Λίγα λεπτά νωρίτερα, το ίδιο όχημα επιχειρεί μια ανεξέλεγκτη αναστροφή, κινείται όπισθεν ενώ πίσω του βρίσκονται πολίτες και αστυνομικοί. Μια κίνηση που αν είχε λήξει δραματικά, κανείς δεν θα μπορούσε να μιλήσει για «παρεξήγηση». Θα μιλούσαμε για τραγωδία  και για ευθύνη.

Η επίσημη δικαιολογία του οδηγού ότι «φοβήθηκε πως θα εγκλωβιζόταν» δεν πείθει κανέναν.
Αν ένας οδηγός ειδικού οχήματος των ΜΑΤ πανικοβάλλεται μπροστά σε αγρότες που κρατούν τρακτέρ, τότε το πρόβλημα δεν είναι ο φόβος του· είναι εκείνοι που τον όπλισαν με εξουσία, χωρίς να του δώσουν ούτε την ψυχραιμία, ούτε την εκπαίδευση που απαιτεί ο ρόλος του.

Κι εδώ βρίσκεται η ουσία:

Ποιος έδωσε την εντολή;
Ποιος θεώρησε «επιχειρησιακά σωστό» να περάσει κλούβα μέσα από συγκεντρωμένους πολίτες;
Ποιος νομιμοποιεί μια αστυνομία που λειτουργεί σαν πολιορκητικός κριός απέναντι σε ανθρώπους που διαμαρτύρονται;

Η ΕΔΕ που «διατάχθηκε» είναι η κλασική θεσμική καραμέλα. Ένα γραφειοκρατικό άλλοθι για να κλείσει το θέμα, να ξεχαστεί ο κίνδυνος, να πειστεί η κοινωνία ότι «κάτι γίνεται».
Στην πραγματικότητα, όλοι ξέρουμε ότι τίποτα δεν γίνεται όσο οι εντολές μένουν ίδιες.

Στις Σέρρες σήμερα, δεν κινδύνευσαν μόνο οι αγρότες.
Κινδύνευσε η ίδια η έννοια της λογικής άσκησης εξουσίας.

Γιατί όταν η κυβέρνηση και το επιτελικό της κράτος επιλέγουν να απαντούν σε κοινωνική διαμαρτυρία με κλούβες που εφορμούν, τότε δεν μιλάμε πια για «επεισόδιο».
Μιλάμε για πολιτική επιλογή.

Και η πολιτική επιλογή να τρομοκρατήσεις τους πολίτες είναι πάντα επικίνδυνη  και πάντα αποτυχημένη.