Νέο ρεκόρ αιτήσεων για συνταξιοδότηση – Μαζική έξοδος από την εργασία και σήμα κινδύνου για το μέλλον της χώρας
Ένα πρωτοφανές κύμα φυγής από την αγορά εργασίας καταγράφεται τους τελευταίους μήνες, με τον Σεπτέμβριο να σπάει κάθε προηγούμενο ρεκόρ εξαετίας. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, κατατέθηκαν 20.552 νέες αιτήσεις συνταξιοδότησης, σχεδόν διπλάσιες από τον Αύγουστο (11.881), σηματοδοτώντας μια έντονη και επίμονα ανοδική τάση που δοκιμάζει τα όρια του e-ΕΦΚΑ.
Ένα πρωτοφανές κύμα φυγής από την αγορά εργασίας καταγράφεται τους τελευταίους μήνες, με τον Σεπτέμβριο να σπάει κάθε προηγούμενο ρεκόρ εξαετίας. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, κατατέθηκαν 20.552 νέες αιτήσεις συνταξιοδότησης, σχεδόν διπλάσιες από τον Αύγουστο (11.881), σηματοδοτώντας μια έντονη και επίμονα ανοδική τάση που δοκιμάζει τα όρια του e-ΕΦΚΑ.
Στο εννεάμηνο Ιανουαρίου – Σεπτεμβρίου, οι αιτήσεις έφτασαν τις 149.308, με μέσο όρο 16.589 τον μήνα. Εφόσον η πορεία αυτή συνεχιστεί, οι συνολικές αιτήσεις του 2025 αναμένεται να προσεγγίσουν τις 210.000, δηλαδή τα εφιαλτικά επίπεδα της περιόδου 2021-2022, όταν παρατηρήθηκε μαζική αποχώρηση λόγω αλλαγών στο ασφαλιστικό.
Η μεγάλη φυγή μιας ολόκληρης γενιάς
Η εκρηκτική αύξηση των αιτήσεων δεν είναι τυχαία. Βρισκόμαστε μπροστά στη σταδιακή αποχώρηση της γενιάς που εισήλθε στην αγορά εργασίας στη δεκαετία του ’80 — της ελληνικής εκδοχής των baby boomers, που έρχονται με καθυστέρηση σε σχέση με τη Δυτική Ευρώπη.
Πρόκειται για εργαζόμενους που σήμερα συμπληρώνουν 35+ έτη ασφάλισης, κατοχυρώνοντας δικαίωμα σύνταξης. Μεγάλο μέρος τους, αντιμέτωπο με χρόνια εργασιακή κόπωση, μειωμένες προοπτικές και διαρκή ανασφάλεια, επιλέγει να φύγει όσο το δυνατόν νωρίτερα.
Παράλληλα, υπάρχει και το στοιχείο του «αγώνα δρόμου»:
Τα όρια ηλικίας αναπροσαρμόζονται προς τα πάνω – όπως επιβεβαιώνει και η νέα έκθεση του ΟΟΣΑ Pensions at a Glance 2025 – ωθώντας πολλούς να αποχωρήσουν τώρα, πριν αυστηροποιηθούν ακόμα περισσότερο οι προϋποθέσεις.
Η άλλη όψη του ρεκόρ: Πίεση στο ασφαλιστικό, πίεση στην οικονομία
Η εικόνα μπορεί να μοιάζει τεχνοκρατική, όμως η πραγματικότητα είναι βαθιά πολιτική:
-
Η εργασία αποδυναμώνεται.
-
Ο ενεργός πληθυσμός μειώνεται.
-
Το ασφαλιστικό δέχεται νέα φόρτιση.
-
Η παραγωγική βάση της χώρας στενεύει ακόμη περισσότερο.
Την ίδια στιγμή, η μαζική συνταξιοδότηση των παλαιότερων εργαζομένων δεν συνοδεύεται από αντίστοιχη είσοδο νέων στην αγορά εργασίας — κι αυτό λόγω του οξυμένου δημογραφικού, της μετανάστευσης των νέων στο εξωτερικό και της αποδυνάμωσης των μισθών.
Από τη μία, λοιπόν, καταγράφονται αυξημένες αποχωρήσεις, κι από την άλλη, η οικονομία αδυνατεί να αναπληρώσει το χαμένο ανθρώπινο κεφάλαιο. Έτσι, το φαινόμενο της «μεγάλης των ασφαλισμένων φυγής» δεν είναι απλώς ένα στατιστικό: είναι ακόμη ένα σημάδι της ευρύτερης κοινωνικής κόπωσης και της διαρκούς ανασφάλειας που διαμορφώνουν οι κυβερνητικές πολιτικές.
Το βέβαιο είναι ένα: η τάση δεν ανακόπτεται
Με τους δείκτες να καταγράφουν σταθερή άνοδο, το ερώτημα δεν είναι πλέον εάν θα φτάσουμε σε νέο ιστορικό ρεκόρ, αλλά πότε. Και κυρίως, ποιο θα είναι το πραγματικό κόστος για μια χώρα που γερνά, αδειάζει από παραγωγικό εργατικό δυναμικό και σπρώχνει τους πολίτες της στην έξοδο, πολύ πριν τους εξασφαλίσει αξιοπρεπές και σταθερό μέλλον.
Αυτό το κύμα συνταξιοδότησης δεν είναι απλώς ένας αριθμός. Είναι καθρέφτης μιας πραγματικότητας που καμία έκθεση του ΟΟΣΑ και κανένα κυβερνητικό αφήγημα δεν μπορεί να κρύψει.