είναι πολιτική.
Είναι μια επιλογή που δείχνει: Επικοινωνιακή προτεραιότητα: Η ανάγκη για άμεσο θετικό αντίκτυπο στην κοινή γνώμη, έστω και πλασματικό. Αδυναμία Οράματος: Η έλλειψη ενός μακροπρόθεσμου, ρεαλιστικού σχεδίου ανάπτυξης που θα φέρει δομικές αλλαγές. Ο πολίτης δεν ζητάει άρνηση της γιορτής, αλλά αναλογικότητα και σεβασμό στην δυσχερή του οικονομική κατάσταση. Ζητάει η λάμψη να προέρχεται από την αλήθεια του έργου και όχι από την ψευδαίσθηση του στολισμού. Είναι καιρός οι διοικούντες να αντιληφθούν ότι ο μόνος στολισμός που έχει πραγματική αξία είναι η βελτίωση της καθημερινότητας και η επαναφορά της ελπίδας,στόχοι που επιτυγχάνονται με ουσία και έργο, όχι με φώτα και πανηγυρική εικόνα.
Πασχάλης θ. Τόσιος
#SerresParatiritis
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
