ΣΗΜΕΙΑ ΑΙΧΜΗΣ
«Στην εποχή της παρακμής, η σιωπή δεν είναι επιλογή» -Γράφει ο Πασχάλης Θ. Τόσιος
Η δεξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει μετατρέψει τη χώρα σε πεδίο λεηλασίας: στη Δημοκρατία, στην οικονομία, στους θεσμούς, στην καθημερινότητα των πολιτών. Η Ελλάδα μικραίνει· η κοινωνία εξοντώνεται· οι ανισότητες βαθαίνουν· οι προσδοκίες χάνονται. Και μέσα σε αυτό το τοπίο, υπάρχει ένα ακόμη πιο επώδυνο αίσθημα: ο τόπος όπου ζω, οι Σέρρες, βιώνει τις συνέπειες αυτής της διακυβέρνησης με ακόμα μεγαλύτερη οξύτητα.
Η δεξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει μετατρέψει τη χώρα σε πεδίο λεηλασίας: στη Δημοκρατία, στην οικονομία, στους θεσμούς, στην καθημερινότητα των πολιτών. Η Ελλάδα μικραίνει· η κοινωνία εξοντώνεται· οι ανισότητες βαθαίνουν· οι προσδοκίες χάνονται. Και μέσα σε αυτό το τοπίο, υπάρχει ένα ακόμη πιο επώδυνο αίσθημα: ο τόπος όπου ζω, οι Σέρρες, βιώνει τις συνέπειες αυτής της διακυβέρνησης με ακόμα μεγαλύτερη οξύτητα.
Η κοινωνία υπήρξε πάντα ο οδηγός των επιλογών και της δημόσιας στάσης μου.
Πριν από οποιαδήποτε πολιτική ένταξη, πριν από κάθε οργανωτική ιδιότητα, πριν από κάθε προσωπική φιλοδοξία, η σταθερή μου αναφορά ήταν και παραμένει ο άνθρωπος: η αξιοπρέπειά του, η καθημερινότητά του, οι δυσκολίες και οι αγωνίες του. Από το 2019 έχω επιλέξει συνειδητά να απέχω από κάθε κομματική ιδιότητα· όχι για να απομακρυνθώ, αλλά για να κρατήσω καθαρή τη ματιά μου και ελεύθερη τη φωνή μου.
Σήμερα όμως, με όσα ζούμε, η ευθύνη να μιλήσω είναι βαρύτερη από ποτέ. Ζούμε στην πιο επικίνδυνη φάση θεσμικής και κοινωνικής παρακμής από τη μεταπολίτευση. Η δεξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει μετατρέψει τη χώρα σε πεδίο λεηλασίας: στη Δημοκρατία, στην οικονομία, στους θεσμούς, στην καθημερινότητα των πολιτών. Η Ελλάδα μικραίνει· η κοινωνία εξοντώνεται· οι ανισότητες βαθαίνουν· οι προσδοκίες χάνονται.
Και μέσα σε αυτό το τοπίο, υπάρχει ένα ακόμη πιο επώδυνο αίσθημα:
ο τόπος όπου ζω, οι Σέρρες, βιώνει τις συνέπειες αυτής της διακυβέρνησης με ακόμα μεγαλύτερη οξύτητα.
Εδώ, η εγκατάλειψη της περιφέρειας δεν είναι αφηρημένη έννοια–είναι η πραγματικότητα των ανθρώπων.
Είναι:
• η υποβάθμιση των δομών υγείας και των δημόσιων υπηρεσιών,
• η δημογραφική κατάρρευση που αδειάζει χωριά και γειτονιές,
• η απόγνωση των αγροτών και η διάλυση του πρωτογενούς τομέα,
• η φτώχεια και η ακρίβεια που εξαντλούν τα νοικοκυριά,
• οι νέοι που εγκαταλείπουν τον τόπο τους γιατί δεν υπάρχει προοπτική,
• οι τοπικές κοινωνίες που μαραζώνουν και σιωπούν.
Εδώ στις Σέρρες, η κρίση δεν είναι πολιτική ανάλυση· είναι καθημερινή εμπειρία.
Η ανάγκη για προοδευτική αντίσταση, για συλλογική αξιοπρέπεια, για κοινωνική επανεκκίνηση, είναι επιτακτική.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, η αγωνία μου δεν μπορεί να περιοριστεί σε κομματικούς όρους. Κι όμως, δεν μπορώ να πάψω να νοιάζομαι για το Κίνημα που σφράγισε τις μεγαλύτερες κοινωνικές τομές της χώρας: το ΠΑΣΟΚ.
Το Κίνημα που δικαιωματικά θα έπρεπε σήμερα να είναι ο πνεύμονας των προοδευτικών δυνάμεων και ο φυσικός πρωταγωνιστής απέναντι στη δεξιά που διαλύει τη χώρα.
Κι όμως, πολλές φορές παραμένει διστακτικό, εσωστρεφές, χαμηλόφωνο.
Την ώρα που η κοινωνία φωνάζει, το Κίνημα οφείλει να μιλά καθαρά.
Την ώρα που η περιφέρεια καταρρέει, οφείλει να πρωτοστατεί.
Την ώρα που η δεξιά ιδιοποιείται το κράτος, οφείλει να συγκρούεται.
Η δική μου θέση είναι ξεκάθαρη:Στην εποχή της παρακμής, η σιωπή δεν είναι επιλογή ούτε για εμένα, ούτε για το Κίνημα, ούτε για κανέναν που πιστεύει πραγματικά στον προοδευτικό κόσμο.
Απέναντι σε μια δεξιά που λεηλατεί θεσμούς, δικαιώματα και αγώνες δεκαετιών, πρέπει να οικοδομήσουμε ξανά ένα μεγάλο μέτωπο κοινωνικής δικαιοσύνης.
Ένα μέτωπο που δεν θα μιλά για την κοινωνία, αλλά με την κοινωνία.
Ένα μέτωπο που θα δώσει ξανά προοπτική στον τόπο, ειδικά σε τόπους όπως οι Σέρρες που δοκιμάζονται περισσότερο από όλους.
Γιατί ο τόπος μας αξίζει καλύτερα.
Και η κοινωνία αξίζει δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια και φωνή.
#SerresParatiritis
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
