Η ομερτά δεν είναι τυχαία ,είναι οργανωμένη

Η άρνηση του μάρτυρα να απαντήσει δεν ήταν μια απλή νομική επιλογή. Ήταν μια κίνηση που ευθυγραμμίζεται με το μοτίβο μιας υπόθεσης που σέρνει πίσω της σκιές:
σκιές ευνοϊκών σχέσεων, αδιαφάνειας, διαπλοκής και ενός μηχανισμού που λειτουργεί ως κλειστή ομάδα, με τους ρόλους μοιρασμένους και τη σιωπή μόνιμο κώδικα.

Και όταν η σιωπή εμφανίζεται ως «δικαίωμα» αλλά χρησιμοποιείται ως ασπίδα, τότε δεν μιλάμε για προστασία· μιλάμε για συνενοχή.

 Ο πρόεδρος της Εξεταστικής ως αρωγός, όχι ως ελεγκτής

Αντί να διασφαλίσει την ουσία της διαδικασίας, λειτούργησε σαν να πρέπει να φυλάξει έναν «ευπαθή» μάρτυρα:
με ανοχή, με προσοχή, σχεδόν με στοργή.

Η Εξεταστική, αντί να φωτίζει, βυθίζεται έτσι ακόμη περισσότερο στο σκοτάδι.
Και η κοινωνία βλέπει ένα θεσμικό όργανο να μετατρέπεται σε θεατρικό σκηνικό, όπου ο ρόλος του ελεγκτή έχει προ πολλού εγκαταλειφθεί.

Άλλη μια κακοπαιγμένη παράσταση

Δεν είναι η πρώτη φορά.
Και δυστυχώς δεν θα είναι ούτε η τελευταία.

Ο μάρτυρας που δεν μιλά.
Οι ερωτήσεις που δεν απαντώνται.
Μια πλειοψηφία που συμπεριφέρεται σαν προσωπικό ασφαλείας ενός συστήματος που τρέμει τη διαφάνεια.

Και από πάνω, μια κυβέρνηση που ζητά εμπιστοσύνη, ενώ η ίδια βυθίζει το κύρος της στο βούρκο της διαπλοκής.

 Η αξιοπιστία που βουλιάζει

Η σημερινή εικόνα δεν τραυματίζει απλώς το κύρος ενός θεσμού.
Κατεδαφίζει και το τελευταίο φύλλο συκής μιας κυβέρνησης που έχει χάσει κάθε επαφή με την αλήθεια και τη θεσμική σοβαρότητα.

Όταν ο βασικός μάρτυρας σιωπά σαν εκπαιδευμένος κρίκος μιας αλυσίδας και ο πρόεδρος της Εξεταστικής λειτουργεί ως φύλακας της πόρτας, τότε το μήνυμα είναι σαφές:

Δεν θέλουν να μάθουμε.

Και όταν η εξουσία φοβάται την αλήθεια, τότε ο βούρκος της διαπλοκής δεν είναι υπερβολή· είναι περιγραφή της πραγματικότητας.

 Η πολιτική υπεκφυγή σε όλο της το μεγαλείο

Σε όλα αυτά, η στάση του «λεβέντη» μάρτυρα ,του πολυδιαφημισμένου κουμπάρου του Μητσοτάκη , δεν ήταν απλώς απογοητευτική.
Ήταν απολύτως χαρακτηριστική.

Η επιθετικότητα τελείωσε μόλις άναψαν οι κάμερες.
Και ό,τι έμεινε ήταν μια θρασύτατη, προκλητική, βολική σιωπή.
Ο θόρυβος του «τζάμπα μάγκα» που καταρρέει μπροστά στην πραγματική δοκιμασία.