Η εικόνα που επιχειρεί να επιβάλει τις τελευταίες ημέρες η κυβέρνηση δεν είναι απλώς στρεβλή· είναι επικίνδυνα κατασκευασμένη. Στους δρόμους της χώρας δεν εκτυλίσσεται ένα ζήτημα «δημόσιας τάξης», αλλά ένα καλοστημένο επικοινωνιακό παιχνίδι, με σκοπό να μετατεθεί η πολιτική ευθύνη από το Μαξίμου στους ίδιους τους πολίτες που διαμαρτύρονται.

Η πραγματικότητα, για όσους τη ζουν και όχι απλώς τη σχολιάζουν από τηλεοπτικά πάνελ, είναι σαφής: οι αγρότες δεν έχουν κλείσει τις εθνικές οδούς. Με δημόσιες και επίσημες τοποθετήσεις τους έχουν ξεκαθαρίσει ότι επιδιώκουν διαμαρτυρία με ελεύθερη διέλευση, χωρίς κοινωνική όξυνση, χωρίς σύγκρουση με τους μετακινούμενους πολίτες. Αυτή η στάση, όμως, δεν εξυπηρετεί το κυβερνητικό αφήγημα.

Έτσι, οι δρόμοι κλείνουν αλλιώς. Όχι από τρακτέρ, αλλά από αποφάσεις της Αστυνομίας, στο όνομα του «επιτελικού κράτους». Το πρόσχημα; Ο κίνδυνος εντάσεων μεταξύ αγροτών και οδηγών. Ένα σενάριο που δεν επιβεβαιώνεται από κανένα πραγματικό περιστατικό, αλλά χρησιμοποιείται ως άλλοθι για να στηθεί ένα σκηνικό τεχνητής ανασφάλειας και κοινωνικής δυσφορίας.

Ακόμη πιο αποκαλυπτική είναι η επιλογή της κυβέρνησης να απορρίψει την πρόταση των αγροτών για διατήρηση ελεύθερων λωρίδων κυκλοφορίας στο εθνικό δίκτυο, ακόμη και ενόψει των γιορτών. Την ίδια στιγμή, η κυκλοφορία εκτρέπεται μαζικά στο επαρχιακό δίκτυο , σε δρόμους στενούς, κακοσυντηρημένους και αντικειμενικά πιο επικίνδυνους. Εκεί, όπου ο εκνευρισμός, η κόπωση και ο συνωστισμός δημιουργούν πραγματικό κίνδυνο ατυχημάτων.

Αν αυτή η πολιτική βαφτίζεται «μέριμνα για την ασφάλεια», τότε μιλάμε για συνειδητή διαστρέβλωση της έννοιας της προστασίας του πολίτη.

Η κυβέρνηση δεν βρίσκεται απλώς σε αδυναμία να απαντήσει στα ουσιαστικά αιτήματα του πρωτογενούς τομέα. Κόστος παραγωγής, καύσιμα, ενέργεια, εισόδημα, βιωσιμότητα. Επιλέγει να μην απαντήσει. Αντί για λύσεις, επιλέγει τη σύγκρουση. Αντί για διάλογο, επιλέγει τον κοινωνικό αυτοματισμό, επιχειρώντας να στρέψει την κοινωνία απέναντι στους αγρότες.

Πρόκειται για μια κλασική τακτική εξουσίας: όταν τα προβλήματα δεν λύνονται, ενοχοποιείται εκείνος που τα αναδεικνύει. Όταν η πολιτική αποτυγχάνει, επιστρατεύεται η προπαγάνδα.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του δεν διαχειρίζονται απλώς την κυκλοφορία στους δρόμους. Διαχειρίζονται το αφήγημα. Και το κάνουν κλείνοντας όχι μόνο λωρίδες κυκλοφορίας, αλλά και κάθε δρόμο προς την αλήθεια.

Η πραγματικότητα, όμως, όσο κι αν επιχειρείται να μπλοκαριστεί, δεν εκτρέπεται.

Γράφει ο Πασχάλης Θ. Τόσιος