Εδώ στις Σέρρες, μέσα στην ένταση και την απόγνωση που βιώνει η πλειονότητα των αγροτών και των κτηνοτρόφων, διαμορφώνεται μια εικόνα που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη: μια βαθιά αντίφαση ανάμεσα στην πραγματικότητα του κόσμου της παραγωγής και στην παρουσία ορισμένων παραγόντων στις κινητοποιήσεις.

Την ώρα που οι αγρότες παλεύουν για τα αυτονόητα ,για πληρωμές, για αξιοπρέπεια, για επιβίωση , εμφανίζονται σε συνελεύσεις και συγκεντρώσεις πρόσωπα που επί χρόνια είχαν ενεργό ρόλο στη διαμεσολάβηση ανάμεσα στον χώρο των αγροτών και τους εκάστοτε κυβερνητικούς μηχανισμούς. Πρόκειται για ανθρώπους που είχαν δημόσιες θέσεις, πρόσβαση και επιρροή, και οι οποίοι τώρα υιοθετούν έναν λόγο που απέχει σημαντικά από τις στάσεις και επιλογές του παρελθόντος τους.

Παράλληλα, ορισμένοι επικεφαλής συλλογικών οργάνων που στο παρελθόν είχαν προχωρήσει σε επιλογές κατευνασμού και μετριοπαθών προσεγγίσεων έναντι της κεντρικής διοίκησης εμφανίζονται σήμερα με οξυμένο ύφος, προειδοποιώντας τους αγρότες για τις συνέπειες των καθυστερήσεων στις πληρωμές. Οι ίδιοι άνθρωποι που άλλοτε υιοθετούσαν στάση ήπιας διαχείρισης και επιδίωκαν συνεννόηση με τις κυβερνητικές δομές, παρουσιάζονται τώρα ως οι αυστηροί διαγγέλτες της «επόμενης ημέρας».

Το στοιχείο που δημιουργεί εύλογο προβληματισμό δεν είναι η συμμετοχή τους στις διαδικασίες — αυτή είναι θεμιτή για κάθε πολίτη και κάθε εκπρόσωπο. Είναι η μεταστροφή τους, η απότομη αλλαγή λόγου και στάσης, η οποία γεννά απορίες για τη συνέπεια και την αξιοπιστία τους. Ειδικά όταν προέρχεται από ανθρώπους που στο πρόσφατο παρελθόν είχαν διαφορετική πρακτική σε ζητήματα που αφορούσαν τον χώρο της αγροτιάς.

Και αυτό είναι που πληγώνει τον απλό, τίμιο αγρότη: η αίσθηση ότι όσοι είχαν πρόσβαση, ρόλο, επαφές και δυνατότητες επίλυσης ζητημάτων, σήμερα μετατοπίζουν το βάρος της ευθύνης αποκλειστικά στην πολιτεία  χωρίς να γίνεται καμία αναφορά στο δικό τους παρελθόν ως θεσμικών παραγόντων. Χωρίς καμία διάθεση αυτοκριτικής για το πώς φτάσαμε στο σημερινό αδιέξοδο.

Την ίδια στιγμή, ο πραγματικός παραγωγός, ο κτηνοτρόφος που ξυπνά πριν χαράξει, ο άνθρωπος που εξαρτάται από τις ενισχύσεις για να συνεχίσει να υπάρχει, είναι εκείνος που θα πληρώσει το κόστος: του σκανδάλου στον ΟΠΕΚΕΠΕ, των καθυστερήσεων, της κυβερνητικής ανεπάρκειας, των λάθος επιλογών σε όλα τα επίπεδα.

Σε αυτό το περιβάλλον, είναι αναγκαίο να ειπωθεί καθαρά:
ο αγώνας των αγροτών δεν μπορεί να καθοδηγείται από πρόσωπα που εμφανίζουν ασυνέπεια ανάμεσα στο χθες και το σήμερα.
Δεν μπορεί να στηρίζεται σε μεταβαλλόμενες στάσεις ή σε ευκαιριακές τοποθετήσεις.
Χρειάζεται καθαρότητα, σταθερότητα, εντιμότητα.

Ο σερραίος αγρότης και κτηνοτρόφος αξίζει μια ηγεσία που να εκφράζει πραγματικά τη δική του αγωνία και το δικό του δίκιο — όχι προσωπικές στρατηγικές, όχι ρόλους που αλλάζουν ανάλογα με το ακροατήριο.

Αυτό δεν είναι επίθεση σε πρόσωπα.
Είναι υπεράσπιση της αλήθειας και της συνέπειας που απαιτεί ο αγροτικός κόσμος σήμερα.