Τιμητικό πράγμα να σε υπερασπίζεται η κοινωνία· ειδικά όταν άνθρωποι που ψήφισαν αλλού αφήνουν στην άκρη τα κομματικά γυαλιά και στέκονται δίπλα σου. Αυτό είναι αληθινή αναγνώριση, γιατί έρχεται χωρίς συναλλαγές και χωρίς «γραμμές».

Όταν όμως το βάρος της υπεράσπισής σου πέφτει όχι στην κοινωνία αλλά στο «παραγοντικό σύστημα», τότε η υπόθεση αλλάζει. Γιατί οι παράγοντες δεν υπερασπίζονται πρόσωπα· υπερασπίζονται την καρέκλα τους, τις μικρές ή μεγάλες συμφωνίες τους, την αλληλοκάλυψη που τους κρατάει όρθιους.

Κι έτσι, αντί για τιμή, αφήνεις πίσω σου μια βαριά μυρωδιά. Όχι από τριαντάφυλλα, αλλά από το γνωστό «άρωμα» της διαπλοκής, που όλο κι επιμένει να σε ακολουθεί.

Γράφει ο Παρατηρητικός