Τ' ΑΠΑΡΑΤΗΡΗΤΑ
Ποια γατούλα; Σκύλα είμαι! Η Αλίκη Βουγιουκλάκη με δικά της λόγια
Με αφορμή την επέτειο θανάτου της Αλίκης Βουγιουκλάκη, της γυναίκας που η Ελένη Βλάχου της Καθημερινής όρισε ως «εθνική σταρ», μια αναδρομή σε ατάκες και δηλώσεις της που αποδεικνύουν ότι η Αλίκη δεν ήταν ποτέ δειλή
Με αφορμή την επέτειο θανάτου της Αλίκης Βουγιουκλάκη, της γυναίκας που η Ελένη Βλάχου της Καθημερινής όρισε ως «εθνική σταρ», μια αναδρομή σε ατάκες και δηλώσεις της που αποδεικνύουν ότι η Αλίκη δεν ήταν ποτέ δειλή
Όταν ο Μάνος Χατζιδάκις αναφέρθηκε στη συνεργάτιδα και φίλη του Αλίκη Βουγιουκλάκη είπε:
«Μην πεις ποτέ κακό για την Αλίκη γιατί είναι η γυναίκα που πάντα θα αντιπροσωπεύει τα χρόνια της αθωότητάς μας».
Η Αλίκη Βουγιουκλάκη που έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα σε ηλικία 62 ετών δεν ήταν, βέβαια, ούτε αθώα, ούτε αγνοούσε την εικόνα που καλλιέργησε και την παγίδεψε.
Έξυπνη και στοχοπροσηλωμένη, η Βουγιουκλάκη καθιέρωσε μια περσόνα που αποθεώθηκε, τη συντήρησε, βγήκε αλώβητη από σκάνδαλα και έρωτες που θα μπορούσαν να την είχαν συνθλίψει, και γνώριζε ότι ήταν μια Μέριλιν Μονρόε για την Ελλάδα.
«Αν αύριο πέθαινα, θα συνέβαινε ό,τι και με την Μέριλιν Μονρόε στην Αμερική. Ενώ όλοι την περιφρονούσαν και τη θεωρούσαν κατώτερο προϊόν, μόλις πέθανε, ένωσαν κομμάτια από τις ταινίες της και είπαν: ‘Κοιτάξτε τι μεγάλο φαινόμενο και τι σπουδαία ηθοποιός που ήταν» είχε πει σε μια από τις πιο ωμές και ειλικρινείς συνεντέυξεις της, στην Όλγα Μπακομάρου για το περιοδικό ΓΥΝΑΙΚΑ.
Παρακάτω η Αλίκη Βουγιουκλάκη με δικά της λόγια μέσα από συνεντεύξεις της σε έντυπα και τηλεόραση:
«Ξέσκισα μέσα μου τα ταμπού του καλού κοριτσιού. Το καλό κορίτσι πέθανε. Δέχτηκα είκοσι χρόνια έναν τέτοιο καταναγκασμό, δέχτηκα μια συζυγική σχέση που δεν μου πήγαινε, δέχτηκα τις χειροπέδες που μου φόρεσαν οι νοικοκυρές και τα κοριτσόπουλα, κι έπεσα θύμα του μύθου του καλού κοριτσιού»
«Επεσα σε μια παγίδα του ίδιου μου του εαυτού, της δικής μου φωτεινότητας, παγιδεύτηκα μέσα στην φωτεινότητα μου και αυτό που εκπέμπω είναι: Αχ αυτή η νέα».
«Δεν έχω απαντήσει ποτέ στον εαυτό μου αν υπήρξα ερωτευμένη. Πέρασα και περνάω καλά. Για την ακρίβεια, ερωτευμένη έχω υπάρξει πραγματικά μόνο με τη σκηνή, την πρόβα, τα φώτα – πολλές φορές».
«Την εποχή εκείνη που βγήκα σε μένα ο κόσμος είδε αυτό που ήθελε. Εγώ ήμουν αληθινή, το έφερα αυτό. Έφερα πίκρα, έφερα μέσα μου, ήμουνα πληγωμένη, τραυματισμένη, ταλαιπωρημένη σα παιδί. Και αποφάσισα ότι για να συνεχίσω έπρεπε να χαμογελάσω στη ζωή».
«Δεν κολλάω στο πρόβλημα για πολύ. Θα προσπαθήσω να βρω τη λύση και θα τη βρω. Και αν πέσει η νύχτα και δεν την έχω βρει, θα πάρω το ηρεμιστικό μου χάπι. Θα ξαπλώσω και θα πω σαν την Σκάρλετ Ο Χάρα: Καλή σου νύχτα Αλίκη. Αύριο ξημερώνει μια άλλη μέρα».
«Ημουνα αληθινή, όχι δήθεν. Δεν είμαι δήθεν σταρ. Είμαι η πραγματική σταρ. Δεν είμαι δήθεν ταλαντούχα. Είμαι πραγματικά ταλαντούχα. Δεν έχω κάνει δήθεν αποτυχίες. Έχω κάνει μεγάλες αποτυχίες. Δεν έχω κάνει δήθεν επιτυχίες. Έχω κάνει τα μεγαλύτερα ρεκόρ. Κατάλαβες; Δεν είμαι δήθεν όμορφη. Είμαι…ε, αυτή που είμαι! Γι’αυτό κρατάω στον χρόνο, γι’αυτό και οι γυναίκες έχουν πάντα την περιέργεια να τους αποκαλύψω κάποιο μυστικό. Το μυστικό είναι να μάθεις να διεκδικείς αυτό που σου αξίζει και να σέβεσαι τον εαυτό σου. Εγώ, από τη μέρα που μπήκα στη δραματική σχολή, κρυφά από τη μάνα μου, είχα έναν στόχο: να ξεφύγω από μια ζωή που δεν μου άρεσε. Ο τρόπος που είχε χαθεί ο πατέρας μου, με είχε αγριέψει και διαμόρφωσε μέσα μου μια ευαισθησία, αλλά και μια μαχητικότητα. Διεκδικούσα αυτό που δεν είχα. Έπρεπε να κερδίσω».
«Δεν είχα κανένα στοιχείο της κλασικής αισθητικής ομορφιάς. Ούτε ψηλή ήμουν ούτε τελείως καλλίγραμμη ούτε μάτια μαγευτικά είχα. Κι όμως. Χωρίς τίποτ΄ απ’ όλα αυτά, μπορούσα να’μαι εκθαμβωτική. Και αυτό δεν ήταν άλλο από ένα καθρέφτισμα της ψυχής μου, που ήθελε να υπερβεί το μέτριο και το λίγο. Εγώ ήθελα να φύγω, να ανακαλύψω άλλη ζωή από εκείνην που ήθελαν να μου επιβάλουν όλοι γύρω μου. Ήθελα να φύγω και έφυγα»
«Για να τελειώσουμε θέλω να σου πω κάτι πολύ χαρακτηριστικό για μένα που θα σε βοηθήσει να με καταλάβεις. Ταυτίζομαι πάρα πολύ μ’αυτήν τη φράση που λέει η Μπλάνς στο Λεωφορείο, πάρτε το απόφαση: ‘Εγώ δεν θέλω ρεαλισμό. Θέλω μαγεία’. Αυτή προσπαθώ να δώσω στους ανθρώπους. Δεν λέω την αλήθεια αλλά αυτό που θα’πρεπε να’ναι η αλήθεια. Αυτό που θέλω εγώ να είναι αλήθεια».
«Σκύλα είμαι. Ποια γατούλα;»
«Είμαι ένα τραγικό πρόσωπο και το λέω με το χιούμορ που με διακρίνει. Αναλογίζομαι ποια μπορεί να είναι η πορεία μου και η κατάληξή μου. Άσχετα από αισιοδοξίες, από ελπίδες και προσμονές πρέπει να συνειδητοποιήσω ότι στη ζωή θα μείνω μόνη. Έτσι είναι το γραφτό μου ή εγώ έφτιαξα τη μοίρα μου, απομονώθηκα. Και εν πάσει περιπτώσει, δεν περιμένω καμία έκπληξη να μου επιφυλάξει πια η ζωή μου, δεν περιμένω από κανέναν τίποτα όπως και δεν περίμενα! Τώρα τι σας τα λέω όλα αυτά; Δεν έχω κανένα πάθος. Δεν πίνω, δεν παίζω χαρτιά, δεν ξενυχτάω, δεν χορεύω, δεν περνάω την ώρα μου με άσκοπες παρέες. Η επιτυχία είναι αμόκ, όλοι οι καλλιτέχνες το έχουν».
«Ξεκίνησα να γίνω ηθοποιός κι αυτό είναι θέμα ζωής για μένα. Δεν έγινα ηθοποιός για να γίνω σταρ. Αυτό ήρθε και καλώς ήρθε, δεν με πειράζει κι ούτε το αρνιέμαι. Από τις πρώτες μου ταινίες είχα μεγάλη απήχηση, έτσι μπήκα σ’ αυτό το δρόμο».
«Είμαι ένα καράβι με άγκυρες πολλές. Λυπάμαι που δεν είμαι μια ψαρόβαρκα να φεύγω, ένας γλάρος για να πετάξω. Λυπάμαι γιατί κάθε τόσο κάθε επιτυχία είναι και μια άγκυρα και στο τέλος θα μείνω αγκυροβολημένη στο λιμάνι της δουλειάς, της επιτυχίας, του καθήκοντος, της ευθύνης, στο λιμάνι του τίποτα»
«Είμαι περήφανη για τις ταινίες μου, οι οποίες μπορεί να μην ήταν μεγαλόπνοες, είχαν όμως σοβαρότητα και συνέπεια. Κι αν θες να ξέρεις ακόμα, ήμουν εγώ αυτή που συμφιλίωσε το κοινό με τον ελληνικό κινηματογράφο, που έκανε το κοινό να αγαπήσει τους Έλληνες ηθοποιούς, που ανέβασε το κασέ των Ελλήνων ηθοποιών. Πάντως, εγώ δεν είμαι κι η πιο κερδισμένη οικονομικά απ’ αυτή τη δουλειά, ούτε έγινα τόσο πολύ πλούσια. Υπάρχουν, βέβαια, εκατό τρόποι για να λύσει κανείς τα οικονομικά του προβλήματα, δεν τους χρησιμοποίησα, γιατί δεν με ενδιαφέρει τόσο το χρήμα».
«Θυμάμαι τον Γεωργουσόπουλο που κατέληγε: ‘Η Αλίκη, ας πούμε, συμβιβάστηκε κι έπαιξε πράγματα που δεν ήταν γι’ αυτήν. Αλλά πόσοι αρχιτέκτονες σήμερα θα μπορούσαν να κάνουν κι αυτοί τον Παρθενώνα, κι όμως δημιούργησαν αυτά τα τέρατα από μπετόν;’»
«Μάλλον θα τελειώσω τη ζωή μου μόνη, με τους λίγους φίλους, στους οποίους θα δίνω και θα παίρνω, ελπίδες κυρίως, που τόσο θα τις έχω ανάγκη στα δύσκολα χρόνια που θα έρθουν».
«Θυσίασα τη ζωή μου, την εφηβεία μου, την ελευθερία μου. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να δουλέψω πολύ για ν’ αρέσω στον κόσμο. Δεν έκανα πράγματα που θα ήθελα ή που θα έπρεπε να κάνω, για να μην δυσαρεστήσω τον κόσμο. Όπως, παραδείγματος χάρη, ότι δεν διέλυσα το γάμο μου την ώρα που έπρεπε».
«Χωρίζω τους ανθρώπους σε δύο κατηγορίες, στους κοσμικούς, οι οποίοι δεν με αφορούν, και στους πνευματικούς, στους οποίους πιστεύω ότι ανήκω».
«Οι μέρες που δεν χαμογελάμε, είναι οι χαμένες μέρες».
«Όταν μια μέρα θα φύγω από τη ζωή… E, πείτε πως χάσατε ένα χαμόγελο…»
«Αν ήρθατε εδώ για να τινάξετε τα πέταλα της Αλίκης Βουγιουκλάκη, τότε μαδώντας με θα φτάσετε στο τελευταίο πέταλο να λέτε σ’ αγαπώ».
«Με ειρωνεύονται γιατί έπαιξα τη γατούλα με τη ροζ μυτούλα. Ήταν ρόλος δύσκολος. Γιατί αν ήταν εύκολος θα τον παίζανε κι άλλες..»
«Είμαι αυτή που είμαι και σε όποιον αρέσει. Που αρέσει δηλαδή…»
«Αντέχω στον χρόνο όπως αντέχουν όλα τα αληθινά πράγματα. Αν τους μοιάζω ψεύτικη, είναι γιατί ο καθένας μ’ έχει τυλίξει μ’ ένα δικό του ψέμα για να με εξηγήσει μέσα του. Δικό τους είναι το ψέμα που βλέπουν όχι δικό μου».
«Διασκεδάζω με εσάς. Γιατί με εμένα ονειρευτήκατε από τις οθόνες και εσείς είστε ακόμα στον εξώστη» είχε απαντήσει σε όλους όσοι την αποδοκίμασαν από τον εξώστη σε εμφάνιση της στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
«Ο άντρας της ζωής μου είμαι εγώ (σ.σ. μότο που αποτέλεσε και στίχο του Γιώργου Παυριανού για την παράσταση). Δεν το ’χα βάλει σκοπό, δεν ήμουν ποτέ φεμινίστρια, αλλά έτσι ήρθανε τα πράγματα, χειραφετήθηκα μόνη μου, έγινα αυτεξούσια μόνη μου, και το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει. Τώρα αισθάνομαι πραγματικά πολύ ωραία που πέτυχα σα γυναίκα μέσα σ’ έναν ανδροκρατούμενο χώρο. Έχω κάνει τη δουλειά μου με συνέπεια και με σοβαρότητα, και κυρίως, χωρίς σοβαροφάνεια».
«Αυτή η γυναίκα είχε συνειδητά εκποιήσει το μέγεθός της στα μέτρα της χώρας που ζούσε» είχε γράψει ο Σταμάτης Κραουνάκης για τη Βουγιουκλάκη όπως την έζησε. Είχε δίκιο.
Πηγή: in.gr
«Μην πεις ποτέ κακό για την Αλίκη γιατί είναι η γυναίκα που πάντα θα αντιπροσωπεύει τα χρόνια της αθωότητάς μας».
Η Αλίκη Βουγιουκλάκη που έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα σε ηλικία 62 ετών δεν ήταν, βέβαια, ούτε αθώα, ούτε αγνοούσε την εικόνα που καλλιέργησε και την παγίδεψε.
Έξυπνη και στοχοπροσηλωμένη, η Βουγιουκλάκη καθιέρωσε μια περσόνα που αποθεώθηκε, τη συντήρησε, βγήκε αλώβητη από σκάνδαλα και έρωτες που θα μπορούσαν να την είχαν συνθλίψει, και γνώριζε ότι ήταν μια Μέριλιν Μονρόε για την Ελλάδα.
«Αν αύριο πέθαινα, θα συνέβαινε ό,τι και με την Μέριλιν Μονρόε στην Αμερική. Ενώ όλοι την περιφρονούσαν και τη θεωρούσαν κατώτερο προϊόν, μόλις πέθανε, ένωσαν κομμάτια από τις ταινίες της και είπαν: ‘Κοιτάξτε τι μεγάλο φαινόμενο και τι σπουδαία ηθοποιός που ήταν» είχε πει σε μια από τις πιο ωμές και ειλικρινείς συνεντέυξεις της, στην Όλγα Μπακομάρου για το περιοδικό ΓΥΝΑΙΚΑ.
Παρακάτω η Αλίκη Βουγιουκλάκη με δικά της λόγια μέσα από συνεντεύξεις της σε έντυπα και τηλεόραση:
«Ξέσκισα μέσα μου τα ταμπού του καλού κοριτσιού. Το καλό κορίτσι πέθανε. Δέχτηκα είκοσι χρόνια έναν τέτοιο καταναγκασμό, δέχτηκα μια συζυγική σχέση που δεν μου πήγαινε, δέχτηκα τις χειροπέδες που μου φόρεσαν οι νοικοκυρές και τα κοριτσόπουλα, κι έπεσα θύμα του μύθου του καλού κοριτσιού»
«Επεσα σε μια παγίδα του ίδιου μου του εαυτού, της δικής μου φωτεινότητας, παγιδεύτηκα μέσα στην φωτεινότητα μου και αυτό που εκπέμπω είναι: Αχ αυτή η νέα».
«Δεν έχω απαντήσει ποτέ στον εαυτό μου αν υπήρξα ερωτευμένη. Πέρασα και περνάω καλά. Για την ακρίβεια, ερωτευμένη έχω υπάρξει πραγματικά μόνο με τη σκηνή, την πρόβα, τα φώτα – πολλές φορές».
«Την εποχή εκείνη που βγήκα σε μένα ο κόσμος είδε αυτό που ήθελε. Εγώ ήμουν αληθινή, το έφερα αυτό. Έφερα πίκρα, έφερα μέσα μου, ήμουνα πληγωμένη, τραυματισμένη, ταλαιπωρημένη σα παιδί. Και αποφάσισα ότι για να συνεχίσω έπρεπε να χαμογελάσω στη ζωή».
«Δεν κολλάω στο πρόβλημα για πολύ. Θα προσπαθήσω να βρω τη λύση και θα τη βρω. Και αν πέσει η νύχτα και δεν την έχω βρει, θα πάρω το ηρεμιστικό μου χάπι. Θα ξαπλώσω και θα πω σαν την Σκάρλετ Ο Χάρα: Καλή σου νύχτα Αλίκη. Αύριο ξημερώνει μια άλλη μέρα».
«Ημουνα αληθινή, όχι δήθεν. Δεν είμαι δήθεν σταρ. Είμαι η πραγματική σταρ. Δεν είμαι δήθεν ταλαντούχα. Είμαι πραγματικά ταλαντούχα. Δεν έχω κάνει δήθεν αποτυχίες. Έχω κάνει μεγάλες αποτυχίες. Δεν έχω κάνει δήθεν επιτυχίες. Έχω κάνει τα μεγαλύτερα ρεκόρ. Κατάλαβες; Δεν είμαι δήθεν όμορφη. Είμαι…ε, αυτή που είμαι! Γι’αυτό κρατάω στον χρόνο, γι’αυτό και οι γυναίκες έχουν πάντα την περιέργεια να τους αποκαλύψω κάποιο μυστικό. Το μυστικό είναι να μάθεις να διεκδικείς αυτό που σου αξίζει και να σέβεσαι τον εαυτό σου. Εγώ, από τη μέρα που μπήκα στη δραματική σχολή, κρυφά από τη μάνα μου, είχα έναν στόχο: να ξεφύγω από μια ζωή που δεν μου άρεσε. Ο τρόπος που είχε χαθεί ο πατέρας μου, με είχε αγριέψει και διαμόρφωσε μέσα μου μια ευαισθησία, αλλά και μια μαχητικότητα. Διεκδικούσα αυτό που δεν είχα. Έπρεπε να κερδίσω».
«Δεν είχα κανένα στοιχείο της κλασικής αισθητικής ομορφιάς. Ούτε ψηλή ήμουν ούτε τελείως καλλίγραμμη ούτε μάτια μαγευτικά είχα. Κι όμως. Χωρίς τίποτ΄ απ’ όλα αυτά, μπορούσα να’μαι εκθαμβωτική. Και αυτό δεν ήταν άλλο από ένα καθρέφτισμα της ψυχής μου, που ήθελε να υπερβεί το μέτριο και το λίγο. Εγώ ήθελα να φύγω, να ανακαλύψω άλλη ζωή από εκείνην που ήθελαν να μου επιβάλουν όλοι γύρω μου. Ήθελα να φύγω και έφυγα»
«Για να τελειώσουμε θέλω να σου πω κάτι πολύ χαρακτηριστικό για μένα που θα σε βοηθήσει να με καταλάβεις. Ταυτίζομαι πάρα πολύ μ’αυτήν τη φράση που λέει η Μπλάνς στο Λεωφορείο, πάρτε το απόφαση: ‘Εγώ δεν θέλω ρεαλισμό. Θέλω μαγεία’. Αυτή προσπαθώ να δώσω στους ανθρώπους. Δεν λέω την αλήθεια αλλά αυτό που θα’πρεπε να’ναι η αλήθεια. Αυτό που θέλω εγώ να είναι αλήθεια».
«Σκύλα είμαι. Ποια γατούλα;»
«Είμαι ένα τραγικό πρόσωπο και το λέω με το χιούμορ που με διακρίνει. Αναλογίζομαι ποια μπορεί να είναι η πορεία μου και η κατάληξή μου. Άσχετα από αισιοδοξίες, από ελπίδες και προσμονές πρέπει να συνειδητοποιήσω ότι στη ζωή θα μείνω μόνη. Έτσι είναι το γραφτό μου ή εγώ έφτιαξα τη μοίρα μου, απομονώθηκα. Και εν πάσει περιπτώσει, δεν περιμένω καμία έκπληξη να μου επιφυλάξει πια η ζωή μου, δεν περιμένω από κανέναν τίποτα όπως και δεν περίμενα! Τώρα τι σας τα λέω όλα αυτά; Δεν έχω κανένα πάθος. Δεν πίνω, δεν παίζω χαρτιά, δεν ξενυχτάω, δεν χορεύω, δεν περνάω την ώρα μου με άσκοπες παρέες. Η επιτυχία είναι αμόκ, όλοι οι καλλιτέχνες το έχουν».
«Ξεκίνησα να γίνω ηθοποιός κι αυτό είναι θέμα ζωής για μένα. Δεν έγινα ηθοποιός για να γίνω σταρ. Αυτό ήρθε και καλώς ήρθε, δεν με πειράζει κι ούτε το αρνιέμαι. Από τις πρώτες μου ταινίες είχα μεγάλη απήχηση, έτσι μπήκα σ’ αυτό το δρόμο».
«Είμαι ένα καράβι με άγκυρες πολλές. Λυπάμαι που δεν είμαι μια ψαρόβαρκα να φεύγω, ένας γλάρος για να πετάξω. Λυπάμαι γιατί κάθε τόσο κάθε επιτυχία είναι και μια άγκυρα και στο τέλος θα μείνω αγκυροβολημένη στο λιμάνι της δουλειάς, της επιτυχίας, του καθήκοντος, της ευθύνης, στο λιμάνι του τίποτα»
«Είμαι περήφανη για τις ταινίες μου, οι οποίες μπορεί να μην ήταν μεγαλόπνοες, είχαν όμως σοβαρότητα και συνέπεια. Κι αν θες να ξέρεις ακόμα, ήμουν εγώ αυτή που συμφιλίωσε το κοινό με τον ελληνικό κινηματογράφο, που έκανε το κοινό να αγαπήσει τους Έλληνες ηθοποιούς, που ανέβασε το κασέ των Ελλήνων ηθοποιών. Πάντως, εγώ δεν είμαι κι η πιο κερδισμένη οικονομικά απ’ αυτή τη δουλειά, ούτε έγινα τόσο πολύ πλούσια. Υπάρχουν, βέβαια, εκατό τρόποι για να λύσει κανείς τα οικονομικά του προβλήματα, δεν τους χρησιμοποίησα, γιατί δεν με ενδιαφέρει τόσο το χρήμα».
«Θυμάμαι τον Γεωργουσόπουλο που κατέληγε: ‘Η Αλίκη, ας πούμε, συμβιβάστηκε κι έπαιξε πράγματα που δεν ήταν γι’ αυτήν. Αλλά πόσοι αρχιτέκτονες σήμερα θα μπορούσαν να κάνουν κι αυτοί τον Παρθενώνα, κι όμως δημιούργησαν αυτά τα τέρατα από μπετόν;’»
«Μάλλον θα τελειώσω τη ζωή μου μόνη, με τους λίγους φίλους, στους οποίους θα δίνω και θα παίρνω, ελπίδες κυρίως, που τόσο θα τις έχω ανάγκη στα δύσκολα χρόνια που θα έρθουν».
«Θυσίασα τη ζωή μου, την εφηβεία μου, την ελευθερία μου. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να δουλέψω πολύ για ν’ αρέσω στον κόσμο. Δεν έκανα πράγματα που θα ήθελα ή που θα έπρεπε να κάνω, για να μην δυσαρεστήσω τον κόσμο. Όπως, παραδείγματος χάρη, ότι δεν διέλυσα το γάμο μου την ώρα που έπρεπε».
«Χωρίζω τους ανθρώπους σε δύο κατηγορίες, στους κοσμικούς, οι οποίοι δεν με αφορούν, και στους πνευματικούς, στους οποίους πιστεύω ότι ανήκω».
«Οι μέρες που δεν χαμογελάμε, είναι οι χαμένες μέρες».
«Όταν μια μέρα θα φύγω από τη ζωή… E, πείτε πως χάσατε ένα χαμόγελο…»
«Αν ήρθατε εδώ για να τινάξετε τα πέταλα της Αλίκης Βουγιουκλάκη, τότε μαδώντας με θα φτάσετε στο τελευταίο πέταλο να λέτε σ’ αγαπώ».
«Με ειρωνεύονται γιατί έπαιξα τη γατούλα με τη ροζ μυτούλα. Ήταν ρόλος δύσκολος. Γιατί αν ήταν εύκολος θα τον παίζανε κι άλλες..»
«Είμαι αυτή που είμαι και σε όποιον αρέσει. Που αρέσει δηλαδή…»
«Αντέχω στον χρόνο όπως αντέχουν όλα τα αληθινά πράγματα. Αν τους μοιάζω ψεύτικη, είναι γιατί ο καθένας μ’ έχει τυλίξει μ’ ένα δικό του ψέμα για να με εξηγήσει μέσα του. Δικό τους είναι το ψέμα που βλέπουν όχι δικό μου».
«Διασκεδάζω με εσάς. Γιατί με εμένα ονειρευτήκατε από τις οθόνες και εσείς είστε ακόμα στον εξώστη» είχε απαντήσει σε όλους όσοι την αποδοκίμασαν από τον εξώστη σε εμφάνιση της στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
«Ο άντρας της ζωής μου είμαι εγώ (σ.σ. μότο που αποτέλεσε και στίχο του Γιώργου Παυριανού για την παράσταση). Δεν το ’χα βάλει σκοπό, δεν ήμουν ποτέ φεμινίστρια, αλλά έτσι ήρθανε τα πράγματα, χειραφετήθηκα μόνη μου, έγινα αυτεξούσια μόνη μου, και το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει. Τώρα αισθάνομαι πραγματικά πολύ ωραία που πέτυχα σα γυναίκα μέσα σ’ έναν ανδροκρατούμενο χώρο. Έχω κάνει τη δουλειά μου με συνέπεια και με σοβαρότητα, και κυρίως, χωρίς σοβαροφάνεια».
«Αυτή η γυναίκα είχε συνειδητά εκποιήσει το μέγεθός της στα μέτρα της χώρας που ζούσε» είχε γράψει ο Σταμάτης Κραουνάκης για τη Βουγιουκλάκη όπως την έζησε. Είχε δίκιο.
Πηγή: in.gr
#SerresParatiritis
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
