Συγκεκριμένως, το Σάββατο 31 Μαΐου, στις 7:00 το απόγευμα, ο Σεβ. Ποιμενάρχης της κατά Σέρρας και Νιγρίτα Εκκλησίας κ. Θεολόγος, με την φιλάδελφη παρουσία του Σεβ. Μητροπολίτου Χίου, Ψαρών και Οινουσσών κ. Μάρκου, εκόμισε στον ως είρηται ιερό Ναό των Σερρών, απότμημα, από το πανσεβάσμιο λείψανο του Αγ. Σπυρίδωνος, Επισκόπου Τριμυθούντος του θαυματουργού, το οποίο ήλθε, θεία ευδοκία, στην Σερραϊκή Εκκλησία, από την Ιταλία, ως μόνιμη αγιαστική και παρακλητική παρουσία του μεγάλου Αγίου στον ευσεβή λαό του Θεού. 

Αμέσως μετά την πάνδημη υποδοχή του τιμαλφούς ιερολειψανικού αυτού θησαυρίσματος, τελέσθηκε επίσημος Δοξολογία, στην οποία συμμετείχαν συμπροσευχητικώς, μεταξύ άλλων και ο Βουλευτής Σερρών κ. Θεόφιλος Λεονταρίδης, ο Αντιπεριφερειάρχης Σερρών κ. Παναγιώτης Σπυρόπουλος,  ο Δήμαρχος Εμμ. Παπά κ. Δημήτριος Νότας, Δημοτικοί και Περιφερειακοί Σύμβουλοι, η Πρόεδρος κ. Μαρία Θεοδωρίδου και μέλη του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού Παραρτήματος Σερρών, αντιπροσωπείες Πολιτιστικών Συλλόγων, με τις παραδοσιακές φορεσιές και τα λάβαρά τους, καθώς και μέγα πλήθος του φιλαγίου λαού του Θεού, οι οποίοι προσήλθαν, για να λάβουν την χάρη του μεγάλου Ιεράρχου της Εκκλησίας του Χριστού, Σπυρίδωνος του θαυματουργού.

Καταδίκη 

Ο Σεβ. κ. Θεολόγος, ομίλησε επικαίρως προς το πολυπληθές εκκλησίασμα, για την ευλογητή έλευση του ιερού λειψάνου του Αγ. Σπυρίδωνος, ο οποίος, όπως χαρακτηριστικώς εσημείωσε, με το μεγαλείο των θεόπνευστων λόγων του, που έκρυβαν όμως την πνοή του Παρακλήτου Πνεύματος και την ακεραιότητα και αγιότητα του βίου του, διέπρεψε και διέλαμψε, ως αστέρας φαεινός, μεταξύ των θεοφόρων Πατέρων της Α’ εν Νικαία Οικουμενικής Συνόδου, το έτος 325 μ.Χ., συμβάλλοντας τα μέγιστα στην διαμόρφωση του Συμβόλου της Πίστεως, στην καταδίκη του αιρεσιάρχου Αρείου και στην ενότητα του Εκκλησιαστικού Σώματος.

«Δοξάζουμε, λατρεύουμε και προσκυνούμε τον Τρισάγιο Θεό, εκ του Οποίου, πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον καταπέμπεται, είπε ο Σεβασμιώτατος, και ευγνωμονούμε τον μεγάλο αυτόν πρόμαχο της πίστεώς μας και θεοφόρο Πατέρα της Εκκλησίας, τον πανάγιο Σπυρίδωνα, που ηυδόκησε, σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς, να έλθει κοντά μας και σωματικώς και μάλιστα εδώ στην κατά ανατολάς πύλην της πόλεως των Σερρών».

Έπειτα, ο πανοσιολ. Αρχιμανδρίτης π. Γαβριήλ Παλιούρας, Πρωτοσύγκελλος της Σερραϊκής Εκκλησίας, ανέγνωσε το επί ειδικού Κώδικος καταστρωθέν και ιεροσφραγίστως υπογραφέν, χαριστήριο Αρχιερατικό Γράμμα της δωρεάς τμήματος του ιερού λειψάνου του Αγ. Σπυρίδωνος στον ομώνυμο Ναό των Σερρών.

Στην συνέχεια, ο Πρόεδρος του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του ιερού Ναού, αιδεσιμολ. Πρωτοπρεσβύτερος π. Ιορδάνης Θεμελίδης, αναφέρθηκε στο ιστορικό γεγονός της ελεύσεως του ιερού λειψάνου, ευχαρίστησε δε υιϊκώς και καθηκόντως, για την πατρική επιστασία, το συνεχές ενδιαφέρον, την συνεχή και έμπρακτη, πνευματική μέριμνα και συνεισφορά του τον σεπτό Ποιμενάρχη κ. Θεολόγο, ο οποίος, για την κάλυψη των λατρευτικών και πνευματικών αναγκών των κατοίκων της περιοχής αυτής, έθεσε το έτος 2008 τον θεμέλιο λίθο, ενώ προ τετραετίας (6.6.2021) ετέλεσε την ακολουθία των λειτουργικών Εγκαινίων του ως είρηται ιερού Ναού.

Αμέσως μετά, ο Σεβ. κ. Θεολόγος, λιτανευτικώς εναπέθεσε επί του προσκυνηταρίου του Αγ. Σπυρίδωνος, την αργυρά περίτεχνη λειψανοθήκη, μικρογραφία ακριβή της ιεράς λάρνακας, που φυλάσσει το ακέραιο ιερό σκήνωμα του Αγίου στην Κέρκυρα. Η προσφερθείσα στον ιερό Ναό Αγ. Σπυρίδωνος Σερρών ιερά λειψανοθήκη περιέχει απότμημα εκ της δεξιάς χειρός του θαυματοβρύτου Αγίου, η οποία απεκόπη βιαίως, από τους Λατίνους, το έτος 1204 και μετεφέρθη, από την Κωνσταντινούπολη στην Ιταλία. 

Ακολούθως, τελέσθηκε η ακολουθία του Εσπερινού χοροστατήσαντος του Σεβ. Μητροπολίτου Χίου κ. Μάρκου, ο οποίος, με αφορμή την 1700η επέτειο συγκλήσεως της Α’ εν Νικαία Οικουμενικής Συνόδου, ομίλησε εμπνευσμένως, για την κεφαλαιώδη συνεισφορά των Αγίων 318 θεοφόρων Πατέρων στην εκκλησιαστική πίστη, ζωή και μαρτυρία της αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας, καθώς και για την σπουδαιότητα του Συνοδικού συστήματος, ο ιερός θεσμός του οποίου, όπως χαρακτηριστικώς υπογράμμισε, αποτελεί για την Ορθόδοξο θεολογία τον κορμό της διοικήσεως και της Κανονικής δομής Της.