ΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟ(Σ)ΚΛΗΣΕΙΣ Του Δημήτρη Κ. Χατζηπαναγιώτου*
Η Κύπρος αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα επιτυχημένης εφαρμογής. Από την πρώτη δεκαετία του τρέχοντος αιώνα η χώρα επέτρεψε τη λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων, μια απόφαση που οδήγησε σε αλματώδη αύξηση του αριθμού των θέσεων εργασίας, προσέλκυσε σημαντικό αριθμό ξένων φοιτητών και συνέβαλε στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας
Η Κύπρος αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα επιτυχημένης εφαρμογής. Από την πρώτη δεκαετία του τρέχοντος αιώνα η χώρα επέτρεψε τη λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων, μια απόφαση που οδήγησε σε αλματώδη αύξηση του αριθμού των θέσεων εργασίας, προσέλκυσε σημαντικό αριθμό ξένων φοιτητών και συνέβαλε στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας
Στις 31 Μαρτίου του τρέχοντος έτους ολοκληρώθηκε η προθεσμία υποβολής
αιτήσεων για τη λειτουργία και τη αδειοδότηση των πρώτων ιδιωτικών
πανεπιστημίων στην Ελλάδα, σηματοδοτώντας έτσι μια ιστορική στιγμή για την
τριτοβάθμια εκπαίδευση της χώρας. Συνολικά 13 διεθνή πανεπιστήμια υπέβαλαν
φάκελο με τις εκ του νόμου απαιτήσεις για την ίδρυση παραρτημάτων στην ελληνική
επικράτεια, με τα 12 από αυτά να στοχεύουν σε έναρξη λειτουργίας από το
επικείμενο ακαδημαϊκό έτος, ενώ ένα για το επόμενο. Η εξέλιξη αυτή αποτελεί
νομοτελειακό απότοκο του Νόμου 5094/2024, ο οποίος επιτρέπει για πρώτη φορά τη
λειτουργία μη κρατικών πανεπιστημίων στη χώρα. Όπως ανακοινώθηκε επίσημα από
το Υπουργείο Παιδείας, οι αιτήσεις προέρχονται κυρίως από βρετανικά
πανεπιστήμια: The Open University, The University of York, University of Greater
Manchester, University of Derby, The University of West London, University of
Essex, London Metropolitan University, Queen Margaret University, The University
of Keele και University of East London. Εκτός από τα βρετανικά ιδρύματα, αιτήσεις
κατέθεσαν επίσης το γαλλικό Université Sorbonne Paris Nord, του οποίου το
επιστημονικό και πανεπιστημιακό status και η συσχέτισή του με το μητρικό
πανεπιστήμιο της Sorbonne προκάλεσαν έντονες αντιπαραθέσεις στην πολιτική
κονίστρα, και το University of Nicosia από την Κύπρο. Επιπλέον, για το ακαδημαϊκό
έτος 2026-2027 αίτηση υπέβαλε το Sunderland University.
Η διαδικασία αδειοδότησης και έναρξης λειτουργίας
Όπως προβλέπει η κείμενη νομοθεσία οι προαναφερθείσες αιτήσεις των
πανεπιστημίων θα εξεταστούν από την Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης
(ΕΘ.Α.Α.Ε.) και τον Εθνικό Οργανισμό Πιστοποίησης Προσόντων και
Επαγγελματικού Προσανατολισμού (Ε.Ο.Π.Π.Ε.Π.), ἐπὶ τῇ βάσει συγκεκριμένων
ακαδημαϊκών και κτηριολογικών κριτηρίων. Εύλογα απορρέει το συμπέρασμα πως η
υποβολή αίτησης δε συνεπάγεται την a priori αδειοδότηση, καθώς θα προηγηθεί η
ενδελεχή αξιολόγηση. Όσες αιτήσεις προκριθούν και υπερκεράσουν τις απαιτήσεις
και τις προϋποθέσεις του νόμου θα γνωστοποιηθούν προς τα τέλη της άνοιξης, θα
λάβουν άδεια λειτουργίας και ευαγγελίζονται πως θα ξεκινήσουν τον Σεπτέμβριο του
τρέχοντος έτους. Η εξαγορά μάλιστα από διεθνή funds διάσημων ιδιωτικών
εκπαιδευτηρίων, κυρίως στην Αθήνα, με υψηλού επιπέδου υλικοτεχνικές υποδομές,
προοιωνίζεται ως επιχειρηματική κίνηση και για την εγκατάσταση των πρώτων μη
κρατικών πανεπιστημίων.
Διεθνής εμπειρία: Μια αμφίσημη διαπίστωση
Η Κύπρος αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα επιτυχημένης εφαρμογής.
Από την πρώτη δεκαετία του τρέχοντος αιώνα η χώρα επέτρεψε τη λειτουργία
ιδιωτικών πανεπιστημίων, μια απόφαση που οδήγησε σε αλματώδη αύξηση του
αριθμού των θέσεων εργασίας, προσέλκυσε σημαντικό αριθμό ξένων φοιτητών και
συνέβαλε στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Οι μαρτυρίες από το ελλαδικής
καταγωγής εκπαιδευτικό προσωπικό και τους Ελλαδίτες φοιτητές πιστοποιούν πως τα
κυπριακά πανεπιστήμια έχουν εξελιχθεί σε σημαντικά εκπαιδευτικά ιδρύματα της
περιοχής, ελκύοντας φοιτητές από χώρες της Μέσης Ανατολής, της Αφρικής, της
Ευρώπης, κυρίως της Ελλάδας, και πρόσφατα και από την Κίνα.
Σε χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία και η Τουρκία λειτουργούν επίσης αξιόλογα
ιδιωτικά πανεπιστήμια, τα οποία έχουν καταφέρει να κατακτήσουν υψηλές θέσεις
στις διεθνείς κατατάξεις ( university ranking) και προσελκύουν φοιτητές από όλο τον
κόσμο, συμπεριλαμβανομένων και πολλών Ελλήνων. Αυτά τα ιδρύματα συχνά
προσφέρουν υψηλής ποιότητας εκπαίδευση, εστιάζοντας σε συγκεκριμένους τομείς
όπου παραδοσιακά διαθέτουν συγκριτικό πλεονέκτημα ( οικονομικό, γεωπολιτικό,
κοινωνικό).
Ωστόσο, η εμπειρία από τις ΗΠΑ δείχνει ότι το μοντέλο των ιδιωτικών
πανεπιστημίων δεν έχει μόνο θετικό πρόσημο. Πολλά αμερικανικά πανεπιστήμια,
τόσο δημόσια όσο και ιδιωτικά, αντιμετωπίζουν σημαντικές οικονομικές δυσκολίες.
Μάλιστα, κατά την περίοδο 2015-2020, περισσότερα από 50 πανεπιστήμια έκλεισαν
ή συγχωνεύτηκαν, αδυνατώντας να ανταποκριθούν στα κόστη λειτουργίας και στη
διατήρηση της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Χαρακτηριστικά
παραδείγματα αποτελούν το Holy Names University στην Καλιφόρνια (στην
επικείμενη εικόνα) και το Cazenovia College στη Νέα Υόρκη, τα οποία
αναγκάστηκαν να κλείσουν, ενώ άλλα ιδρύματα όπως το Birmingham-Southern
College στην Αλαμπάμα αναζήτησαν οικονομική στήριξη από δημόσιους πόρους για
να παραμείνουν ανοιχτά.
Θετικές εξελίξεις από την ύπαρξη ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα;
Ένα από τα βασικά οφέλη της λειτουργίας ιδιωτικών πανεπιστημίων είναι ο
ανταγωνισμός που θα δημιουργηθεί στον τομέα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Υπό
αδέκαστη κρατική εποπτεία και με ένα αποτελεσματικό ρυθμιστικό πλαίσιο, αυτός ο
ανταγωνισμός αναμένεται να βελτιώσει τα δημόσια ΑΕΙ, εφόσον αυτά αποκτήσουν
πραγματική αυτοδιοίκηση και τύχουν της ανάλογης χρηματοδότησης από την
Πολιτεία. Επίσης, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα προσφέρουν νέες επιλογές στους
Έλληνες φοιτητές, προσφέροντάς τους τη δυνατότητα να παραμείνουν στη χώρα αντί
να αναζητούν εκπαιδευτικές ευκαιρίες στο εξωτερικό, εξοικονομώντας ένα σεβαστό
χρηματικό από το κόστος μετοίκησης, διαβίωσης και υπερβολικών διδάκτρων.
Παράλληλα, η προοπτική των ιδιωτικών πανεπιστημίων μπορεί να αναδείξει τη χώρα
ως σημαντικό εκπαιδευτικό κέντρο στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης,
αξιοποιώντας φυσικά τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα. Συνεπείᾳ τούτων το brain
drain που ταλαιπώρησε την χώρα μας τη μνημονιακή και μεταμνημονιακή περίοδο
μπορεί να μεταλλαχθεί σε brain gain, προσφέροντας την ευκαιρία σε καταξιωμένους
ακαδημαϊκούς και ερευνητές να επιστρέψουν στα πάτρια εδάφη. Τέλος, παρά την
οικονομική αβεβαιότητα και το ασταθές γεωπολιτικό περιβάλλον η λειτουργία
ιδιωτικών πανεπιστημίων αναμένεται να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας και να
συμβάλει στην οικονομική ανάπτυξη. Μια τέτοια ένδειξη αποτελεί, όπως αναφέρθηκε
και παραπάνω, η εξαγορά από διεθνή funds μεγάλων ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων,
κυρίως στην Αθήνα, και για μια ενδεχόμενη εγκατάσταση των μη κρατικών
πανεπιστημίων.
Προβλήματα, προκλήσεις και ενστάσεις
Έχουν εκφραστεί προβληματισμοί και εγείρονται ενστάσεις για τη
συνταγματικότητα του νόμου 5094/2024, με βάση το άρθρο 16 του Συντάγματος.
Παρά τις γνωμοδοτήσεις πολλών, που γίνονται ασμένως αποδεκτές από την
κυβέρνηση, ότι το άρθρο 16 παρ. 5 και 8, όπως ερμηνεύεται σε αρμονία προς το
Δίκαιο της Ε.Ε., δεν αντιτίθεται στην ίδρυση ιδιωτικού πανεπιστημίου, το θέμα
εξακολουθεί να παραμένει αμφιλεγόμενο στους νομικούς κύκλους και θα μπορούσε
να αποτελέσει αντικείμενο διηνεκών νομικών αντιπαραθέσεων. Ένα κρίσιμο ακόμη
ζήτημα που τίθεται είναι η διασφάλιση των υψηλών ακαδημαϊκών προτύπων και η
ύπαρξη τελεσφόρων μηχανισμών αξιολόγησης και πιστοποίησης από την Πολιτεία.
Μπορεί η ελληνική Πολιτεία και το αρμόδιο υπουργείο να εγγυηθεί πως οι έλεγχοι
αυτοί θα είναι αμερόληπτοι, αδέκαστοι και θα ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της
Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης; Η απάντηση δεν είναι αναφανδόν θετική…
Όπως καταγράφηκε παραπάνω, στις ΗΠΑ κάποια ιδιωτικά πανεπιστήμια
οδηγήθηκαν σε αναστολή της λειτουργίας τους λόγῳ οικονομικών δυσλειτουργιών.
Σε ένα ασταθές οικονομικό περιβάλλον, που επιτείνεται από την ανερμάτιστη
οικονομική πολιτική του Τραμπ, ποιος μπορεί να διασφαλίσει ότι οι ενδεχόμενες
οικονομικές δυσχέρειες δε θα αποτελέσουν ισχυρό ανάχωμα στην ποιοτική και
εύρυθμη λειτουργία των μη κρατικών πανεπιστημίων;
Τέλος, ένας ακόμη διττός προβληματισμός, κυρίως από την πλευρά των πολιτών,
αφορά στον πιθανό αποκλεισμό των οικονομικά αδύναμων φοιτητών από τα ιδιωτικά
πανεπιστήμια λόγῳ του κόστους των διδάκτρων, καθώς υπάρχουν ανησυχίες ότι αυτό
θα οδηγήσει σε φοιτητές «δύο ταχυτήτων» και στην ενδεχόμενη απαξίωση και
φοιτητική αποψίλωση των περιφερειακών κρατικών πανεπιστημίων, αφού οι
υποψήφιοι των μεγάλων αστικών κέντρων έχουν πλέον τη δυνατότητα τη δυνατότητα
να επιλέξουν τα μη κρατικά στον τόπο κατοικίας τους.
* Ο γράφων είναι εκπαιδευτικός-φιλόλογος (ΠΕ02), θεράπων της Δημόσιας
Εκπαίδευσης, PhD(c) , Μ.Α. & Μ. Sc.
αιτήσεων για τη λειτουργία και τη αδειοδότηση των πρώτων ιδιωτικών
πανεπιστημίων στην Ελλάδα, σηματοδοτώντας έτσι μια ιστορική στιγμή για την
τριτοβάθμια εκπαίδευση της χώρας. Συνολικά 13 διεθνή πανεπιστήμια υπέβαλαν
φάκελο με τις εκ του νόμου απαιτήσεις για την ίδρυση παραρτημάτων στην ελληνική
επικράτεια, με τα 12 από αυτά να στοχεύουν σε έναρξη λειτουργίας από το
επικείμενο ακαδημαϊκό έτος, ενώ ένα για το επόμενο. Η εξέλιξη αυτή αποτελεί
νομοτελειακό απότοκο του Νόμου 5094/2024, ο οποίος επιτρέπει για πρώτη φορά τη
λειτουργία μη κρατικών πανεπιστημίων στη χώρα. Όπως ανακοινώθηκε επίσημα από
το Υπουργείο Παιδείας, οι αιτήσεις προέρχονται κυρίως από βρετανικά
πανεπιστήμια: The Open University, The University of York, University of Greater
Manchester, University of Derby, The University of West London, University of
Essex, London Metropolitan University, Queen Margaret University, The University
of Keele και University of East London. Εκτός από τα βρετανικά ιδρύματα, αιτήσεις
κατέθεσαν επίσης το γαλλικό Université Sorbonne Paris Nord, του οποίου το
επιστημονικό και πανεπιστημιακό status και η συσχέτισή του με το μητρικό
πανεπιστήμιο της Sorbonne προκάλεσαν έντονες αντιπαραθέσεις στην πολιτική
κονίστρα, και το University of Nicosia από την Κύπρο. Επιπλέον, για το ακαδημαϊκό
έτος 2026-2027 αίτηση υπέβαλε το Sunderland University.
Η διαδικασία αδειοδότησης και έναρξης λειτουργίας
Όπως προβλέπει η κείμενη νομοθεσία οι προαναφερθείσες αιτήσεις των
πανεπιστημίων θα εξεταστούν από την Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης
(ΕΘ.Α.Α.Ε.) και τον Εθνικό Οργανισμό Πιστοποίησης Προσόντων και
Επαγγελματικού Προσανατολισμού (Ε.Ο.Π.Π.Ε.Π.), ἐπὶ τῇ βάσει συγκεκριμένων
ακαδημαϊκών και κτηριολογικών κριτηρίων. Εύλογα απορρέει το συμπέρασμα πως η
υποβολή αίτησης δε συνεπάγεται την a priori αδειοδότηση, καθώς θα προηγηθεί η
ενδελεχή αξιολόγηση. Όσες αιτήσεις προκριθούν και υπερκεράσουν τις απαιτήσεις
και τις προϋποθέσεις του νόμου θα γνωστοποιηθούν προς τα τέλη της άνοιξης, θα
λάβουν άδεια λειτουργίας και ευαγγελίζονται πως θα ξεκινήσουν τον Σεπτέμβριο του
τρέχοντος έτους. Η εξαγορά μάλιστα από διεθνή funds διάσημων ιδιωτικών
εκπαιδευτηρίων, κυρίως στην Αθήνα, με υψηλού επιπέδου υλικοτεχνικές υποδομές,
προοιωνίζεται ως επιχειρηματική κίνηση και για την εγκατάσταση των πρώτων μη
κρατικών πανεπιστημίων.
Διεθνής εμπειρία: Μια αμφίσημη διαπίστωση
Η Κύπρος αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα επιτυχημένης εφαρμογής.
Από την πρώτη δεκαετία του τρέχοντος αιώνα η χώρα επέτρεψε τη λειτουργία
ιδιωτικών πανεπιστημίων, μια απόφαση που οδήγησε σε αλματώδη αύξηση του
αριθμού των θέσεων εργασίας, προσέλκυσε σημαντικό αριθμό ξένων φοιτητών και
συνέβαλε στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Οι μαρτυρίες από το ελλαδικής
καταγωγής εκπαιδευτικό προσωπικό και τους Ελλαδίτες φοιτητές πιστοποιούν πως τα
κυπριακά πανεπιστήμια έχουν εξελιχθεί σε σημαντικά εκπαιδευτικά ιδρύματα της
περιοχής, ελκύοντας φοιτητές από χώρες της Μέσης Ανατολής, της Αφρικής, της
Ευρώπης, κυρίως της Ελλάδας, και πρόσφατα και από την Κίνα.
Σε χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία και η Τουρκία λειτουργούν επίσης αξιόλογα
ιδιωτικά πανεπιστήμια, τα οποία έχουν καταφέρει να κατακτήσουν υψηλές θέσεις
στις διεθνείς κατατάξεις ( university ranking) και προσελκύουν φοιτητές από όλο τον
κόσμο, συμπεριλαμβανομένων και πολλών Ελλήνων. Αυτά τα ιδρύματα συχνά
προσφέρουν υψηλής ποιότητας εκπαίδευση, εστιάζοντας σε συγκεκριμένους τομείς
όπου παραδοσιακά διαθέτουν συγκριτικό πλεονέκτημα ( οικονομικό, γεωπολιτικό,
κοινωνικό).
Ωστόσο, η εμπειρία από τις ΗΠΑ δείχνει ότι το μοντέλο των ιδιωτικών
πανεπιστημίων δεν έχει μόνο θετικό πρόσημο. Πολλά αμερικανικά πανεπιστήμια,
τόσο δημόσια όσο και ιδιωτικά, αντιμετωπίζουν σημαντικές οικονομικές δυσκολίες.
Μάλιστα, κατά την περίοδο 2015-2020, περισσότερα από 50 πανεπιστήμια έκλεισαν
ή συγχωνεύτηκαν, αδυνατώντας να ανταποκριθούν στα κόστη λειτουργίας και στη
διατήρηση της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Χαρακτηριστικά
παραδείγματα αποτελούν το Holy Names University στην Καλιφόρνια (στην
επικείμενη εικόνα) και το Cazenovia College στη Νέα Υόρκη, τα οποία
αναγκάστηκαν να κλείσουν, ενώ άλλα ιδρύματα όπως το Birmingham-Southern
College στην Αλαμπάμα αναζήτησαν οικονομική στήριξη από δημόσιους πόρους για
να παραμείνουν ανοιχτά.
Θετικές εξελίξεις από την ύπαρξη ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα;
Ένα από τα βασικά οφέλη της λειτουργίας ιδιωτικών πανεπιστημίων είναι ο
ανταγωνισμός που θα δημιουργηθεί στον τομέα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Υπό
αδέκαστη κρατική εποπτεία και με ένα αποτελεσματικό ρυθμιστικό πλαίσιο, αυτός ο
ανταγωνισμός αναμένεται να βελτιώσει τα δημόσια ΑΕΙ, εφόσον αυτά αποκτήσουν
πραγματική αυτοδιοίκηση και τύχουν της ανάλογης χρηματοδότησης από την
Πολιτεία. Επίσης, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα προσφέρουν νέες επιλογές στους
Έλληνες φοιτητές, προσφέροντάς τους τη δυνατότητα να παραμείνουν στη χώρα αντί
να αναζητούν εκπαιδευτικές ευκαιρίες στο εξωτερικό, εξοικονομώντας ένα σεβαστό
χρηματικό από το κόστος μετοίκησης, διαβίωσης και υπερβολικών διδάκτρων.
Παράλληλα, η προοπτική των ιδιωτικών πανεπιστημίων μπορεί να αναδείξει τη χώρα
ως σημαντικό εκπαιδευτικό κέντρο στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης,
αξιοποιώντας φυσικά τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα. Συνεπείᾳ τούτων το brain
drain που ταλαιπώρησε την χώρα μας τη μνημονιακή και μεταμνημονιακή περίοδο
μπορεί να μεταλλαχθεί σε brain gain, προσφέροντας την ευκαιρία σε καταξιωμένους
ακαδημαϊκούς και ερευνητές να επιστρέψουν στα πάτρια εδάφη. Τέλος, παρά την
οικονομική αβεβαιότητα και το ασταθές γεωπολιτικό περιβάλλον η λειτουργία
ιδιωτικών πανεπιστημίων αναμένεται να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας και να
συμβάλει στην οικονομική ανάπτυξη. Μια τέτοια ένδειξη αποτελεί, όπως αναφέρθηκε
και παραπάνω, η εξαγορά από διεθνή funds μεγάλων ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων,
κυρίως στην Αθήνα, και για μια ενδεχόμενη εγκατάσταση των μη κρατικών
πανεπιστημίων.
Προβλήματα, προκλήσεις και ενστάσεις
Έχουν εκφραστεί προβληματισμοί και εγείρονται ενστάσεις για τη
συνταγματικότητα του νόμου 5094/2024, με βάση το άρθρο 16 του Συντάγματος.
Παρά τις γνωμοδοτήσεις πολλών, που γίνονται ασμένως αποδεκτές από την
κυβέρνηση, ότι το άρθρο 16 παρ. 5 και 8, όπως ερμηνεύεται σε αρμονία προς το
Δίκαιο της Ε.Ε., δεν αντιτίθεται στην ίδρυση ιδιωτικού πανεπιστημίου, το θέμα
εξακολουθεί να παραμένει αμφιλεγόμενο στους νομικούς κύκλους και θα μπορούσε
να αποτελέσει αντικείμενο διηνεκών νομικών αντιπαραθέσεων. Ένα κρίσιμο ακόμη
ζήτημα που τίθεται είναι η διασφάλιση των υψηλών ακαδημαϊκών προτύπων και η
ύπαρξη τελεσφόρων μηχανισμών αξιολόγησης και πιστοποίησης από την Πολιτεία.
Μπορεί η ελληνική Πολιτεία και το αρμόδιο υπουργείο να εγγυηθεί πως οι έλεγχοι
αυτοί θα είναι αμερόληπτοι, αδέκαστοι και θα ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της
Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης; Η απάντηση δεν είναι αναφανδόν θετική…
Όπως καταγράφηκε παραπάνω, στις ΗΠΑ κάποια ιδιωτικά πανεπιστήμια
οδηγήθηκαν σε αναστολή της λειτουργίας τους λόγῳ οικονομικών δυσλειτουργιών.
Σε ένα ασταθές οικονομικό περιβάλλον, που επιτείνεται από την ανερμάτιστη
οικονομική πολιτική του Τραμπ, ποιος μπορεί να διασφαλίσει ότι οι ενδεχόμενες
οικονομικές δυσχέρειες δε θα αποτελέσουν ισχυρό ανάχωμα στην ποιοτική και
εύρυθμη λειτουργία των μη κρατικών πανεπιστημίων;
Τέλος, ένας ακόμη διττός προβληματισμός, κυρίως από την πλευρά των πολιτών,
αφορά στον πιθανό αποκλεισμό των οικονομικά αδύναμων φοιτητών από τα ιδιωτικά
πανεπιστήμια λόγῳ του κόστους των διδάκτρων, καθώς υπάρχουν ανησυχίες ότι αυτό
θα οδηγήσει σε φοιτητές «δύο ταχυτήτων» και στην ενδεχόμενη απαξίωση και
φοιτητική αποψίλωση των περιφερειακών κρατικών πανεπιστημίων, αφού οι
υποψήφιοι των μεγάλων αστικών κέντρων έχουν πλέον τη δυνατότητα τη δυνατότητα
να επιλέξουν τα μη κρατικά στον τόπο κατοικίας τους.
* Ο γράφων είναι εκπαιδευτικός-φιλόλογος (ΠΕ02), θεράπων της Δημόσιας
Εκπαίδευσης, PhD(c) , Μ.Α. & Μ. Sc.
#SerresParatiritis
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
