ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Ναι στην αξιολόγηση, αλλά όχι έτσι. Όχι από την κυβέρνηση-τιμωρό -Γράφει ο Πασχάλης θ. Τόσιος
Η υπεράσπιση της αξιολόγησης ως θεσμού διαφάνειας και βελτίωσης περνάει μέσα από τη ρήξη με αυτή την πολιτική. Γιατί δεν μπορεί να υπάρξει σοβαρή αξιολόγηση από αυτούς που βλέπουν το σχολείο ως πεδίο εφαρμογής κυβερνητικών εντολών και όχι ως χώρο δημιουργίας και ελευθερίας.
Η υπεράσπιση της αξιολόγησης ως θεσμού διαφάνειας και βελτίωσης περνάει μέσα από τη ρήξη με αυτή την πολιτική. Γιατί δεν μπορεί να υπάρξει σοβαρή αξιολόγηση από αυτούς που βλέπουν το σχολείο ως πεδίο εφαρμογής κυβερνητικών εντολών και όχι ως χώρο δημιουργίας και ελευθερίας.
Η λέξη «αξιολόγηση» στην εκπαίδευση έχει κακοποιηθεί όσο λίγες. Γιατί; Γιατί κάθε φορά που ακούγεται, συνοδεύεται από ιστορίες σαν κι αυτές: Εκπαιδευτικός που ζητάει επιπλέον τμήμα στο νηπιαγωγείο για να καλύψει τις αυξημένες ανάγκες, παραπέμπεται στο πειθαρχικό. Δασκάλα που απαιτεί σχολικό νοσηλευτή για μαθητή που χάνει μαθήματα, διώκεται πειθαρχικά. Συνδικαλιστής που στηρίζει φοιτητικούς αγώνες απολύεται. Και καθηγήτρια που εφαρμόζει απόφαση του σωματείου της τίθεται σε διοικητική αργία, με προσωπική παρέμβαση του Υπουργού Κ. Πιερρακάκη, παρά την αντίθετη γνώμη του αρμόδιου πειθαρχικού συμβουλίου.
Όλα αυτά συμβαίνουν στο όνομα της «αξιολόγησης». Αλλά ποιας αξιολόγησης; Αυτής που λειτουργεί ως μέσο εκφοβισμού και πειθάρχησης, που τιμωρεί την αλληλεγγύη, την πρωτοβουλία και τη διεκδίκηση; Αυτής που επιβραβεύει τη σιωπή και την υποταγή;Η αλήθεια είναι πως η εκπαίδευση χρειάζεται αξιολόγηση. Όχι όμως για να βρουν οι υπουργοί και οι διοικήσεις πρόθυμους ή ανυπάκουους, αλλά για να διαπιστωθούν οι πραγματικές ανάγκες, οι ελλείψεις, οι καλές πρακτικές, και να ενισχυθεί το δημόσιο σχολείο. Η αξιολόγηση οφείλει να είναι εργαλείο βελτίωσης — και αυτό μπορεί να διασφαλιστεί μόνο όταν γίνεται από ανεξάρτητο φορέα, απαλλαγμένο από κομματικούς και κυβερνητικούς ελέγχους. Έναν φορέα με συμμετοχή των ίδιων των εκπαιδευτικών, της επιστημονικής κοινότητας, των γονέων και της κοινωνίας.Η αξιολόγηση δεν είναι κακή λέξη. Είναι αναγκαία. Κακή είναι η αξιολόγηση ως μοχλός εκβιασμού. Κακή είναι η αξιολόγηση που στηρίζεται σε λίστες συμμόρφωσης και στοχοποίηση συνειδητών λειτουργών. Κακή είναι η αξιολόγηση που γίνεται για να στήσει καριέρες υπουργών και να δικαιολογήσει απολύσεις ή συγχωνεύσεις σχολείων.Η σημερινή κυβέρνηση επιχειρεί να παρουσιάσει την αξιολόγηση ως «εκσυγχρονισμό». Στην πραγματικότητα τη χρησιμοποιεί ως μηχανισμό φίμωσης κάθε φωνής που αντιστέκεται στον επιχειρούμενο μετασχηματισμό της δημόσιας παιδείας σε φτηνό, υποταγμένο και ταξικά φιλτραρισμένο σύστημα.Η υπεράσπιση της αξιολόγησης ως θεσμού διαφάνειας και βελτίωσης περνάει μέσα από τη ρήξη με αυτή την πολιτική. Γιατί δεν μπορεί να υπάρξει σοβαρή αξιολόγηση από αυτούς που βλέπουν το σχολείο ως πεδίο εφαρμογής κυβερνητικών εντολών και όχι ως χώρο δημιουργίας και ελευθερίας.Αξιολόγηση ναι — αλλά από ανεξάρτητη αρχή. Αξιολόγηση ναι — αλλά για το δημόσιο συμφέρον, όχι για την κομματική πειθαρχία. Αξιολόγηση ναι — για να δυναμώσει το δημόσιο σχολείο και όχι για να σωπάσει.
#SerresParatiritis
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
