Μια εκρηκτική εικόνα για το ύψος των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς τα Ασφαλιστικά Ταμεία αναδεικνύει η τελευταία έκθεση του Κέντρου Είσπραξης Ασφαλιστικών Οφειλών (ΚΕΑΟ) για το α’ τρίμηνο του 2025.

Σύμφωνα με τα στοιχεία, το συνολικό ποσό οφειλών ανέρχεται σε 49,73 δισ. ευρώ, εκ των οποίων μόλις 4,84 δισ. ευρώ (περίπου το 10%) έχουν ενταχθεί σε ενεργές ρυθμίσεις. Συνολικά, οι ενεργές ρυθμίσεις ανέρχονται σε 318.662, αριθμός που μοιάζει μεγάλος, αλλά σε σχέση με το ύψος του χρέους αποδεικνύεται σταγόνα στον ωκεανό.

Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι ποσό ύψους 20,72 δισ. ευρώ είχε ενταχθεί στο παρελθόν σε κάποια ρύθμιση, αλλά τελικά δεν κατέστη δυνατό να εισπραχθεί, καθώς οι οφειλέτες (φυσικά και νομικά πρόσωπα) τέθηκαν εκτός ρύθμισης. Με άλλα λόγια, ένας τεράστιος όγκος ρυθμισμένων οφειλών καταλήγει εκτός διαδικασίας, αφήνοντας πίσω του ανείσπρακτα χρέη και ανθρώπους παγιδευμένους σε αδιέξοδο.

Το πρόβλημα είναι βαθύτερο από όσο δείχνουν οι αριθμοί. Η δυσκολία εξυπηρέτησης των ρυθμίσεων οφείλεται σε:
✅ Ανεπαρκή αριθμό δόσεων,
✅ Δυσανάλογες μηνιαίες επιβαρύνσεις,
✅ Απουσία ρεαλιστικής πρόβλεψης για τις πραγματικές δυνατότητες των μικρών επιχειρήσεων και των αυτοαπασχολουμένων.

Αν δεν δοθούν περισσότερες δόσεις και πιο ευέλικτοι όροι, η εισπραξιμότητα θα παραμείνει χαμηλή.
Η συσσώρευση χρεών που μένουν ανείσπρακτα δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο: το Δημόσιο χάνει πολύτιμα έσοδα, ενώ οι οφειλέτες στερούνται ασφαλιστικής ενημερότητας, αδυνατώντας να συνεχίσουν επαγγελματικές δραστηριότητες, να λάβουν πιστοποιητικά, να διεκδικήσουν προγράμματα στήριξης ή ευρωπαϊκά κονδύλια.

Η αδήριτη ανάγκη της περιόδου είναι η θέσπιση:
???? Νέων προγραμμάτων ρύθμισης με μεγαλύτερο αριθμό δόσεων,
???? Ρεαλιστικών και εξατομικευμένων όρων ανάλογα με το μέγεθος και τις δυνατότητες του κάθε οφειλέτη,
???? Μηχανισμών στήριξης και προσωρινής αναστολής σε περιπτώσεις αποδεδειγμένης αδυναμίας πληρωμής.

Χωρίς μια τέτοια παρέμβαση, το ΚΕΑΟ θα συνεχίσει να καταγράφει απλώς οφειλές, χωρίς να μπορεί να τις εισπράξει, ενώ η αγορά θα πνίγεται από μικρούς και μεσαίους εγκλωβισμένους επαγγελματίες που ασφυκτιούν.

Το ζήτημα δεν είναι μόνο λογιστικό – είναι βαθιά κοινωνικό και οικονομικό. Και χρειάζεται λύση τώρα.