Ζούμε το θέατρο του παραλόγου: δημοσκοπήσεις που δείχνουν τη Νέα Δημοκρατία στο 24% πρόθεση ψήφου και στο 29% εκτίμηση ψήφου, παρουσιάζονται ως «πολιτικός θρίαμβος». Στην πραγματικότητα, με αυτά τα ποσοστά καμία αυτοδυναμία δεν προκύπτει, και κανείς πρωθυπουργός δεν εκλέγεται. Τελεία.

Κι όμως, η επικοινωνιακή μηχανή στήνει γιορτές. Τίτλοι όπως «ναι στα μέτρα Μητσοτάκη» πλασάρονται, την ώρα που το 69% δηλώνει λίγο ή καθόλου ικανοποιημένο. Όταν η αρνητική γνώμη εμφανίζεται ως θετική, δεν μιλάμε για ανάλυση, μιλάμε για λαθροχειρία.

Αλλά εδώ δεν έχουμε μόνο παραποίηση αριθμών. Έχουμε κατασκευή πολιτικής πραγματικότητας. Ένα «κλίμα αισιοδοξίας» που συγκρούεται με το καθημερινό βίωμα: ακρίβεια, διαλυμένα νοσοκομεία, ΟΠΕΚΕΠΕ, υποκλοπές, Τέμπη. Κανένα δελτίο ειδήσεων δεν μπορεί να κρύψει ότι το 72% αποδοκιμάζει συνολικά τις επιδόσεις της κυβέρνησης.

Οι πολίτες μπορεί να μην έχουν ακόμα αποφασίσει ποια εναλλακτική θέλουν, αλλά ξέρουν πολύ καλά τι δεν θέλουν: άλλη μία τετραετία με τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και όσο κι αν το Μαξίμου χτίζει παράλληλες πραγματικότητες, η κοινωνία ζει στη δική της χώρα  όχι στο επεισόδιο του Stranger Things.