Χαμένες παραγωγές, απλήρωτες επιδοτήσεις, ζωντανά που χάθηκαν και άνθρωποι που παραμένουν χρεωμένοι σε όλους. Αυτή δεν είναι δυσκολία. Είναι αδιέξοδο.

Η πραγματική εικόνα, πέρα από την επικοινωνία

Η πρωτογενής παραγωγή φέτος δε βρίσκεται σε πίεση· βρίσκεται σε οριακή κατάσταση. Οι δρόμοι έκλεισαν, όχι για εντυπώσεις, αλλά γιατί η επιβίωση έγινε ερώτημα χωρίς απάντηση. Αν δεν υπάρξει πολιτική βούληση, ολόκληρα κομμάτια της υπαίθρου θα σβήσουν.

Κι αυτό οφείλουμε να το δούμε χωρίς ωραιοποιήσεις.

Τι δεν αμφισβητείται

→ Οι τιμές των προϊόντων δεν καλύπτουν ούτε το κόστος παραγωγής.
Η αγορά σε πολλές περιπτώσεις λειτουργεί με αρπαχτές και διαμεσολαβητές, όχι με κανόνες.

→ Χρηματοδότηση δεν υπάρχει.
Οι παραγωγοί παραμένουν χωρίς κεφάλαιο κίνησης, χωρίς πρόσβαση σε εργαλεία ανάπτυξης.

→ Η ευλογιά χτύπησε την κτηνοτροφία και η κρατική αντίδραση υπήρξε ανεπαρκής.
Η ζημιά δεν είναι λογιστικό μέγεθος. Είναι οικογενειακές επιχειρήσεις που συρρικνώνονται.

→ Οι επιδοτήσεις καθυστερούν και η αγορά στεγνώνει.
Όταν ο αγρότης δεν πληρώνεται, δεν πληρώνει ούτε εκείνος.

→ Ο ΟΠΕΚΕΠΕ δεν χρειάζεται μόνο διαχείριση. Χρειάζεται εξημέρωση.
Δεν μπορεί ένας οργανισμός που αποτελεί πηγή εισοδήματος για ολόκληρη την ύπαιθρο να λειτουργεί υπό σκιές.

Το βαθύτερο ρήγμα

Η αγωνία δεν αφορά τον σήμερα.
Αφορά τον αύριο.

Αφορά τα παιδιά των αγροτών, που στις περισσότερες περιπτώσεις αποθαρρύνονται.
Αφορά οικογένειες που επιλέγουν να φύγουν.
Αφορά παραγωγές που εγκαταλείπονται.

Και όταν χαθεί η συνέχεια, χάνεται και η παραγωγή.

Τι θα συμβεί όταν τελειώσουν τα μπλόκα

Θα ανοίξουν οι δρόμοι. Θα χαμηλώσουν οι τόνοι.
Θα επιστρέψουμε στη ρουτίνα μας.

Αλλά οι αγρότες δεν θα έχουν επιστρέψει στη δική τους κανονικότητα.

Κι όσοι σήμερα μιλούν, καταγγέλλουν, κατανοούν ή καλοπιάνουν, ας μην περιμένουν μέχρι τις επόμενες κινητοποιήσεις. Τότε ίσως να είναι αργά.

Γιατί η ύπαιθρος δεν καταρρέει με θόρυβο.
Καταρρέει σιωπηλά.
Κι όταν σιγήσει τελείως, δεν θα υπάρχει τρόπος να την αναστήσουμε.