Η ευλογιά θερίζει την κτηνοτροφία των Σερρών.
Εβδομήντα επτά (77) εστίες μόλυνσης, χιλιάδες ζώα θανατωμένα, οικογένειες απελπισμένες, και όμως: καμία αποφασιστική κίνηση, κανένα σχέδιο. Το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας παρακολουθούν την κρίση σαν θεατές, ενώ η καρδιά της ελληνικής αιγοπροβατοτροφίας βυθίζεται στην απόγνωση.

Η απόφαση για lockdown στην αιγοπροβατοτροφία παίρνει «παράταση 15 ημερών».
Δηλαδή, άλλη μισή ζωή για έναν ιό που εξαπλώνεται με μαθηματική ακρίβεια.
Η κυβέρνηση αντί να οργανώσει εκτάκτως κινητές ομάδες, ελέγχους και απολυμάνσεις, ανακοινώνει μέτρα γραφείου και εγκυκλίους που ελάχιστοι εφαρμόζουν στην πράξη. Σαν να μην έχει καταλάβει ότι η πανώλη των αιγοπροβάτων δεν σταματά στα όρια ενός υπουργικού φακέλου.

Οι κτηνοτρόφοι των Σερρών μετρούν καταστροφές. Ζώα θανατώνονται μαζικά, παραγωγές χάνονται, το εισόδημα μηδενίζεται.
Και την ίδια ώρα, οι αποζημιώσεις «εξετάζονται», οι ενισχύσεις «προγραμματίζονται» και οι υπεύθυνοι εξαφανίζονται. Ολόκληροι οικισμοί, που ζουν αποκλειστικά από την κτηνοτροφία, βρίσκονται στα όρια της επιβίωσης.

Η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, που θα έπρεπε να είναι ο πρώτος κρίκος άμεσης αντίδρασης, κινείται με τον ρυθμό των δελτίων τύπου.
Η σιωπή και η απουσία συντονισμού δείχνουν μια διοίκηση εγκλωβισμένη στην επικοινωνία.
Η ευθύνη όμως δεν είναι μόνο πολιτική  είναι και ηθική. Όταν ένα ολόκληρο παραγωγικό δυναμικό καταρρέει και οι τοπικές αρχές μένουν αμέτοχες, τότε δεν έχουμε κρίση υγείας των ζώων, αλλά κρίση αξιοπιστίας του κράτους.

Η ευλογιά ανέδειξε το χρόνιο έλλειμμα προετοιμασίας.
Υποστελεχωμένες κτηνιατρικές υπηρεσίες, ανυπαρξία τοπικών σχεδίων άμεσης επέμβασης, καμία εκπαίδευση των παραγωγών σε θέματα βιοασφάλειας.
Όλα αυτά δεν είναι συγκυρίες – είναι συνέπειες πολιτικών επιλογών που χρόνια τώρα υποτιμούν την πρωτογενή παραγωγή και αντιμετωπίζουν τον αγρότη και τον κτηνοτρόφο σαν στατιστικό στοιχείο.

Οι Σέρρες δεν αντέχουν άλλο την αδιαφορία.
Η ζημιά είναι ήδη τεράστια, και κάθε μέρα που περνά χωρίς σοβαρή κρατική παρέμβαση μεγαλώνει το χάσμα ανάμεσα στους ανθρώπους της υπαίθρου και το κράτος.

Η ευλογιά δεν είναι απλώς ένας ιός   είναι το σύμπτωμα ενός συστήματος που νοσεί βαθιά.
Και η θεραπεία του δεν θα βρεθεί στα γραφεία των υπουργείων, αλλά εκεί, στα μαντριά των Σερρών, όπου οι άνθρωποι της γης παλεύουν μόνοι για την επιβίωσή τους.

????Αν το κράτος θέλει να λέγεται οργανωμένο, οφείλει να σταθεί δίπλα στους κτηνοτρόφους τώρα ,όχι όταν τελειώσουν και τα τελευταία κοπάδια.